Διεθνείς παρατηρητές στο κόμμα σας

1)Διεθνείς παρατηρητές στο κόμμα σας

Να παραιτηθεί, "ώστε η χώρα να οδηγηθεί συντεταγμένα σε δημοκρατικές εκλογές", κάλεσε προ ημερών ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Στέφανος Κασσελάκης, με βίντεο του που ανήρτησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο οποίος υπηρετεί ως προπαιδευμένος την 20ήμερη θητεία του στις ένοπλες δυνάμεις.

Ο ίδιος ζήτησε την παρουσία διεθνών παρατηρητών, διότι όπως ανέφερε: "...ένας πρωθυπουργός που υπό την ηγεσία του μοντάρονται στοιχεία εγκλήματος, παρακολουθούνται πολιτικοί και στρατιωτικοί από ΕΥΠ - Predator και διοχετεύονται απόρρητα προσωπικά δεδομένα με σκοπό την εκλογική εργαλειοποίηση, δεν μπορεί να διενεργήσει αδιάβλητες εκλογές χωρίς αμφιβολία".

Ειδικότερα, (εδώ γελάμε) ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει ότι σκόπευε να απευθυνθεί στους πολίτες μετά το τέλος της θητείας του, "όμως οι εξελίξεις είναι ραγδαίες".

Ο ίδιος θεωρώ την τραγωδία στα Τέμπη και την ιστορία των υποκλοπών δυο ιδιαίτερα σοβαρές αποτυχίες της προηγούμενης (και νυν) κυβέρνησης. Για την τραγωδία στα Τέμπη που στοίχισε τη ζωή δεκάδων νέων ανθρώπων, οι ευθύνες μπορεί να ξεκινάνε από τους χαμηλής απόδοσης και δυνατοτήτων υπαλλήλους του πελατειακού με κομματικά κριτήρια Δημοσίου, αλλά σίγουρα φτάνουν και ψηλότερα.

Φτάνουν στην παρούσα (αλλά και την εκάστοτε) πολιτική ηγεσία που δεν μερίμνησε να αναδείξει διαδικασίες που προβλέπουν στις κρίσιμες θέσεις να βρίσκονται υπεύθυνα και ικανά άτομα.

Τούτο όμως δεν αφορά την παρούσα και προηγούμενη κυβέρνηση αποκλειστικά αλλά όλες της μεταπολίτευσης και ενδεχομένως και από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους. Η κατάντια της κομματοκρατίας και του πελατειακού κράτους μας αφοράς όλους, γιατί δεν τα θέλαμε θα μας κυβερνούσαν άλλοι.

Σε σχέση με τις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ π.χ. και του ΠΑΣΟΚ παλαιότερα που είχαν παραδώσει τη διαχείριση και διοίκηση του Δημοσίου και ευρύτερου Δημοσίου στις συνδικαλιστικές συντεχνίες, οι κυβερνήσεις του Κ.Μ., έστω και προσχηματικά, προσπάθησαν να εφαρμόσουν κάποια συστήματα αξιολόγησης και Outsourcing (ανεπαρκή και δειλά κατά τη γνώμη μου). Σε όλα αυτά όμως τόσο το κόμμα του κ. Κασσελάκη όσο και τα υπόλοιπα της αντιπολίτευσης είναι σφοδρά πολέμιοι, ταυτιζόμενοι καιροσκοπικά  πλήρως με τα πελατειακά συμφέροντά της κομματοκρατίας.

Όσο το Δημόσιο λειτουργεί σαν "χωματερή" της αγοράς εργασίας της χώρας, με ένα 5-10% να το κρατάνε όρθιο, το βέβαιο είναι πως δεν αποδίδει όπως πρέπει να βάρος των φορολογουμένων  και ενίοτε και της ίδιας της ζωής των.

Ναι να αποδοθούν ευθύνες στο πολιτικό σύστημα, αλλά πείτε και τον τρόπο που θα εκμηδενιστούν οι περιπτώσεις σε καίριες θέσεις να μην ξαναβρεθούν "γυρολόγοι" των πολιτικών γραφείων με μόνο προσόν την κομματική τους στράτευση;

Θα αντιλαμβανόμουν το επιχείρημα, προκειμένου να χυθεί άπλετο φως και η δικαιοσύνη να διερευνήσει τις ευθύνες, να αρθεί η πολιτική ασυλία των όσων δυνητικά έχουν σχέση με  τις συνθήκες που οδήγησαν στο τραγικό δυστύχημα. Ούτως ή άλλως ο νόμος περί ευθύνης Υπουργών είναι τριτοκοσμικής έμπνευσης και αποστολής.

