Η χώρα ολόκληρη χρειάζεται το μοντέλο ΔΕΗ

Του Κώστα Στούπα

1) Η χώρα ολόκληρη χρειάζεται το μοντέλο ΔΕΗ

Στην κυβέρνηση προβληματίζονται τι να κάνουν με τα ΕΛΤΑ που αποδεικνύονται ως άλλο ένα πιθάρι των Δαναΐδων. Όσες εκατοντάδες εκατομμύρια και αν έχουν πληρώσει οι φορολογούμενοι για την εταιρεία κατά καιρούς, τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά.

Σύμφωνα με αυτά που ανακοίνωσε ο κ. Χατζηδάκης σε μια σειρά από ΔΕΚΟ θα εφαρμοστεί το μοντέλο ΔΕΗ, που σημαίνει θα τοποθετηθούν μάνατζερς από τον ιδιωτικό τομέα και θα απελευθερωθούν οι αμοιβές από τα πλαφόν που υπάρχουν για το δημόσιο και το ευρύτερο δημόσιο.

Η αλήθεια είναι πως στη ΔΕΗ δούλεψε το συγκεκριμένο μοντέλο. Από εκεί που ήταν υπό χρεοκοπία η εταιρεία μέχρι το 2019, έχει εξελιχθεί σε εύρωστο πρωταγωνιστή των ενεργειακών εξελίξεων στα Βαλκάνια.

Το μοντέλο αυτό σε ό,τι αφορά τα εργασιακά σε γενικές γραμμές προβλέπει την υποκατάσταση του άχρηστου μόνιμου προσωπικού με στελέχη και "μπλοκάκια" από τον ιδιωτικό τομέα, τα οποία καλούνται να φέρουν σε πέρας το έργο.

Πρακτικά έχει αποδειχτεί αποτελεσματικό αλλά ηθικά είναι άδικο, καθώς ο φορολογούμενος ή ο καταναλωτής καλείται να συντηρεί χιλιάδες μόνιμες θέσεις εργασίας οι οποίες δεν προσφέρουν  την απαιτούμενη ανταπόδοση.

Μετά τη χρεοκοπία του 2010, όταν ετέθη επί τάπητος το ζήτημα της διάλυσης και ανασύστασης του μεγάλου ασθενούς της ελληνικής οικονομίας, του Δημοσίου, οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν το αλαλούμ των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, επέλεξαν το μοντέλο της "βραχυκύκλωσης" του Δημοσίου  αντί των απολύσεων και της ανασύστασης.

Τούτο γιατί η σύγκρουση με το κράτος εν κράτει πελατειακό Δημόσιο αποδείχτηκε ατελέσφορη και επικίνδυνη. Το βαθύ πελατειακό κράτος του Δημοσίου, προκειμένου τα μέλη του να διατηρήσουν τις θέσεις αργομισθίας, την περασμένη δεκαετία δεν δίστασε να ρισκάρει την έξοδο από το Ευρώ και την "τριτοκοσμοποίηση" της χώρας, ενδεχομένως και ως οθωμανικής επαρχίας πάλι...

Η στρατηγική που επελέγη από το 2019 και μετά ήταν αυτή της "βραχυκύκλωσης", της δημιουργίας δηλαδή θυλάκων που αναλαμβάνουν να διεκπεραιώνουν κομβικής σημασίας υπηρεσίες του δημοσίου.

Οι ψηφιακές υπηρεσίες του open.gov του Κυριάκου Πιερρακάκη ήταν η αιχμή το δόρατος αυτής της πολιτικής. Σε πολλές υπηρεσίες και ΔΕΚΟ, κρίσιμοι τομείς ανατέθηκαν σε εργαζόμενους από τον ιδιωτικό τομέα με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, οι οποίοι αμείβονται με όρους ιδιωτικού τομέα. Ενώ το μόνιμο προσωπικό συνέχισε να κινείται με τους γνώριμους ρυθμούς, η απόδοση συγκεκριμένων τομέων βελτιώθηκε.

Συμπύκνωση αυτού του μοντέλου ήταν το περίφημο επιτελικό κράτος που πολλοί κατηγορούν ως συγκεντρωτικό. Μια ομάδα στελεχών από τεχνοκράτες και πολιτικά πρόσωπα ασχολείται με οποιοδήποτε πρόβλημα προκύψει και παράλληλα με τις αρμόδιες αργοκίνητες δημόσιες υπηρεσίες, έχοντας εξουσία να τις παρακάμπτει όπου και όταν χρειάζεται.  

Το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών κατέδειξε τα όρια και τους κινδύνους αυτού το μοντέλου, ενώ η αντιμετώπιση της υβριδικής εισβολής στον Έβρο, η διαχείριση της πανδημίας, η επιτάχυνση της συνταξιοδότησης στον ΕΦΚΑ κατέγραψε τις δυνατότητες.

Το μοντέλο διάσωσης και ανάδειξης της ΔΕΗ σε πρωταγωνιστή των ενεργειακών εξελίξεων αποτελεί μια από τις επιτυχίες αυτού του μοντέλου παράκαμψης του πελατειακού, μόνιμου προσωπικού το οποίο δεν απολύεται αλλά παραγκωνίζεται σε μη κρίσιμες δραστηριότητες μέχρι να συνταξιοδοτηθεί.

Απομένει να δούμε αν θα πετύχει στη γενίκευση της εφαρμογής του και σε άλλες ΔΕΚΟ.

Εν αντιθέσει με την πρωθυπουργία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ο οποίος επέλεξε τη σύγκρουση με το πελατειακό Δημόσιο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιλέγει την παράκαμψη με την ανάθεση κρίσιμων τομέων σε στελέχη και εργαζόμενους από τον ιδιωτικό τομέα με συνθήκες και αμοιβές ιδιωτικού τομέα.

Το γεγονός πως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει μια τετραετία, ενώ ο Κυριάκος έχει ολοκληρώσει ήδη το πρώτο έτος της δεύτερης, είναι ενδεικτικό της απόδοσης της στρατηγικής της περικύκλωσης διά της βραχυκύκλωσης.

2) Εργασία λαθρομεταναστών

Κύριε Στούπα να σας ενημερώσω ότι οι λαθρομετανάστες από Ισλαμαμπάντ, Αφρική κτλ. που βγαίνουν με φουσκωτά στις ελληνικές παραλίες, ΔΕΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ και δεν δουλεύουν. Δεν έχουν κουλτούρα ούτε εργασίας, ούτε υπαλλήλου (κυρίως των υποχρεώσεων που έχει ένας υπάλληλος) ούτε καν καθαριότητας (γράψατε για τον καθαρισμό των σπιτιών στα ΒΠ). Έρχονται γιατί τους έχουν πει και το διαπιστώνουν όσοι έρχονται, για τα επιδόματα και γενικότερα για τα καλά της δύσης και του κοινωνικού της κράτους. Είναι μόνο φύρα για τις δυτικές κοινωνίες και τα κράτη. Αυτά από έναν άνθρωπο που όλη μέρα βρίσκεται στην αγορά, τα ζεί και τα "λούζεται" καθημερινά. Ψάξτε το λίγο, ρωτήστε ανθρώπους εργοδότες ανειδίκευτων επαγγελμάτων όπως η οικοδομή, η βιοτεχνία κτλ.

Με εκτίμηση,

Δ.Μ.