To ΠΑΣΟΚ δεν είναι εδώ

Του Κώστα Στούπα

1) To ΠΑΣΟΚ δεν είναι εδώ

Η άνετη επικράτηση του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έναντι του Χάρη Δούκα δεν φαίνεται να δημιουργεί νέα δεδομένα, τα οποία θα μπορούσαν να ανατρέψουν τις ισορροπίες στο Κέντρο, οι μετακινήσεις του οποίου αλλάζουν τους πολιτικούς συσχετισμούς.

Ο κόσμος του Κέντρου που έχει μετακινηθεί προς τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει πρόσημο μεταρρυθμιστικό και μόνο κάποιο πρόσωπο με ανάλογο πολιτικό στίγμα όπως π.χ. η Άννα Διαμαντοπούλου ή (υπό προϋποθέσεις ο Π. Γερουλάνος) θα μπορούσε να τον προβληματίσει και να ανακουφίσει από τα συμπτώματα απογοήτευσης λόγω της μεταρρυθμιστικής  κόπωσης που εμφανίζει η κυβέρνηση.

Αν θα ήθελε κάποιος να προσδιορίσει το πολιτικό στίγμα των 4 πρώτων υποψηφίων για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να κάνει τις εξής παρατηρήσεις:

Ο Νίκος Ανδρουλάκης διαθέτει ισχυρότερη επιρροή στο μεταμνημονιακό περιορισμένο  ακροατήριο του ΠΑΣΟΚ απ’ ό,τι στην κοινωνία. Προσπαθεί να εκφράσει ένα κεντροαριστερό σοσιαλδημοκρατικό προφίλ χωρίς όμως να έχει το ταλέντο να προκαλεί το ενδιαφέρον ενός ευρύτερου ακροατηρίου. Το παρουσιαστικό του δεν προσελκύει το ενδιαφέρον του "μαύρου καθρέπτη" των κοινωνικών δικτύων και των ελαφρών ΜΜΕ και ψυχαγωγίας που παίζουν σημαντικό ρόλο στη διεύρυνση της  επιρροής.

Ο Χάρης Δούκας αποδεικνύεται συγκυριακή πολιτική "φούσκα", καθώς στον δήμο της Αθήνας που τον ανέδειξε στην κεντρική πολιτική σκηνή πήγε χειρότερα από τους περισσότερους αντιπάλους του. Ο κ. Δούκας προσπάθησε να προσελκύσει το ανερμάτιστο πλήθος αριστερού λαϊκισμού του ΣΥΡΙΖΑ που διαλύεται στα εξ ων συνετέθη. Δεν το κατάφερε και αν το κατάφερνε θα περιόριζε την όποια επιρροή του ΠΑΣΟΚ στο κέντρο.

Ο Παύλος Γερουλάνος δεν έχει διατυπώσει με την πορεία του κάποιο σαφές πολιτικό στίγμα, αλλά η αστική ευγένεια, ο λόγος, η μόρφωση και εν γένει η εμφάνιση ενός ενεργού πολίτη της μεσαίας τάξης φιλοτεχνεί ένα πολιτικό προφίλ που θα μπορούσε να αποδειχτεί και μεταρρυθμιστικό. Το προφίλ του κ. Γερουλάνου θα μπορούσε να προσελκύσει το ενδιαφέρον του "μαύρου καθρέπτη" που περιγράψαμε και αυτό σημαίνει πως θα μπορούσε να αυξήσει την επιρροή του ΠΑΣΟΚ προς πολλές κατευθύνσεις.

Η Άννα Διαμαντοπούλου έχει ένα σαφές μεταρρυθμιστικό πολιτικό στίγμα και μαζί με τον Ευ. Βενιζέλο και μερικά στελέχη ακόμη αποτελούν τα ερείσματα του ΠΑΣΟΚ στο κέντρο. Η κα Διαμαντοπούλου είναι η μόνη που θα μπορούσε να αποσπάσει ψηφοφόρους από τη Νέα Δημοκρατία και να πλήξει τον σκληρό πυρήνα της πολιτικής κυριαρχίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δεν διαθέτει όμως επιρροή στο αριστερό κοινό.

Υπό την ανανεωμένη ηγεσία του κ. Ανδρουλάκη το ΠΑΣΟΚ θα αυξήσει τα ποσοστά του λόγω διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ και φθοράς της Νέας Δημοκρατίας. Δύσκολα μπορεί όμως να απορροφήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και ικανό τμήμα από την κεντροδεξιά για να τεθεί σε τροχιά εξουσίας.

