Γιατί είμαστε με το Ισραήλ...

Του Κώστα Στούπα 

1) Γιατί είμαστε με το Ισραήλ...

Το Ισραήλ είναι μια ανοιχτή κοινωνία και μια δημοκρατική χώρα σε μια από τις περιοχές του πλανήτη που βασιλεύει ένα είδος μεσαιωνικής βάρβαρης θεοκρατίας.

Υπό την έννοια αυτή το Ισραήλ μοιάζει με προκεχωρημένο φυλάκιο της ανεπτυγμένης Δύσης στα όρια με την ερεβώδη και βάρβαρη Ανατολή του Ισλάμ. Κάποιοι μπορεί να εξανίστανται με τον χαρακτηρισμό "βάρβαρη" αλλά πώς μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει μια κοινωνία όπου 12χρονα κοριτσάκια υποχρεώνονται να παντρευτούν 50χρονους, οι γυναίκες απαγορεύεται να δείχνουν το πρόσωπο και το σώμα τους και οι πολιτικές διαφωνίες λύνονται όχι στις εκλογές και τα δικαστήρια αλλά με όπλα και μαχαίρια όπως συμβαίνει με τους πρωτόγονους και τις συμμορίες των κακοποιών.

Οι Παλαιστίνιοι, όπως και οι περισσότεροι Άραβες, είναι φτωχοί και αγράμματοι όχι εξαιτίας της Δύσης και του Ισραήλ, αλλά εξαιτίας του θρησκευτικού φανατισμού που δεν τους αφήνει περιθώρια ορθολογικών αποφάσεων...

Το Ισραήλ είναι δημοκρατία και κράτος δικαίου. Αυτό σημαίνει πως η κοινωνία κάθε τέσσερα χρόνια επιλέγει ποιος θα την διοικήσει και οι αποφάσεις λαμβάνονται με βάση τον νόμο και όχι το δίκαιο του ισχυρού ή τον φόβο...

Στο Ισραήλ δεν αποφασίζουν οι θρησκευτικοί ηγέτες ή οι ακραίοι φανατικοί με τα κοτσιδάκια, αλλά οι κοσμικοί ηγέτες με τις υποδείξεις των επιστημόνων και των ειδικών.

Το Ισραήλ είναι μια από τις πρώτες δημοκρατίες που απέκτησαν γυναίκα πρωθυπουργό, όταν στο αξίωμα το 1969 ανήλθε η Γκόλντα Μέιρ.

Αυτό είναι άλλο ένα ζήτημα που δεν συγχωρούν οι φανατικοί σκοταδιστές του "Αλλάχου Ακμπάρ".

Αν παρατηρήσει κάποιος τις χώρες που συντάχθηκαν τις τελευταίες μέρες με τη Χαμάς και τους Παλαιστίνιους, πέραν των Αράβων που έχουν φυλετική συγγένεια, είναι η Ρωσία, η Τουρκία, η Βόρειος Κορέα, η Βενεζουέλα του Μαδούρο, η Κίνα κλπ.

Πρόκειται για τις αναθεωρητικές δυνάμεις που πιστεύουν σε ολοκληρωτικά μοντέλα διακυβέρνησης οι οποίες αντιστρατεύονται την επιρροή, την ισχύ και την ευημερία της Δύσης.

Υπό την έννοια αυτή ο Πόλεμος στην Ουκρανία, οι εξελίξεις στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, ο εμφύλιος στη Λιβύη, τα πραξικοπήματα στην Κεντρική Αφρική και οι εξελίξεις που δρομολόγησε η δολοφονική επίθεση της Χαμάς εναντίον αμάχων στο Ισραήλ, αποτελούν κρίκους της ίδιας αλυσίδας με την οποία ο "άξονας" του μετώπου των αυταρχικών προσπαθούν να περικυκλώσουν τη Δύση και να προκαλέσουν ασφυξία στις δημοκρατίες...

Αν αφήναμε την Ουκρανία μόνη της, μετά θα ερχόταν η σειρά της Πολωνίας, της Τσεχίας, της Λιθουανίας, της Βουλγαρίας και μετά όλης της Ευρώπης. Κάτι ανάλογο θα συμβεί αν αφήσουμε μόνο του το Ισραήλ...

