Γράψτε αυτές τις ημερομηνίες και θα με θυμηθείτε

Του Κώστα Στούπα

1) Οι Ευρωεκλογές δρομολογούν ανατροπές

Οι γραφικοί πολιτευτές του παρελθόντος προκειμένου να αποδείξουν στην εκλογική τους πελατεία πως έχουν υψηλές διασυνδέσεις με κύκλους εξουσίας που σχεδιάζουν και ελέγχουν τις εξελίξεις, συχνά της έλεγαν: "γράψτε αυτή την ημερομηνία και θα με θυμηθείτε".

Με τον τρόπο αυτό προσπαθούσαν να κρατήσουν την πελατειακή αγέλη συντεταγμένη εν όψει εξελίξεων που υποτίθεται θα  ξαναμοίραζαν  την τράπουλα νομής των κρατικοδίαιτων προνομίων.

Η στήλη δεν έχει ιδιαίτερες πληροφορίες από υψηλούς ή από χαμηλούς κύκλους, ούτε πιστεύει πως υπάρχει κάποια δύναμη που δρομολογεί τις εξελίξεις βάσει σχεδίου είτε στην Ελλάδα είτε διεθνώς.

Αντιθέτως, πιστεύει πως στις όποιες εκτιμήσεις για το μέλλον κάποιος πρέπει να αφήνει σημαντικά περιθώρια στα "ατυχήματα" και την τύχη.

Οι παλαιότεροι αναγνώστες γνωρίζουν πως το αγαπημένο της δόγμα είναι πως η καλύτερη πληροφορία είναι η σωστή σκέψη. Επίσης, τα πρωτοσέλιδα του αύριο συνήθως κρύβονται σε μονόστηλα του σήμερα και σπάνιως στα εξάστηλα...

Οι ημερομηνίες

Οι επερχόμενες ευρωεκλογές της 9^ης Ιουνίου, κατά τις ενδείξεις, αναδεικνύονται σε σημείο καμπής των εξελίξεων τόσο στο εσωτερικό όσο και στην Ευρώπη. Το ίδιο ισχύχει και για τις αμερικανικές εκλογές της 5^ης Νοεμβρίου.

Στην Ευρώπη, η ανάδειξη των αντισυστημικών ακροδεξιών κομμάτων σε κυρίαρχη πολιτική δύναμη σε αρκετές χώρες, σε συνδυασμό με μια πιθανή εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ το ερχόμενο Φθινόπωρο, θα ταρακουνήσουν τις αγορές, τις  οικονομίες και τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ τους επόμενους μήνες και ενδεχομένως και τα επόμενα χρόνια.  

Θυμάμαι πριν από δέκα και πλέον χρόνια, κατά τη διάρκεια της αποσταθεροποίησης που δημιούργησε η κρίση των PIGS  (την περίοδο της ελληνικής χρεοκοπίας) έναν Γερμανό αναλυτή να επισημαίνει πως η σταθερότητα του διπολικού συστήματος της Γερμανίας, όπου τα δυο μεγάλα κόμματα της κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς αθροίζουν πάνω από 70%, εγγυάται την ευρωπαϊκή σταθερότητα και συνοχή.

Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις η κεντροδεξιά και οι σοσιαλδημοκράτες στη Γερμανία μόλις ξεπερνούν το 40%. Στη Γαλλία, οι τελευταίες εκλογές με την πύρεια νίκη που εδωσαν στον Μακρόν, προαναγγέλουν ακόμη ηχηρότερα μηνύματα. Στην Ολλανδία πρόσφατα πήραμε μια γεύση.

Εχουμε να κάνουμε λοιπόν με μια από τις σπάνιες περιπτώσεις που έξω τα πραγματα πάνε χειρότερα απ’ ό,τι μέσα. Τούτο όμως δεν πρέπει να μας καθησυχάζει γιατί είμαστε μια χώρα η ευημερία της οποίας εξαρτάται κυρίως από τον τουρισμό και τις κοινοτικές επιδοτήσεις. Τουτέστιν, από την ευημερία και καλή διάθεση του Γερμανού φορολογούμενου. Οι Γερμανοί αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό ξένων τουριστών που επισκέπτονται την Ελλάδα, ενώ συνεισφέρουν περισσότερο από το 40% των κοινοτικών προϋπολογισμών από όπου πηγάζουν οι επιδοτήσεις.