Ένα τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ κινείται ήδη προς το ΠΑΣΟΚ, το μεγαλύτερο όμως θα αναζητήσει κάποια λαϊκίστικη αντισυστημική έκφραση με αριστερό ή δεξιό πρόσημο.

Οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ μάλλον ενισχύουν το σενάριο πως η Νέα Δημοκρατία εξελίσσεται στον βασικό εκφραστή της Κεντροαριστεράς αφήνοντας περιθώρια για τη δημιουργία ενός συντηρητικού δεξιού σχηματισμού που θα αποσπάσει μέρος της Κεντροδεξιάς και την πλειοψηφία των ακροδεξιών που βρίσκουν στέγη στα μικρότερα κόμματα του χώρου.

Το πλέον ενδιαφέρον στοιχείο της ανάδειξης ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ ήταν οι σαφείς και ακραίες διαφοροποιήσεις μεταξύ των εκλογέων της επαρχίας και των μεγάλων αστικών κέντρων. Τέτοιες διαφοροποιήσεις παρατηρούνται και στο ευρύτερο πολιτικό τοπίο και φαίνεται και στα ισχυρά ποσοστά που λαμβάνουν τα ακροδεξιά κόμματα στη  βόρεια Ελλάδα.

Τέτοιου είδους διαφοροποιήσεις μεταξύ επαρχίας και αστικών κέντρων παρατηρούνται και στις ΗΠΑ, με τον Τραμπ να κερδίζει στους μη αστικούς πληθυσμούς και η υποψήφια των Δημοκρατικών στους αστικούς. Επίσης το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στη Γαλλία αν προσέξει κάποιος πού εμφανίζεται ενισχυμένο το κόμμα της Λεπέν.

Η διαφοροποίηση αυτής μεταξύ επαρχίας και αστικών κέντρων έχει γενικότερο ενδιαφέρον, καθώς οι πληθυσμοί των δύο αυτών γεωγραφικών κατηγοριών παρουσιάζουν πολιτισμικές αποκλίσεις που μπορεί δυνητικά να ξεπεράσουν ακόμη τις διαφορές π.χ. μεταξύ δυο διαφορετικών  εθνών. Τούτο όμως δεν είναι του παρόντος.

Το συμπέρασμα από το αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης του ΠΑΣΟΚ είναι πως το άλλοτε κραταιό κόμμα αντί της εξωστρέφειας και της επινόησης της κεντροαριστεράς του σήμερα, επέλεξε την εσωστρέφεια ευελπιστώντας η ΝΔ να πέσει σαν ώριμο φρούτο και όχι τη δημιουργία ισχυρής εναλλακτικής προοπτικής.

Τουτέστιν, όπως θα έλεγαν και οι οπαδοί του ’80 και του ’90, το ΠΑΣΟΚ δεν είναι εδώ...

2) Στην Ελλάδα έχει χαθεί το μέτρο και η αξιοπρέπεια

Κύριε Στούπα καλημέρα σας,

Σας γράφω στα πλαίσια της επικοινωνίας με τους αναγνώστες, είμαι καθημερινός αναγνώστης σας και έχω επικοινωνήσει και στο παρελθόν μαζί σας αρκετές φορές.

Διαβάζω εδώ και αρκετές ημέρες τα σχόλια άλλων αναγνωστών για την παιδεία και είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι δεν θα επικοινωνούσα, αλλά διαβάζοντας τα σχόλια δεν κρατήθηκα και επικοινωνώ μαζί σας για να εκφέρω την άποψή μου ως γονέας παιδιών που φοίτησαν στο ελληνικό δημοτικό και στην πρώτη τάξη του γυμνασίου το πρώτο παιδί. Ευτυχώς πλέον τα παιδιά μου και εμείς, οι γονείς τους, δεν έχουμε σχέση με το ελληνικό σχολείο γιατί ζούμε στο εξωτερικό.

Μπορεί να μην είμαι "ειδικός'" επί του θέματος, δηλαδή δάσκαλος ή καθηγητής, αλλά ως έχων "έννομο" συμφέρον ή ως λήπτης της υπηρεσίας αυτής στο παρελθόν, ως γονέας, έχω το δικαίωμα τουλάχιστον να εκφέρω μία άποψη. Δεν θα αναφερθώ στις δεκάδες ‘"τραυματικές" εμπειρίες που βίωσαν τα παιδιά μου και εγώ στα ελληνικά δημόσια σχολεία, στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα άλλων εποχών και στη σκανδαλώδη αδιαφορία και ανεπάρκεια των περισσότερων δασκάλων.

