Γιατί σε κάποιους αρέσει να μισούν τους Εβραίους...

Του Κώστα Στούπα

1) Το Ισραήλ άργησε μισό αιώνα...

Στη μεγαλύτερη διένεξη της Μέσης Ανατολής, ολόκληρη η διεθνής κοινή γνώμη έχει χωριστεί σε αυτούς που υποστηρίζουν τους Παλαιστίνιους και αυτούς που υποστηρίζουν το Ισραήλ.

Αμφότερα τα στρατόπεδα διασταυρώνουν τα ξίφη τους για το ποιος έχει δίκιο ή ποιος είναι πιο βάρβαρος στην διεκδίκηση ή την επιβολή της ισχύος...

Πολλοί υποστηρίζουν πως το ’48 αν οι Άραβες είχαν δεχτεί την απόφαση του ΟΗΕ για την δημιουργία δυο κρατών στην περιοχή, ενός Παλαιστινιακού και ενός Ισραηλίτικου, το πρόβλημα θα είχε λυθεί...

Οι Ισραηλινοί δέχθηκαν τότε, αλλά οι Άραβες δεν δέχθηκαν να υπάρξει ισραηλινό κράτος στην περιοχή την οποία θεωρούσαν δική τους λόγω... χρησικτησίας...

Η αλήθεια είναι πως η κοιτίδα των Εβραίων βρίσκεται στην περιοχή. Όπως είναι γνωστό, οι Ρωμαίοι λόγω των πολλών επαναστάσεων τούς ξερίζωσαν από τη περιοχή, ξεθεμελίωσαν τον Ναό του Σολομώντα και τους σκόρπισαν σε διάφορες επαρχίες της αυτοκρατορίας.

Καθώς δεν είχαν δικαίωμα στην ιδιοκτησία και την δουλοπαροικία οι Εβραίοι ασχολήθηκαν με το εμπόριο και τη βιοτεχνία. Οι περιορισμοί στην απόκτηση γης τους ανάγκασε να διατηρούν τα περιουσιακά τους στοιχεία σε κινητές αξίες όπως τα νομίσματα.

Η συσσώρευση νομισμάτων σε κάποιους από αυτούς τους έδωσε την ευκαιρία να γίνουν τοκογλύφοι, δηλαδή να  δανείζουν με τόκο. Επιπλέον, τότε ο δανεισμός με τόκο απαγορευόταν από τη χριστιανική θρησκεία, όπως απαγορεύεται από τη μουσουλμανική θρησκεία σήμερα στις θεοκρατίες του Ισλάμ.

Η ενασχόληση με το εμπόριο, τη βιοτεχνία και τα χρηματοοικονομικά οδήγησε πολλά μέλη εβραϊκών κοινοτήτων στην οικονομική, κοινωνική και πολιτική ελίτ των κοινωνιών που τους φιλοξενούσαν.

Αυτός είναι ένας από τους λόγους που τόσοι πολλοί Εβραίοι έγιναν διάσημοι τραπεζίτες, επιστήμονες και φιλόσοφοι, όχι κάποιο προνόμιο που απορρέει από κάποια φυλετική ανωτερότητα και άλλες κοινοτοπίες περί περιούσιου λαού που πιστεύουν οι φανατικοί...

Το τέλος της στατικής εποχής της φεουδαρχίας και η επικράτηση των αστών μαζί με τη δημοκρατία και τον καπιταλισμό, βρήκε τα εξέχοντα μέλη των εβραϊκών κοινοτήτων σε πλεονεκτική θέση.

Όπως ήταν φυσικό  συγκέντρωσαν τον φθόνο των τοπικών ελίτ και αυτό κατά καιρούς δημιούργησε θεωρίες συνομωσίας για ανίερα μέσα που χρησιμοποιούσαν για να αποκτήσουν πλούτο και ισχύ για να ελέγξουν τον κόσμο...

Κατά καιρούς τους έδιωχναν από τους τόπους όπου είχαν ριζώσει ή τους ενοχοποιούσαν για επιδημίες και άλλες συμφορές. Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης π.χ. ήρθαν όταν εκδιώχθηκαν από τη Ισπανία οι Σεφαραδίτες...

Συχνά όταν τους έδιωχναν από μια πόλη, επειδή το εμπόριο μαράζωνε, τους καλούσαν πίσω.