Το να ζητάς όμως εκλογές μερικούς μήνες μετά τις εκλογές για ένα τραγικό δυστύχημα που έλαβε χώρα πριν τις τελευταίες εκλογές( άρα το εκλογικό σώμα το έλαβε υπόψη όταν πήγε στη κάλπη) είναι κάλπικη υπεκφυγή.

Δεν πιστεύω πως η κάλπη μπορεί και πρέπει να αποδίδει δικαιοσύνη. Η απόδοση της δικαιοσύνης, δηλαδή η εφαρμογή των νόμων, είναι αποκλειστικά προνόμιο της Δικαιοσύνης και των δικαστών που οφείλουν να γνωρίζουν τους νόμους.

Παρατηρώ πως κάποια κόμματα της αντιπολίτευσης προεξάρχοντος του συνονθυλεύματος του κ. Κασσελάκη, προσπαθούν να εξάγουν πολιτική υπεραξία από ένα τραγικό θανατηφόρο δυστύχημα εκμεταλλευόμενα το ανθρώπινο πόνο. Τούτο δεν συμβαίνει για πρώτη φορά στη πολιτική ζωή του τόπου. Η τυμβωρυχία όμως βραχυπρόθεσμα αποδίδει διότι η  τακτική αυτή είναι ατελέσφορη σε περιόδους που η κοινωνία δεν είναι αναστατωμένη όπως μετά τη χρεοκοπία του 2010.  

Επιπλέον, η πολιτική εκμετάλλευση μεταθέτει την εστίαση του ενδιαφέροντος, με αποτέλεσμα ούτε δικαιοσύνη τελικά να αποδοθεί, ούτε να διορθωθούν οι συνθήκες και τα αίτια που οδήγησαν στο τραγικό δυστύχημα. Η περίπτωση της Νοβάρτις παραμένει νωπή ακόμη.

Τέλος, το να ζητά ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης διεθνείς παρατηρητές για να επιβλέψουν τις πρόωρες εκλογές, τις οποίες αιτείται μερικούς μήνες μετά τις εκλογές, είναι  αστειότητα αν δεν ήταν προσβλητικό για την μεταπολιτευτική μας δημοκρατία.

Αν κάποιος χρειάζεται διεθνείς παρατηρητές για να επιβλέψουν όσα συμβαίνουν, όπως έδειξε το τελευταίο συνέδριο, είναι το κόμμα του κ. Κασσελάκη.

Πεποίθηση της στήλης είναι πως ανερμάτιστη αντιπολίτευση που δεν σέβεται το πόνο και την αγανάκτηση για τους τραγικούς θανάτους, τρομάζει την κοινωνία και όσους άρχισαν να είναι σκεπτικοί με τη κυβέρνηση, για τους οποίους οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως κινούνται προς τη "γκρίζα ζώνη" των αναποφάσιστων.

Μπορεί η τακτική αυτή  να συσπειρώνει τον εναπομείναντα σκληρό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά εμποδίζει τη διεύρυνση και κυρίως ανακόπτει τις απώλειες της κυβέρνησης. Αν δεν δημιουργεί  συνθήκες επανασυσπείρωσης. Ας ρωτήσει τον κ. Τσίπρα, ο οποίος πλήρωσε ακριβά αυτή την αστοχία.

2) Επιστροφή σε ποια Ελλάδα;

Κύριε Στούπα καλησπέρα σας,

Νομίζω ότι είμαι ο απολύτως κατάλληλος να απαντήσω στον αναγνώστη σας Σ.Μ.

Μετά τις σπουδές μου, έκανα την πλήρη θητεία μου σε εξαιρετικά μάχιμη μονάδα των συνόρων και δούλεψα 15 χρόνια στην Ελλάδα πριν μεταναστεύσω στο Η.Β.

Η μετανάστευση στο Η.Β έγινε το '15 κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης του 'τσίρκου' που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Το ότι ήταν 'τσίρκο' νομίζω πως είναι πια αυταπόδεικτο δεδομένης της κατάστασης στην οποία έχουν περιέλθει.

