Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για φόρους, Στέφανε

Του Κώστα Στούπα 

1) Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για φόρους, Στέφανε

Με μια πρώτη ανάγνωση, ο ίδιος θα' πρεπε να είμαι ενθουσιασμένος με το οικονομικό πρόγραμμα που ανακοίνωσε ο κ. Κασσελάκης. Από τη μία πλευρά προβλέπεται μείωση των συντελεστών φορολογίας για τις χαμηλότερες εισοδηματικά τάξεις αλλά και για τη μεσαία για τα ελληνικά δεδομένα τάξη, όσων δηλ. έχουν εισόδημα μέχρι 50-60.000 ευρώ το έτος.

Από την άλλη πλευρά, προβλέπονται ανώτατα όρια περιθωρίου κέρδους στις ενεργειακές αγορές. Πλαφόν κερδών στα τρόφιμα και στα είδη πρώτης ανάγκης.

Κάποιος που είναι εργαζόμενος και σκέφτεται μονοσήμαντα, όπως σκέφτονται όσοι δεν γνωρίζουν οικονομικά, οι κρατιστές και οι αριστεροί, θα ενθουσιαστεί.

Θα σκεφτεί πως καθώς θα μειωθεί η φορολογία εισοδήματος κατά 10-15% ανά κλίμακα θα του αυξηθεί το εισόδημα. Από την άλλη πλευρά ο έλεγχος των περιθωρίων κέρδους θα πιέσει τις τιμές και έτσι θα αυξηθεί περαιτέρω η αγοραστική του δύναμη.

Τούτα όμως ακούγονται πολύ καλά για να είναι αληθινά.

Οι προσπάθειες ελέγχου των τιμών σε περιόδους πληθωριστικής έξαρσης συνήθως οδηγούν σε ελλείψεις στην αγορά, χρεοκοπίες, μείωση του ανταγωνισμού και εν τέλει ξέφρενη άνοδο των τιμών. Ο πληθωρισμός καταπολεμιέται αποτελεσματικά μόνο μέσω του ανταγωνισμού και ανοίγματος των αγορών.

Ο Ρήγκαν και η Θάτσερ τη δεκαετία του ’80 έβγαλαν τη Δύση από την πληθωριστική παγίδα της δεκαετίας του ’70, όχι ορίζοντας περιθώρια κέρδους, αλλά ανοίγοντας τις αγορές στον διεθνή ανταγωνισμό.

Τα περί μείωσης των συντελεστών φορολόγησης των εργαζομένων και αύξησης των συντελεστών φορολόγησης των επιχειρήσεων που έχουν κέρδη πάνω 220.000 ευρώ αποτελούν παγίδα για αδαείς.

Η αύξηση του συντελεστή φορολόγησης για επιχειρήσεις που έχουν κέρδη πάνω από 220 χιλ. από 22% σε 24%, θα αυξήσει την προσπάθεια φοροδιαφυγής των μικρών επιχειρήσεων και θα αποτρέψει τις επενδύσεις από μεγάλες επιχειρήσεις.

Αν μειωθούν οι επενδύσεις, θα μειωθεί η ζήτηση  θέσεων  εργασίας κάτι που θα ασκήσει πιέσεις στις αμοιβές των εργαζομένων ή θα αποτρέψει τον ρυθμό αύξησης που έχει ξεκινήσει με την ανάκαμψη της οικονομίας.

Τουτέστιν, σύντροφε: Από τη μία μου αυξάνεις τον μισθό κατά 2-3.000 τον χρόνο με τη μείωση των συντελεστών και από την άλλη μου μειώνεις το εισόδημα αφού η ζήτηση για τις υπηρεσίες μου στην αγορά θα μειωθούν λόγω μείωσης των επενδύσεων ως συνέπεια της αύξησης της φορολογίας των επιχειρήσεων.

Η εμπειρία από την αύξηση της φορολογίας των επιχειρήσεων είναι πρόσφατη. Την περασμένη δεκαετία, όταν τα κέρδη των επιχειρήσεων φορολογούνταν με υψηλότερους συντελεστές, οι εισηγμένες στο χρηματιστήριο δεν μοίραζαν μέρισμα στους μετόχους. Κρατούσαν τα κέρδη στα αποθεματικά, στη συνέχεια τα κεφαλαιοποιούσαν και αργότερα πραγματοποιούσαν επιστροφές κεφαλαίου στους μετόχους.

Η διαδικασία αυτή, όμως, είχε μεγαλύτερο κόστος για τις επιχειρήσεις και την οικονομία. Οι επιχειρήσεις που δεν μοιράζουν μέρισμα έχουν χαμηλότερες αποτιμήσεις από αυτές που μοιράζουν. Αυτό τις δυσκολεύει να δανειστούν με τους ίδιους καλούς όρους που δανείζονται οι διεθνείς ανταγωνίστριες. Τούτο έχει επιπτώσεις στη δυναμική της ανάπτυξής τους. Λιγότερη ανάπτυξη, όπως είπαμε, σημαίνει λιγότερες θέσεις εργασίας. Λιγότερες θέσεις εργασίας σημαίνει, μικρότερη ζήτηση για εργαζόμενους και αυτό σημαίνει χαμηλότεροι μισθοί.

Είμαι βέβαιο πως ο κ. Κασσελάκης σαν επιχειρηματίας ο ίδιος τα γνωρίζει όλα αυτά. Ως αρχηγός αριστερού κόμματος όμως πρέπει να πει στο αριστερό ακροατήριο αυτά που θέλει να ακούσει.

Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στο 10% αυτά, η αγορά και η οικονομία, τα ακούνε... βερεσέ. Αν όμως ακουστούν από κόμμα που πρόκειται να κυβερνήσει έχουν συνέπειες.  Οι αναμνήσεις της περασμένης δεκαετίας παραμένουν νωπές.

2) Θεσσαλία:  Το σχέδιο των Ολλανδών

Σχετικά με το σχέδιο των Ολλανδών για τη διαχείριση του υδατικού δυναμικού στη Θεσσαλία, θα ήθελα να αναφέρω τα παρακάτω.

Τα ίδια με τους Ολλανδούς μας είχαν πει και οι Έλληνες συνάδελφοι τους από το 1984.

Και αυτοί προέβλεπαν ότι η Θεσσαλία σε 30 χρόνια το πολύ θα γίνει έρημος, αλλά ευτυχώς η Θεσσαλία δέκα χρόνια μετά την "ερημοποίηση" ζει και είναι καταπράσινη ακόμα. Και μάλιστα οι εκτιμήσεις αυτές με διπλάσιες εκτάσεις σπαρμένες με βαμβάκι από ό,τι σήμερα!.

Από τότε ξεκίνησε η περιβόητη εκτροπή του Αχελώου και ενώ θα μπορούσε να ολοκληρωθεί εδώ και 20 χρόνια (έτοιμο το φράγμα στη Μεσοχώρα), αυτή ατάραχη συνεχίζει το ταξίδι της στο σύμπαν της οικολογίας και της πολιτικής ανικανότητας.

Όλα αυτά τα χρόνια, εμείς οι ολιγογράμματοι Θεσσαλοί γεωργοί, από μόνοι μας οδηγηθήκαμε στη μείωση των καλλιεργημένων εκτάσεων βαμβακιού και καλαμποκιού. 

Χωρίς πολλά πτυχία, μόνο με λίγη πρακτική αριθμητική, καταλάβαμε ότι δεν μπορείς να καλλιεργείς βαμβάκι και καλαμπόκι με 100 ευρώ και πάνω κόστος άρδευσης ανά στρέμμα. Γιατί απλά δεν βγαίνει κερδοφόρο αποτέλεσμα. Έτσι, στις περιοχές που είχαν όντως πολύ μεγάλο πρόβλημα με τα υπόγεια ύδατα, δεν υπάρχει εδώ και χρόνια στρέμμα καλαμποκιού και βαμβακιού.

Στη θέση τους και τι δεν καλλιεργήσαμε: Σιτάρι  και Κριθάρι όπως παλιά, αλλά και Ρεβίθια, Φάκες, Φασόλια, Κρεμμύδια, Σκόρδα, Ελαιοκράμβη, Αγριαγκινάρες, Ρίγανη και άλλα αρωματικά, Σπανάκια, Μπρόκολα, Ντομάτες, Κολοκυθάκια..., τα πάντα όλα!

Από δενδροκαλλιέργειες  εκεί να δείτε.

Αμυγδαλιές που τις είχαμε και παλιά και τις ξεριζώσαμε, Καρυδιές, Ροδιές, Φιστικιές Αιγίνης, Ελιές πυκνής φύτευσης λεβάντες, αλλά και στέβιες και γκοτσι μπερι και αρώνια, μην μας πουν και καθυστερημένους.

Εκεί όμως που έχουμε κάνει θραύση είναι στα εξαιρετικά "λαμπογιάλια" που λέγαμε τη δεκαετία του '90 γελώντας.

Σήμερα καλλιεργούμε εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα με φωτοβολταϊκά και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό.

Λάμπει η Θεσσαλία μας από ψηλά. Μάλιστα μαλώνουμε μεταξύ μας για το ποιος θα προλάβει να πουλήσει το χωράφι του στις ενδιαφερόμενες εταιρείες. Βλέπετε αυτές πληρώνουν 2.500 ευρώ το στρέμμα, από 1000 -1500 ευρώ που είναι αν θέλεις να είσαι γεωργός και όχι" επενδυτής".

Και τι πετύχαμε; Τις περισσότερες φορές φάγαμε τα μούτρα μας!

Και ήρθαν τώρα οι Ολλανδοί να μας πουν για σουσάμι και κουραφέξαλα.

Δεν χρειαζόμαστε ξένα μυαλά για να καταστρέφουμε την Ελλάδα μας. Μπορούμε και μόνοι μας.

Έλεος κύριοι! Αν δε θέλετε να βοηθήσετε, αφήστε μας τουλάχιστον στον πόνο μας. Μην μας κοροϊδεύετε!

Μπορεί καμιά μέρα να ξυπνήσουμε. Δεν το φοβάστε αυτό;

Όσον αφορά την κλιματική αλλαγή με τα   θερμότερα  καλοκαίρια κάθε χρόνο, σας πληροφορώ ότι στη Θεσσαλία δεν ήρθε ακόμα.

Καλλιεργώ 100 στρέμματα βαμβάκι και από 750 ώρες άρδευσης που είχα το 2012, για τα ίδια στρέμματα εδώ και δέκα χρόνια βλέπω να μειώνονται χρόνο με το χρόνο για να φτάσω το 2023 σε 510 ώρες.

Και αυτό γιατί τα καλοκαίρια είναι πιο δροσερά, (προφανώς είμαστε η εξαίρεση που επιβεβαιώνει το παραμύθι της κλιματικής κρίσης) και γιατί οι νέες ποικιλίες σπόρων είναι πιο βαθύρριζες και έτσι έχουν και λιγότερες απαιτήσεις σε νερό.

 Με εκτίμηση

Ράπτης   Γεώργιος

Χημικός Μηχανικός αλλά εδώ και τριάντα χρόνια  Γεωργός

 kostas.stoupas@capital.gr