Οι εξελίξεις στη Γερμανία και τα μάτια μας λοιπόν... Πόσο μάλλον που τα στελέχη του ανερχόμενου AfD απειλούν με "Dexit”.

Εξελίξεις και στο εσωτερικό

Στην Ελλάδα προδήλως επικρατεί μια  πεποίθηση  πως το  αποτέλέσμα των ευρωεκλογών θα επιβεβαιώσει την κυριαρχία της κυβέρνησης και θα δρομολογήσει εξελίξεις στην Κεντροαριστερά όπου ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ διαβιούν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, αθροίζοντας από κοινού ποσοστά που απέχουν ενδεχομένως και σε διψήφιο ποσοστό από το πρώτο κόμμα.

Ούτε στην κυβέρνηση ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να δίνουν ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός πως στις ευρωεκλογές η ψήφος είναι χαλαρή και οι δυσαρεστημένοι έχουν μια ευκαιρία να εκφραστούν χωρίς να βάλουν τη χώρα ή την τσέπη τους  σε περιπέτειες.

Χαρακτηριστικό δείγμα της  αποτυχίας ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ και των ηγεσιών τους είναι πως στην έρευνα της Opinion Poll για το ΤheTOC.gr στο κοινό που αυτοχαρακτηρίζεται ως Κεντροαριστερό, καταλληλότερος για πρωθυπουργός εμφανίζεται ο Κανένας με 33%, ακολουθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης με 21%, μετά ο Σ. Κασσελάκης με 17,2% και ο Ν. Ανρδουλάκης με 14%.

Οι ηγεσίες των δυο κομμάτων που συνοθούνται να εκφράσουν τον πολιτικό χώρο της Κεντροαριστεράς "εντός της έδρας" τους καταλαμβλανουν την τρίτη και τέταρτη θέση.

Αν τα νούμερα αυτά επιβεβαιωθούν στις ευρωκελογές, είναι πιθανό να δρομολογηθούν πολιτικές εξελίξεις στην Κεντροαριστερά.

Από την άλλη πλευρά ενδιαφέρον θα έχει το ποσοστό που θα αθροίσουν τα κόμματα που κινούνται δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας, η οποία με μεταρρυθμίσεις, όπως των μη κρατικών πανεπιστημίων και της τεκνοθεσίας ζευγαριών του ιδίου φύλου, επιχειρεί να διευρύνει την επιρροή στην Κεντροαριστερά αλλά και τη μετά-Αριστερά.

Από την άλλη, με τα εξοπλιστικά προγράμματα, την ασφάλιση των χερσαίων συνόρων με φράκτες και την πολλοστή αναδιοργάνωση των μηχανισμών  Δημόσιας Τάξης επιχειρεί να συγκρατήσει τις απώλειες προς τα δεξιά.

Οι τριγονοποιήσεις που έχει επιχειρήσει  η παρούσα κυβέρνηση με την υιοθέτηση εμβληματικών αιτημάτων από αριστερά και δεξιά της μέχρι τώρα έχουν αποδόσει.

Τούτο δεν σημαίνει πως θα αποδίδει για πάντα.

Τόσο οι ευρωεκλογές όσο και οι αμερικανικές εκλογές τους επόμενους μήνες μπορεί να μας αιφνιδιάσουν και αυτή τη φορά όχι θετικά.

2) Πρόγραμμα κοινωνικής αντιπαροχής

Διαβάζω εδώ και πολλά χρόνια τα άρθρα σας στο Capital.gr και πρώτη φορά επικοινωνώ μαζί σας. Ασχολούμαι με τον κατασκευαστικο τομέα μεταξυ άλλων και θα σας στοιχειοθετήσω ότι το πρόγραμμα κοινωνικής αντιπαροχής δημόσιων οικοπέδων είναι ακόμα ένα πολιτικό πυροτέχνημα όσον αφορά τους στόχους του, δεν διαφωνώ βέβαια με την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και τη δημιουργία υπεραξιών μικρών ή μεγάλων.