Έγιναν πολλές συγκρίσεις μεταξύ Η.Β και Ελλάδος και συμφωνώ με τον Σ.Μ ότι όλες οι χώρες έχουν τα προβλήματα τους, τα καλά και τα κακά τους. Το Η.Β δεν είναι παράδεισος ούτε για τους γηγενείς ούτε για τους μετανάστες. Η μετανάστευση είναι επίσης μια πολύ διαφορετική εμπειρία για τον καθένα. Για κάποιους θετική, για κάποιους αρνητική και για κάποιους αβάσταχτη. Είμαι από τους τυχερούς που μέχρι στιγμής έχω μια καλή εμπειρία και σίγουρα αν είχα μείνει στην Ελλάδα θα ήμουν σε χειρότερη θέση. Αυτό δεν σημαίνει πως λησμονώ την πατρίδα μου. Είμαι απλά μέτοικος.

Ο Σ.Μ βάζει στην ζυγαριά την πατρίδα και τους καλύτερους μισθούς.

Το δίλημμα όμως δεν είναι αυστηρά οικονομικό. Είναι, δυστυχώς, πολιτικό και πολιτισμικό. Η Ελλάδα, ήδη από το 2000 αλλά ολοένα και περισσότερο φαίνεται να φτάνει σε αδιέξοδο.

Το ότι η χώρα είναι πανάκριβη και οι μισθοί της πλάκας (51ή GDP ppp  per capita πρωτελευταίοι πάνω από την Βουλγαρία στην Ε.Ε) (1),

Το ότι η επιδόσεις μας στο διαγωνισμό PISA είναι τραγικές με σημαντική τάση προς τα κάτω σε βασικές δεξιότητες (κάτω και από την Τουρκία) (2),

Το ότι η σε θέματα Δικαιοσύνης η χώρα μας κατατάσσεται 47η στον πλανήτη (3) και στην ελευθερία του τύπου 107η (4),είναι συμπτώματα και όχι το πρόβλημα.

Η ρίζα του κακού βρίσκεται στο ότι η Χώρα κυβερνάται από αυτό που ο κος. Γιώργος Ρωμανός αποκαλεί 'Ενιαίο Κυβερνητισμό'. Ένα πολιτικό σύστημα δηλαδή που εν τω συνόλω του είναι (χωρίς συγκεκριμένη σειρά):

1) Εξαιρετικά χαμηλών διανοητικών και διαχειριστικών επιδόσεων

2) Δουλικό απέναντι σε εγχώρια οικονομικά και αλλοδαπά γεωπολιτικά συμφέροντα

3) Αυτοαναπαραγούμενο

4) Αδύναμο να χαράξει σοβαρή πολιτική σε επιμέρους τομείς με σχέδιο ώστε να ωθήσει την Χώρα συνολικά σε ένα καλύτερο μέλλον

5) Διεφθαρμένο και ανεχόμενο την διαφθορά

6) Τέτοιο που έχει θεσμοθετήσει για τον εαυτό του την ατιμωρησία

7) Κυνικό στην ευκολία του να διχάζει το λαό πάνω στα ελάσσονα ώστε να πράττει όπως αυτό θέλει στα μείζονα

8) Στην πραγματικότητα εχθρός της Δημοκρατίας στην οποία αρέσκεται να ομνύει.

Η τραγωδία των Ελλήνων είναι ότι το σύστημα αυτό δημιουργεί την ψευδαίσθηση επιλογών. Έχει κάτι για όλους, δεξιούς, αριστερούς, σοσιαλιστές, ριζοσπάστες, επαναστάτες, αλλά στην ουσία το μόνο που το ενδιαφέρει είναι να διατηρήσει τα δικά του προνόμια και την δικιά του εξουσία. Βαρύγδουπες δηλώσεις και κοκορομαχίες στην Βουλή και στα κανάλια από τενεκέδες που κάνουν πολύ θόρυβο λόγω του κενού ουσίας αυτών που εκφράζουν. Αν κάποιος δεν φοράει κομματικά γυαλιά πρέπει να κλαίει για την κατάντια μας να τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιου οι τραγικές παραλήψεις ή η αχρηστία σκότωσε περισσότερους συμπολίτες μας. Κάθε τίμιος πολίτης αυτής της Χώρας θα πρέπει να ντρέπεται που μια πλειοψηφία (41% επί των ψηφισάντων εγκύρων) δικαιολογεί την ανικανότητα και την συγκάλυψη της ακριβώς σε αυτή την βάση. Πλην μεμονωμένων εξαιρέσεων κανένας άλλος πυλώνας της Δημοκρατίας μας δεν έχει μείνει ανέγγιχτός από το σάπιο χέρι του πολιτικού συστήματος. Η διαπλοκή με τον τύπο και την δικαιοσύνη έχει αρχίσει να βγάζει πια μάτι και να ζέχνει.

