Θα κληθούμε να αποδείξουμε τις αντοχές μας

Του Κώστα Στούπα

1) Θα κληθούμε να αποδείξουμε τις αντοχές μας

Μια παρατήρηση που δεν έχει κάνει κανένας αναλυτής είναι πως η δημοσκοπική και εκλογική φθορά της κυβέρνησης, έστω και ακανόνιστα, συμβαδίζει με τις περικοπές των επιδοματικών πολιτικών και την επάνοδο στα δημοσιονομικά πλεονάσματα.

Αυτό ταιριάζει με την "παγίδα του Σκίνερ" όπως την αναλύω στο βιβλίο "Η Επερχόμενη Αταξία", όπου οι πολιτικοί των δημοκρατιών τα τελευταία χρόνια έχουν εθίσει τις κοινωνίες και οικονομίες της Δύσης σε όλο και μεγαλύτερες κοινωνικές δαπάνες, επιδόματα και αμοιβές για απασχόληση σε τομείς κοινωνικής συνεισφοράς.

Όλα αυτά προς άγραν συμπάθειας και ψήφων....

Ο Μπάροουζ Σκίνερ, ήταν συμπεριφοριστής ψυχολόγος που στο μέσον του περασμένου αιώνα έγινε γνωστός για τα πειράματα με τα οποία εκπαίδευε ποντίκια να ανοίγουν πορτάκια κάνοντας περίπλοκους συνδυασμούς κινήσεων και περιστέρια να παίζουν πινγκ-πονγκ.  

Όλα αυτά μέσω της επιβράβευσης με λιχουδιές όταν κάνουν τη σωστή κίνηση και τιμωρία με στέρηση όταν κάνουν τη λάθος.

Η διαρκής επιβράβευση παρασιτικών συμπεριφορών στις δυτικές δημοκρατίες, εκτός της συσσώρευσης ενός τεράστιου χρέους, έχει δημιουργήσει ένα εκλογικό κοινό με ιδιοτελή κίνητρα και βραχυπρόθεσμο ορίζοντα που αντιδρά ως "κακομαθημένο παιδί".

Οι περισσότεροι θα 'χετε ακούσει αυτά που  λένε για την τρίτη επιχειρηματική γενιά. Η πρώτη γενιά χτίζει με κόπο προκειμένου να δαμάσει τις στερήσεις. Η δεύτερη γενιά μεγαλώνει την επιχείρηση γιατί έχει διευρύνει τους ορίζοντες με τις σπουδές που της εξασφάλισε η πρώτη γενιά. Η τρίτη γενιά έχοντας μεγαλώσει σ’ ένα περιβάλλον που η κληρονομημένη ευημερία θεωρείται δεδομένη, τα διαλύει όλα αφήνοντας την επόμενη γενιά να ξεκινήσει από μηδέν.

Το πρόσφατο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι χαρακτηριστικό αυτής της θεώρησης του δεδομένου της ευημερίας μας, έστω και αν αυτή μετά το 2008 στηρίζεται στη γεωμετρική αύξηση του χρέους (παγκοσμίως).

Η παράταξη της Λεπέν στη Γαλλία π.χ. προκειμένου να επιπλεύσει πολιτικά στη χώρα με τις υψηλότερες κοινωνικές δαπάνες, υπόσχεται φθηνότερα καύσιμα, φθηνότερο ηλεκτρικό και συντάξεις από τα 60.

Ο συνασπισμός του Μελανσόν που ενισχύεται επίσης υπόσχεται ακόμη περισσότερα.

Το δημόσιο χρέος της χώρας όμως το 2023 ξεπέρασε το 110% του ΑΕΠ. Προφανώς, αν δεν ληφθούν επώδυνα μέτρα ελέγχου του χρέους, θα υπάρξουν δυσάρεστες εξελίξεις. Αν οι αγορές επαναλάβουν αυτό που έκαναν στην Ελλάδα στις αρχές της περασμένης δεκαετίας σε μια χώρα του μεγέθους της Γαλλίας, οι αναταράξεις θα γίνουν αισθητές σε όλο τον κόσμο.