Το κόστος του οικοπέδου στις συνοικίες του Πειραιά και στα δυτικά προάστια δεν ξεπερνά τα 200-300 ευρώ ανά τμ. Εκτός αν τα οικόπεδα είναι ελάχιστα λεγόμενα "φιλετα", που άραγε ποιοι πάλι θα τα εκμεταλλευθούν, το κέρδος δεν είναι ιδιαίτερα ουσιαστικό.

Το κόστος έχει εκτοξευθεί από 1.000 ευρώ την περιοδο 2010-15 σε 1.800 σήμερα, για μια οικοδομή Α+ από την άνοδο των υλικών και τον πληθωρισμό παγκοσμίως -για αυτό δεν γίνεται να κάνουμε κάτι- και από τον υπερδιπλασιασμό τα τελευταία χρόνια των αμοιβών των εξειδικευμένων  τεχνικών που ο αριθμός τους δεν καλύπτει τη ζήτηση. Ενδεικτικά το μεροκάματο υδραυλικού στην οικοδομή με δικά μας υλικά φτάνει πλέον τα 350 ευρώ τα δε 250 μαύρα και αν θέλεις. Να μην συζητάμε για μπετατζήδες, σιδεράδες κτλ. Οι δε καθυστερήσεις που δημιουργούνται για την αποπεράτωση των οικοδομών απο την έλλειψη προσωπικού επιβαρύνουν επιπλέον το κόστος κεφαλαίου.

Μονόδρομος λοιπόν η δυναμική εισαγωγή τεχνικών από τρίτες χώρες αλλά ποιος ακούει το ΚΚΕ.... Τα ίδια και για τον αγροτικό τομέα.

Η αύξηση του κατασκευαστικού κόστους έχει δομικά και δυναμικά χαρακτηριστικά και θα συνεχιστεί αν δεν γίνει κάτι. Άμεσα αυτό θα συμπαρασύρει τις τιμές πώλησης και των ενοικίων ακόμα πιο ψηλά....

Με την υπογεννητικότητα και τη συντριπτική μάζα των νέων να αρνούνται να εργαστούν σε αυτούς τους τομείς, έχει γίνει πλέον εντελώς αναγκαία η εισαγωγή προσωπικού, μην φτάσουμε στο αμήν όπως με τα πανεπιστήμια για να κάνουμε τα αυτονόητα.

Από την άλλη βέβαια η αύξηση των τιμών οδηγεί σε αύξηση του ενεργητικού τραπεζών, επιχειρήσεων και νοικοκυριών που διαθέτουν δυναμικό ακινήτων και εντέλει αύξηση του ΑΕΠ με μειωση του λόγου χρέους προς αυτό, κάθε νόμισμα έχει 2 όψεις....

Α. Π.

Αν δημοσιευθεί μόνο τα αρχικά μου

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

3) Τα μυστήρια της λιμνοθάλασσας

Αξιότιμε κε Στούπα,

Πολύ πρόσφατα πέρασα λίγες μέρες στο Μεσολόγγι και τη λιμνοθάλασσά του.

Ο λόγος που το έκανα ήταν για να ασχοληθώ με την παρατήρηση της ορνιθοπανίδας της περιοχής.

Δεν είμαι κάποιος συστηματικός θιασώτης αυτής της δραστηριότητας αλλά, περισσότερα, θα έλεγα, φυσιολάτρης και συγκυριακός παρατηρητής. Έτσι, με φιλική παρέα, αποφασίσαμε να κάνουμε την ολιγοήμερη αυτή εκδρομή.

Είχα λοιπόν τη δυνατότητα να ζήσω τη σημερινή ατμόσφαιρα αυτής της πόλης (την οποία γνωρίζω πολύ καλά από το παρελθόν, παρά τα τελευταία περίπου 15 χρόνια που είχα να την επισκεφτώ) καθώς και να περιηγηθώ σε όλη την περίμετρο της λιμνοθάλασσας και το Αιτωλικό. Να κάνω όλες τις υπάρχουσες διαδρομές ανάμεσα σε νερό, βάλτους, κανάλια και παρόχθιες περιοχές.