Το δράμα του λαού μας είναι ότι επί αυτού του σάπιου και μολυσμένου εδάφους δεν είναι δυνατόν να ανθίσουν λουλούδια. Η Δημοκρατία θέλει καθαρό αέρα και όχι θάλαμο αερίων. Κάθε κίνηση, κάθε αντίδραση του λαού 'καπελώνεται' κομματικά και οδηγείται μεθοδικά είτε σε αφομοίωση είτε σε αργό θάνατο. Ο λαός οφείλει να μιλήσει κάθε 4 (το πολύ) χρόνια και μετά να βγάλει το σκασμό. Ο εκάστοτε Πρωθυπουργός, ο εκλεγμένος μονάρχης, δεν έχει καμία σημασία αν εκλέγεται από όλο και λιγότερους, έχει εκλεγεί και αυτό φτάνει για να δικαιολογήσει την οποιαδήποτε απόφαση του. Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο αν το σύστημα θέλει να κάνει κάτι, θα το κάνει ο κόσμος να χαλάσει.

Αφού ξεφτίλισαν την λαϊκή θέληση, αφού κατεβάζουν στις εκλογές ολοένα και πιο φανταχτερά τίποτα, αφού διέφθειραν τον λαό με ρουσφέτια και συνεχή εξάρτηση, αφού οποιαδήποτε αντίδραση που δεν είναι ελεγχόμενη από αυτούς εξαφανίζεται με συνοπτικές διαδικασίες η καταπολεμάται δραστικά άμα τη γενέσει της δεν είναι απορίας άξιο που ο λαός δεν μπορεί να ελπίζει κάτι και νιώθει στο πετσί του ότι ό,τι και να κάνει τίποτα δεν θα αλλάξει.

Σας είχα πει πως είμαι απαισιόδοξος. Αυτή η κατάσταση μόνο δύο ενδεχόμενα έχει.

Το πρώτο είναι να συνεχίσουμε ως έχουμε. Δεν θα πάμε μακριά.  Μπορεί να χάσουμε μέρος του κράτους μας αλλά πλέον είναι ανοικτό το ενδεχόμενο να χάσουμε και το έθνος. Το δημογραφικό και η αδιαφορία και κατασυκοφάντηση κάθε εθνικής μας αναφοράς μας οδηγεί στις αγκάλες της Τουρκίας και ολοκλήρωση του ιστορικού μας κύκλου τελειωτικά με πλήρη αφομοίωση από τους επιγόνους του Ερντογάν.

Το δεύτερο ενδεχόμενο είναι η έκπληξη. Δεν θα είναι κάτι το οποίο θα προέλθει μέσα από την Ελλάδα. Δύσκολο πλέον αυτό. Ίσως κάποιος από τους Έλληνες που προσπαθούμε να μεγαλώσουμε εδώ στα ξένα. Η έκπληξη θα είναι κάποιος(-α, οι) που θα ενδιαφέρεται βαθιά για την διατήρηση του έθνους. Που θα μπορέσει να ενώσει ξανά τους Έλληνες σε μια βάση διατήρησης αυτών που μας παραδόθηκαν. Θα μιλάει την γλώσσα της αλήθειας και της τιμιότητας και θα έχει πραγματικό όραμα για το πως θα ξαναζωντανέψει η Χώρα.

Ευχαριστώ για την φιλοξενία, Χρόνια Πολλά και καλή λευτεριά.

Με εκτίμηση,

Β.Γραμματικάκης

(1) https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_GDP_(PPP)_per_capita

(2) https://www.oecd.org/pisa/OECD_2022_PISA_Results_Comparing%20countries%E2%80%99%20and%20economies%E2%80%99%20performance%20in%20mathematics.pdf

(3) https://worldjusticeproject.org/rule-of-law-index/global

(4) https://rsf.org/en/index

Υ.Γ Σας επισυνάπτω φωτογραφία για την γιορτή της 25ης Μαρτίου του Ελληνικού σχολείου μας. Έχουμε περίπου 120 Ελληνόπουλα. Τα περισσότερα γεννήθηκαν εδώ ή άλλα ήρθαν όταν ήταν 1 με 2 χρονών.

Για λόγους προσωπικών δεδομένων αν δημοσιεύσετε την γνώμη μου, μην δημοσιεύσετε την φωτογραφία.