Αποκορύφωμα των διώξεων ήταν το Ολοκαύτωμα όταν οι ναζιστές επιχείρησαν να δώσουν σάρκα και οστά στις παλαβές θεωρίες συνομωσίας.  Όταν διώκονταν και ξεριζώνονταν οι Εβραίοι, οι τοπικοί πληθυσμοί σε κάποιες περιπτώσεις εκμεταλλευόντουσαν την κατάσταση λεηλατώντας περιουσιακά στοιχεία και καρπωνόμενοι τα μερίδια αγοράς...

Τούτο αποτελεί ένα σημαντικό κίνητρο για την υποστήριξη αντισημιτικών ιδεών.

Το Ολοκαύτωμα αποτελεί μελανό σημείο στην ιστορία της ανθρωπότητας, όχι γιατί δεν έχουν προϋπάρξει γενοκτονίες, αλλά για τον επιστημονικό τρόπο με τον οποίο επιχειρήθηκε να αφανιστεί ένας πληθυσμός (φούρνοι, σαπούνια, χρυσά δόντια κλπ)...

Μοιραία κάποια στιγμή ετέθη το ζήτημα της δημιουργίας ενός κράτους στο οποίο θα μπορούσαν να ζήσουν όσοι από τους Εβραίους της διασποράς κινδύνευαν ή το επιθυμούσαν...

Το κράτος αυτό λόγω καταγωγής αποφασίστηκε να γίνει στην ευρύτερη περιοχή της Παλαιστίνης. Η περιοχή αυτή κατοικούνταν από Άραβες και Εβραίους νομάδες κτηνοτρόφους και γεωργούς που διαβιούσαν δίπλα-δίπλα  σε μικρές κοινότητες.

Οι Άραβες βέβαια εμφανίστηκαν στη περιοχή κατά τον 7ο και 8ο αιώνα. Η περιοχή από αρχαιοτάτων χρόνων ανήκε σε πολυφυλετικές και πολυεθνικές αυτοκρατορίες, άλλοτε την Αιγυπτιακή, τη Ρωμαϊκή, τη Βυζαντινή, άλλοτε την Οθωμανική και αργότερα την Αγγλική...

Η διάλυση των αυτοκρατοριών και η ανάδυση των εθνικών κρατών έλαβε χώρα το 19ο και τον 20ό αιώνα.

Η Ελλάδα αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της περιόδου. Η ελληνική επανάσταση ξεκίνησε το 1821 και η εθνική ολοκλήρωση τελεύτησε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα με την απελευθέρωση των Ιωαννίνων, της Θεσσαλονίκης και την ένωση με τη Κρήτη κλπ.

Επειδή στις αυτοκρατορίες, οι φυλές, οι γλώσσες και οι θρησκείες ήταν αναμεμειγμένες, η έλευση των εθνικών κρατών απαιτούσε γλωσσική και θρησκευτική ομογενοποίηση.

Στην Ελλάδα π.χ. έγινε αυτό με τις ανταλλαγές πληθυσμών. Σε κάποιες περιπτώσεις έγινε με εποικισμό αδύναμων πληθυσμιακά περιοχών με Έλληνες πρόσφυγες. Σε μια-δυο περιπτώσεις οξυδερκείς πολιτικοί και στρατιωτικοί εκμεταλλεύτηκαν τη συμμετοχή μειονοτικών πληθυσμών σε εχθρικές εισβολές στη χώρα ή ανταρσίες και με αφορμή κάποια εγκλήματα πολέμου, εκρίζωσαν από τη επικράτεια πληθυσμούς που αργότερα θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε απειλές.

Πριν 50 και 100 χρόνια όμως τέτοιες πρακτικές ήταν ανεκτές από τη διεθνή κοινότητα. Σήμερα το Διεθνές Δίκαιο έχει εξελιχθεί και υπάρχει ευαισθησία σε σχέση με τα δικαιώματα του ανθρώπου. Επιπλέον η πληροφόρηση έχει επεκταθεί και χάρη στη τεχνολογία όλοι έχουν πρόσβαση σε ό,τι συμβαίνει σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Από αυτή τη σκοπιά, αν η δημιουργία κράτους του Ισραήλ είχε επιχειρηθεί πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτό θα είχε καταστεί ευκολότερο με ανταλλαγές πληθυσμών και εποικισμούς...