Σ’ ένα τόπο ευλογημένο από κάποιες απόψεις αλλά με τόσες και τόσες "διαμαρτίες" και χρόνιες υστερήσεις.

Αυτές οι τελευταίες είναι και η αιτία που σας αποστέλλω το παρόν σημείωμα-σχόλιο.

Αναζητώντας τα προς παρατήρηση πτηνά, στη χαρακτηρισμένη ως Natura αυτή περιοχή, το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση (πριν ακόμη και από τα ίδια τα πτηνά!) ήταν η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ διάσπαρτων σ’ όλο το μήκος και πλάτος της.

Κυρίως επιπλέοντα ή πεταμένα κομμάτια διογκωμένου πολυστυρενίου (για όποιον μπορεί να το αναγνωρίσει) και κομμάτια φύλλων πολυαιθυλενίου (πολλά σε μπλε χρώμα). Και τα δύο ανήκουν σε, λεγόμενα, εύκαμπτα και άκαμπτα μέσα συσκευασίας προϊόντων ιχθυαλιείας.

Ήταν λοιπόν "φως φανάρι" το ότι υπαίτιοι για τούτη την πανσπερμία πλαστικών σκουπιδιών πρέπει κυρίως να είναι οι ίδιοι οι επαγγελματίες αλιείς που δραστηριοποιούνται στη λιμνοθάλασσα.

Πέρα όμως από τα πανταχού παρόντα πλαστικά απορρίμματα, το σκουπιδαριό ποικίλλονταν-συμπληρώνονταν με σκουριασμένες λαμαρίνες (τις γνωστές προοδευτικής διαμόρφωσης-οντουλέ όπως τις αποκαλούν) κάθε χρώματος και διαστάσεων, με σάπια ξυλεία και κοντραπλακέ, σκουριασμένα μηχανήματα και σκουριασμένα κουφάρια αυτοκινήτων, διαλυμένες από τον καιρό και τα στοιχεία της φύσης παρόχθιες καλύβες-τρώγλες-πελάδες νόμιμων (;) ή παράνομων (;) άφαντων αλιέων, μπανιέρες-φαντάσματα δεκαετιών, λεκάνες τουαλέτας, άπειρα χαρτιά, αυτοσχέδια, υπερυψωμένα ντεπόζιτα νερού, απομεινάρια ηλιακών θερμοσιφώνων και πολλά ακόμη είδη σκουπιδιών, των οποίων κάπου πρέπει κανείς να σταματήσει την απαρίθμησή τους!

Το κερασάκι στην τούρτα υπήρξε και η εμφανής οργανική μόλυνση (οι γνωστές σαπουνάδες) στα νερά του ειδυλλιακού Αιτωλικού!

Σύμφωνα με την πληροφόρηση από ντόπιους υπεύθυνα γι αυτή την κατάσταση είναι ντόπια ελαιουργεία και υπολείμματα φυτοφαρμάκων και εντομοκτόνων που τα ρέματα και τα ποτάμια μεταφέρουν στη λιμνοθάλασσα.

Έτσι το μαγευτικό, κατά τα άλλα, φυσικό τοπίο και τα απειράριθμα υδρόβια πτηνά φαίνονταν να χάνουν τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο και να τον παραχωρούν στη θλιβερή αυτή σκουπιδο-κατάσταση που ταυτόχρονα έλυνε και την απορία μου ως προς το γιατί αυτή η τόσο ιδιαίτερη γωνιά της Ελλάδας δεν φιλοξενεί έντονο φυσιολατρικό τουρισμό από το εσωτερικό αλλά κυρίως και από το εξωτερικό.

Ήταν προφανές ότι η ικανότητα να κάνει κανείς σκουπίδια και μόλυνση πάει αντάμα με την ανικανότητα του να οργανώσει-δημιουργήσει (σαν ιδιωτική πρωτοβουλία) μια οικονομία φυσιολατρικού τουρισμού.