Σε σχέση με τα σχόλια αναγνώστη που δημοσιεύσατε, ότι υπάρχουν καλοί και κακοί επαγγελματίες σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους, αυτό είναι δεδομένο και αυτονόητο. Κανείς δεν νομίζω ότι διαφωνεί σε αυτό. Όμως επίσης αυτονόητο είναι ότι ένας εργαζόμενος που έχει υπογράψει σύμβαση εργασίας πλήρους απασχόλησης και αμείβεται για πλήρη και όχι για μερική απασχόληση, θα εργάζεται για 8 ώρες την ημέρα όπως όλοι οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι, όχι για 3, 4, 5, 6 ώρες κλπ., ανάλογα με τα χρόνια προϋπηρεσίας του, όπως ισχύει στους καθηγητές του ελληνικού Δημοσίου και επιμελώς αποσιωπείται εν είδει ομερτά. Η αστεία δικαιολογία που χρησιμοποιείται για αυτό είναι ότι μετά ο καθηγητής, δάσκαλος κ.λπ. πρέπει να κάθεται ώρες να διορθώνει γραπτά… Στην υπόλοιπη Ευρώπη οι δάσκαλοι δεν διορθώνουν γραπτά.

Ένα άλλο σχόλιο που επίσης διάβασα, αναφέρονταν στους ‘’κουρασμένους γονείς’’ που επιστρέφουν από τη δουλειά τους και δεν έχουν όρεξη να καθίσουν να διαβάσουν τα παιδιά τους. Η απορία μου είναι γιατί θα πρέπει οι γονείς να κάθονται μετά την εργασία τους να διαβάζουν τα παιδιά τους; Το να επιστρέφει κάποιος εργαζόμενος κουρασμένος από τη δουλειά του είναι το λογικό. Το μη λογικό είναι να γυρνάει κάποιος ξεκούραστος από τη δουλειά του ή να γυρνάει μονίμως νωρίτερα ή να μην πηγαίνει και να αμείβεται. Επίσης ποιος είναι ο λόγος που πηγαίνουν στο σχολείο, αν όταν γυρνάνε θα πρέπει οι γονείς να κάθονται να τους εξηγούν το μάθημα και ‘’να τα διαβάζουν’’; Γιατί θα πρέπει τα παιδιά μας να πηγαίνουν φροντιστήρια από το δημοτικό για να μάθουν αγγλικά και δεύτερη γλώσσα, ενώ αυτές διδάσκονται από την πρώτη δημοτικού στα σχολεία μας και μάλιστα αρκετές ώρες; ( οι απαντήσεις είναι γνωστές…)

Νομίζω ότι στην Ελλάδα έχει χαθεί το μέτρο και η αξιοπρέπεια εδώ και χρόνια και πρέπει να ανακαλύπτουμε τον τροχό καθημερινά. Αρκετές επαγγελματικές συντεχνίες έχουν κατοχυρώσει κάποια ακραία προνόμια εδώ και δεκαετίες και αρνούνται να προσαρμοστούν στα δεδομένα του 21ου αιώνα. Φυσικά και η αρμόδια πολιτική ηγεσία της χώρας αρνείται επίσης να προσαρμοστεί και αυτή και να κάνει τη δουλειά της με κάποια επάρκεια. Θα μπορούσε να την έκανε, εάν εγκατέλειπε πρακτικές Γκρούεζα, που συνεχίζονται δυστυχώς με αμείωτο και ακραίο ρυθμό, μέσω του διορισμού προϊσταμένων-διευθυντών, τους οποίους μάλιστα η τελευταία κυβέρνηση πομπωδώς τούς βάφτισε και ‘’άριστους’’.

Βέβαια η συγκεκριμένη συντεχνία δεν είναι η μόνη που έχει σκανδαλώδη προνόμια, υπάρχουν και πολλές άλλες, αλλά δυστυχώς η παιδεία και η υγεία πονάνε πολύ γιατί αφορούν τα πιο ευαίσθητα μέλη μίας κοινωνίας, τα παιδιά και τους ασθενείς. Επίσης, τέτοιες καταστάσεις δεν συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα, απλώς στην Ελλάδα όλα γίνονται με ακραίο τρόπο και δεν αλλάζει ποτέ τίποτα.

Κουράγιο στους επαγγελματίες-δημόσιους υπαλλήλους και μη, που παλεύουν να κρατήσουν την παιδεία όπως και άλλους τομείς του ελληνικού Δημοσίου όρθιους.

Σας ευχαριστώ για τη δυνατότητα επικοινωνίας και παρακαλώ σε τυχόν δημοσίευση για τη μη αναγραφή των στοιχείων μου.

Γιάννης Γεωργ.

kostas.stoupas@capital.gr