Το λάθος των Αράβων είναι ότι δεν αποδέχτηκαν την πρόταση του ΟΗΕ το 1948 για τη δημιουργία Ισραηλίτικου και Παλαιστινιακού κράτος με σαφή όρια.

Το ερώτημα που ανακύπτει βέβαια είναι αν αργότερα καθώς ο πληθυσμός και των δυο κρατών θα αυξανόταν, τα τότε σύνορα θα εμπόδιζαν την ανάγκη για απόκτηση περισσότερων πόρων και επέκταση.

Αυτή την περίοδο διαβιούν στην περιοχή του Ισραήλ και της Δυτικής Όχθης με τη Γάζα περί τα 9 εκατ. Ισραηλινοί και 5 εκατ. Παλαιστίνιοι. Δεν υπάρχει άλλη ρεαλιστική και ηθικά αποδεκτή λύση από τη συμβίωση σε δυο διαφορετικά κράτη. Οι ακραίοι από τις δυο πλευρές θα πρέπει να απομονωθούν και απονευρωθούν...

Ο κύριος λόγος που δεν συμβαίνει αυτό είναι γιατί πολλές διεθνείς δυνάμεις χρησιμοποιούν τους Παλαιστίνιους ως έναΝ πυροκροτητή που απειλεί να ανατρέψει την ισορροπία δυνάμεων σε μια περιοχή από την οποία  εξαρτάται η ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης που αποτελεί το δεύτερο ισχυρότερο πυλώνα των δυτικών δημοκρατιών.

Η Ευρώπη θα παραμένει ασφαλής όσο το Ισραήλ θα παραμένει ισχυρό και τα φιλοδυτικά αραβικά κράτη της περιοχής θα παραμένουν φιλοδυτικά.

2) Περί Κασσελάκη...

Καλημέρα κ. Στούπα,

Πολλές αναφορές για τον κ. Κασσελάκη, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει πέσει

στο μάτι μου άρθρο που να αναφέρει οτι ο κύριος αυτός έχει αμερικάνικη

υπηκοότητα, μπορεί και να μου ξέφυγε. Αναρωτιέμαι ποιανού τα

συμφέροντα θα εξυπηρετήσει ως Έλληνας πολιτικός, ως γνωστόν οι

υπηκοότητες δεν δίδονται μέσω email, δίνεις όρκο να υπηρετείς την χώρα

της υπηκοότητας.

Με εκτίμηση

Χρήστος  Παναγιώτου

ΥΓ. Λινκ που αναφερει την υπηκοότητα του κυρίου αυτου

3) Περί εκλογικού δικαιώματος...

Κύριε Στούπα

Διάβασα το άρθρο σας με τίτλο "…και πολύς σας πέφτει!" Μου άρεσε. Όπως πάντα!

Και έκανα μία σκέψη.

Οι μέτοχοι ψηφίζουν ανάλογα με το πόσες μετοχές κατέχουν. Το βάρος της ψήφου των δηλαδή διαφέρει.

Εάν η ψήφος για το μέλλον της εταιρείας είναι σημαντική γιατί δεν είναι τόσο σημαντική η ψήφος για το μέλλον της χώρας;

Και δεν είναι γιατί επιτρέπουμε στην σημερινή εποχή της τεχνολογίας να έχουμε όλοι το ίδιο βάρος με την ψήφο μας.

Μια απλή διαδικασία θα μας έδινε την δυνατότητα να διαφοροποιήσουμε το βάρος της ψήφου μας ανάλογα με το βάρος του iq μας και της συμπεριφοράς μας του χαρακτήρα μας.

Δυο παράμετροι που θα καθορίζουν με ένα απλό τεστ το barcode που θα ψηφίζουμε.

Σας ευχαριστώ

Απάντηση: Αυτό που υποστηρίζετε θυμίζει αριστοκρατικά πολιτεύματα, όπου αποφασίζουν οι (πνευματικά ή οικονομικά) επιφανέστεροι. Έχουν υπάρξει κατά το παρελθόν αλλά δεν επιβίωσαν του ανταγωνισμού, γιατί προφανώς δεν δημιούργησαν πιο δυναμικές και συνεκτικές κοινωνίες. Αντιθέτως, επιβίωσε το μοντέλο της δημοκρατίας με καθολικό δικαίωμα ψήφου, γιατί αποτελεί τον πληρέστερο τρόπο νομιμοποίησης της άσκησης εξουσίας.