Από αυτήν την άποψη μια νίκη της παράταξης της Λεπέν στις επόμενες εβδομάδες θα είχε ενδιαφέρον.  Ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα έχει η τελική ευθεία στην οποία έχουν εισέλθει για τις αμερικάνικες εκλογές με το αποτέλεσμα αμφίρροπο και το βαθύ πολιτικό και πολιτισμικό διχασμό της χώρας ισχυρότερο από ποτέ.

Σε αυτό το διεθνές περιβάλλον, η καλή πορεία της ελληνικής οικονομίας, έστω και με τα αγκάθια του αρνητικού ισοζυγίου πληρωμών και των λίγων επενδύσεων, θα κληθεί να αποδείξει τις αντοχές της.

Ένα ενδιαφέρον στοιχείο των τελευταίων μηνών είναι η έκρηξη οφειλετών που καταγράφουν τα στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων στο διάστημα Ιανουαρίου - Απριλίου.

Ειδικότερα, τα στοιχεία της ΑΑΔΕ για το πρώτο τετράμηνο του έτους δείχνουν ότι τα "φρέσκα" ληξιπρόθεσμα χρέη έφθασαν σε 2,924 δισ. ευρώ, ενώ οι φόροι που έμειναν απλήρωτοι ανήλθαν σε 2,607 δισ. ευρώ στο διάστημα Ιανουαρίου – Απριλίου 2024.

Συνολικά τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς την Εφορία έχουν ανέλθει σε 107,057 δισ. ευρώ, εκ των οποίων 26,326 δισ. ευρώ είναι ανεπίδεκτα είσπραξης, με αποτέλεσμα το καθαρό χρέος να διαμορφώνεται σε 80,731 δισ. ευρώ. Από τους 4.645.591 οφειλέτες, οι 2.112.703 είναι ανοιχτοί σε κατασχέσεις καταθέσεων και περιουσιακών στοιχείων, ενώ για 1.520.015 οφειλέτες έχουν επιβληθεί αναγκαστικά μέτρα είσπραξης οφειλών.

Βλέπε: Έκρηξη οφειλετών στην εφορία - Αυξήθηκαν κατά 900.000 σε έναν μήνα

2) Ανάπτυξη κτηνοτροφίας

Καλημέρα κύριε Στούπα

Σας διαβάζω χρόνια σαν συνέχεια του Γιάννη Μαρίνου και του οικονομικού ταχυδρόμου.

Σας γράφω με αφορμή την λαϊκίστικη συζήτηση που γίνεται για την ακρίβεια και δει των τροφίμων.

Μπορούμε να πούμε  πολλά.

Αν μπορεί  ουσιαστικά η πολιτεία  να μειώσει τις τιμές των προϊόντων ή ο ίδιος ο καταναλωτής με τις επιλογές του ή είναι απλώς ένα θέμα προς άγρα  ψήφων.

Δεν είναι ο σκοπός της επιστολής μου να μπω σε αυτή την συζήτηση.

Θέλω να παρουσιάσω σε σας και στους αναγνώστες σας μια εικόνα.

Κοιτώντας τις βιτρίνες ενός  κρεοπωλείου βλέπεις κρέατα Ολλανδικά,  Γαλλικά  Γερμανικά , Πολωνικά και σπανίως βαπτισμένα Ελληνικά.

Αυτό και μόνο το γεγονός το θεωρώ Βατερλό για την Ελλάδα, τους Έλληνες και αυτούς που μας κυβερνούν.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να θρέψει τα παιδιά της.

Τι να συζητήσουμε τώρα για την άνοδο του πληθωρισμού, για την ακρίβεια  στο γάλα και τα τυροκομικά προϊόντα κ.τ.λ.

Μπορούμε όμως να συζητήσουμε τι θα σήμαινε αν η Ελλάδα είχε κτηνοτροφία  ικανή να καλύψει τις δίκες της ανάγκες σε κρέατα, να σταματήσει τις εισαγωγές και γιατί όχι να κάνει και εξαγωγές.

Αυτό είναι θέμα για μια μεγάλη ουσιαστική συζήτηση που μπορεί να οδηγήσει κάπου .

Η ανάπτυξη της κτηνοτροφίας θα δημιουργούσε ανάπτυξη σε πάρα πολλούς  κλάδους της οικονομίας.

Αγροτική παραγωγή (ζωοτροφές), βιομηχανία (σφαγεία, τυροκομεία, μεταφορικά μέσα, συστήματα αρμέγματος, ταΐσματος, βιομηχανία δέρματος κ.τ.λ.)