Κατά την, ταπεινή, γνώμη μου η λιμνοθάλασσα και η ορνιθοπανίδα της θα μπορούσε να υποστηρίξει τουριστικές εισροές σε 12μηνη βάση και σε μεγάλους αριθμούς.

Αντ’ αυτού ερημία και ένα πέτρινο παρατηρητήριο (της Κλείσοβας) χτισμένο με ανύπαρκτες προδιαγραφές και μάλλον σε λάθος σημείο.

Αντ’ αυτού μια πόλη με ανύπαρκτες τουριστικές-ξενοδοχειακές υποδομές (όπως ακριβώς την ήξερα από το παρελθόν) και μια οικονομία στην οποία ο δημόσιος τομέας σε όλες τις εκφάνσεις του (κεντρικό κράτος, περιφέρεια-νομαρχία, δικαιοσύνη, εκκλησία, υπηρεσίες του δημοσίου και φορείς άπειροι με ευφάνταστες και βαρύγδουπες ονομασίες-αρκτικόλεξα) παριστάνουν τον πατερούλη-εργοδότη χάρις στους φόρους των ευρωπαίων και ντόπιων φορολογουμένων του ιδιωτικού τομέα και μέσα από τα ευλογημένα, γι αυτό το σκοπό, ευρωπαϊκά "αναπτυξιακά" (σε επίπεδο μισθών) προγράμματα που φαίνεται να έχουν το πάνω χέρι στην οικονομία του πρωτογενή τομέα της περιοχής.

Για δευτερογενή ούτε συζήτηση. Το τοπίο της οικονομικής δραστηριότητας συμπληρώνεται πια και με τις επιπτώσεις της συρρίκνωσης-κατάργησης των τοπικών ΤΕΙ που αφαίρεσε κάποιες χιλιάδες νεαρών αιμοδοτών των μπαρ και σουβλατζίδικων της περιοχής καθώς και ενοίκων των διαμερισμάτων που είχαν χτιστεί γι αυτό το λόγο.

Δεν γνωρίζω, ομολογώ, τους ποσοτικούς και διαρθρωτικούς-ποιοτικούς δείκτες της ντόπιας οικονομίας αλλά από όσο μπορώ να ξέρω η παραγωγή τους εξακολουθεί να πουλιέται κουτουράδα στους μεσάζοντες-εμπόρους και η σχέση επιστήμης που αφορά την αγροτική παραγωγή και οικονομία με τους ίδιους τους αγρότες εξακολουθεί να είναι ανύπαρκτη. Σύγχρονοι και προοδευτικοί συνεταιρισμοί για παραγωγή και μεταποίηση-εμπορία ανύπαρκτοι επίσης.

Στη θέση όλων αυτών μόνο μια οικονομική δραστηριότητα που εξακολουθεί να πουλά το "1826", τον λόρδο Βύρωνα και τους "5 πρωθυπουργούς" μαζί με (μεταξύ μας) κάποια προϊόντα χασισόδεντρου, όπως πανταχόθεν ομολογείται όταν κάνει κανείς λίγο παρέα με τους ντόπιους.

Όλα τα παραπάνω με έκαναν ν’ αργήσω λίγο ν’ αφεθώ στην ευχαρίστηση της παρατήρησης των πανέμορφων φλαμίνγκο (φοινικόπτερα), των χηνών και των παπιών (πρόλαβα να μετρήσω πέντε-έξη είδη, αλλά υπάρχουν περισσότερα), των κορμοράνων, τα διάφορα είδη γλαρονιών και γλάρων (ίσως), των πελεκάνων, των ερωδιών (άσπροι τσικνιάδες διαφόρων ειδών καθώς και γκρίζοι), των αρπακτικών και τόσων άλλων.

Όλ’ αυτά τέλειωσαν βέβαια για μένα με την επιστροφή μου οίκαδε αλλά σαν πραγματικότητα εξακολουθούν να υφίστανται στη γωνιά αυτή της χώρας μας παράλληλα με τόσες άλλες παρόμοιες ιστορίες της ταλαίπωρης Ελλάδας της περιφέρειας.

Α.Γ.

kostas.stoupas@capital.gr