Ειλικρινά θα  ήθελα να ξέρω σαν Έλληνας καταναλωτής γιατί πρέπει να εισάγουμε  μοσχαρίσιο κρέας και να το πληρώνουμε 14e-15e σε ξένους, ενώ θα μπορούσαμε να το παράγουμε στην χώρα μας.

Έχουμε ιδανικές κλιματολογικές συνθήκες για την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας και της γεωργίας.

Να θυμίσω ότι στην Βόρεια Ευρώπη έχουν εννιά μήνες χειμώνα με ότι αυτό συνεπάγεται για το κόστος παραγωγής.

Αντί λοιπόν να κλαψουρίζουμε για τον πληθωρισμό ή για να έρθει κανένα ακόμα logistics στην χωρά μας ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας.

Έχουμε την τεχνογνωσία να κάνουμε πάρα πολλά πράγματα μόνοι μας. Όραμα χρειάζεται κύριε Τσούπα, επιμονή, υπομονή και δουλειά.

Πρέπει επιτέλους να παράγουμε σε αυτή την χώρα, αγαπητέ κύριε Τσούπα, για να επιβιώσουμε .

Χωρίς παραγωγή θα μείνουμε για πάντα μεταπράτες και γκαρσόνια.

 Γιώργος Αστυπαλιώτης

Σημείωση

Καλό θα ήτανε να έχουμε στοιχεία για τις εισαγωγές κόκκινου κρέατος και γαλακτοκομικών προϊόντων στη χώρα μας καθώς και μια επίσημη  απάντηση για  τις αίτιες που η χώρα μας έχει μείνει τόσο πίσω σε αυτόν τον τομέα.

Απάντηση -Σχόλιο: Υπάρχουν προϊόντα στον οποίων την παραγωγή έχουμε το συγκριτικό πλεονέκτημα και άλλα στο οποίο δεν έχουμε. Το μοσχαρίσιο κρέας π.χ. πιστεύω είναι ένα από αυτά που δεν έχουμε. Το έχουν π.χ. στην Αργεντινή με τις απέραντες εκτάσεις με λιβάδια για βόσκηση. Το κλίμα μας δεν ευνοεί την ύπαρξη μεγάλων εκτάσεων για ελεύθερη βόσκηση. Αυτός είναι και ένα λόγος που η συντήρηση γκαζόν στην Ελλάδα έχει υψηλό κόστος. Αντιθέτως εμείς διαθέτουμε βλάστηση για κατσίκια ή νερά για εκτροφή νόστιμων ψαριών.

Το περιβάλλον δεν μας ευνοεί να παράγουμε φθηνό και καλής ποιότητας μοσχαρίσιο κρέας ή γάλα. Μας ευνοεί όμως να παράγουμε φθηνό και καλής ποιότητας κατσικίσιο κρέας, γάλα και τσιπούρες. Με βάση τον κανόνα του συγκριτικού πλεονεκτήματος θα ζούμε καλύτερα και θα απολαμβάνουμε αμφότερες οι πλευρές περισσότερα και φθηνότερα αγαθά αν εμείς παράγουμε και εξάγουμε κατσίκια και τσιπούρες και με τα χρήματα που εισπράττουμε εισάγουμε μοσχαρίσιο κρέας.

Αν οι εισαγωγές πληρώνονταν με τα έσοδα από εισαγωγές και τον τουρισμό δεν θα είχαμε εμπορικό έλλειμα ή έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Τα ελλείματα αυτά υπάρχουν συνήθως όταν αυξάνεται το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος. Κατά κύριο λόγο είναι το κράτος με τις δαπάνες του και η νομισματική πολιτική ( π.χ. μηδενικά επιτόκια με χειραγώγηση από τις κυβερνήσεις για άγρα ψήφων) που δημιουργούν τα προβλήματα. Η Αλβανία του Εμβέρ Χότζα και η Β. Κορέα του Κιμ Ιλ Σουνκ εφάρμοσαν την πολιτική της αυτάρκειας και των διατιμήσεων. Οι άνθρωποι πεινούσαν και έμειναν 5-10 εκατοστά κοντύτεροι από τον μέσο όρο των ανθρώπων των ελεύθερων οικονομιών.

kostas.stoupas@capital.gr