Η Κύπρος και η Ελλάδα αποτελούν τη μόνη δίοδο γεωγραφικής επαφής του Ισραήλ με τον Δυτικό κόσμο και γι’ αυτό ο ρόλος τους είναι σημαντικός.

Αν πέσει η Ουκρανία και η Αρμενία θα έρθει η σειρά της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων. Αν πέσει το Ισραήλ ανοίγει ο δρόμος για την Κύπρο και την Ελλάδα...

Οι εξελίξεις στο Ισραήλ έχουν σημασία για την Ελλάδα, γιατί:

- Στην αντιπαράθεση των ολιγαρχιών και θεοκρατιών εναντίον των δημοκρατιών της Δύσης, ανήκουν στην ίδια πλευρά...

- Η αποδυνάμωση του Ισραήλ υπέρ των ισλαμικών καθεστώτων της περιοχής θα έχει συνέπειες στην ευρύτερη περιοχή και άρα και στις ισορροπίες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, στο Αιγαίο και τη Ν.Α. Μεσόγειο.

- Η Ελλάδα όπως και το Ισραήλ είναι μια χώρα των συνόρων του δυτικού πολιτισμού. Βρίσκονται μεταξύ τριών ηπείρων και τριών πολιτισμών. Η εμπειρία του Ισραήλ στην αντιμετώπιση εξωτερικών και εσωτερικών (λόγω ανεξέλεγκτης μετανάστευσης απειλών) είναι πολύτιμη.

- Το Ισραήλ διαθέτει εξελιγμένα οπλικά συστήματα στα οποία η πρόσβαση είναι πολύτιμη για τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.

- Το Ισραήλ είναι περισσότερο συμβατό ως μέλος της Ε.Ε. σε αντίθεση με την Τουρκία του Ερντογάν. Η Ελλάδα θα πρέπει να επιδιώξει τη στενότερη προσέγγιση της Ε.Ε. προς το Ισραήλ κάτι που θα εξασφαλίσει πρόσβαση στα ενεργειακά κοιτάσματα της Ν.Α. Μεσογείου. Τούτο θα είναι προς όφελος της Ε.Ε. του Ισραήλ και φυσικά και της Ελλάδας... 

2) Μερικὰ ξεχασμένα δισεκατομμύρια...

Πολύ καλὰ τὰ γράψατε στὸ ἄρθρο σας γιὰ τὶς συνταξιοδοτικὲς διεκδικήσεις τῶν δικαστῶν. Ἀνέχθηκαν τὸ ἄγος τῆς Δικαιοσύνης γιὰ δεκαετίες καὶ θέλουν νὰ ἀνταμειφθοῦν γι' αὐτό. Καί, ἐπιπλέον, ὅταν, ἐπὶ δεκαετίες, ἐλεηλατεῖτο τὸ ὅποιο ἀσφαλιστικὸ κεφάλαιο τῆς χώρας, μὲ τὴν ἐπιδοκιμαστικὴ ψῆφο τῶν σημερινῶν συνταξιούχων, δέν εἶδα τοὺς δικαστὲς νὰ ἀντιδράσουν, ἔστω συμβολικῶς, ἔστω γιὰ τὴν τιμὴ τῶν ὅπλων.

Πράγματι, ὅπως γράφετε, στὰ 30 δισεκατομμύρια πού πληρώνονται κάθε χρόνο σὲ συντάξεις, τὰ 15 προέρχονται ἀπὸ εἰσφορὲς τῶν ἤδη ἐργαζομένων καὶ τὰ ὑπόλοιπα 15 ἀπὸ φόρους.  Ποιοί, ὅμως, πληρώνουν, τελικῶς, τοὺς φόρους ;  Μὰ οἱ ἴδιοι οἱ ἤδη ἐργαζόμενοι, ἐφ' ὅσον βεβαίως δὲν μισθοδοτοῦνται άπὸ τὸ εὐρύτερο δημόσιο, ἀλλὰ ἀπασχολοῦνται παραγωγικῶς.  Ἐφ' ὅσον προσφέρουν "κοινωνικῶς ἀναγκαία ἐργασία", κατὰ Μάρξ, καὶ δὲ ἀσχολοῦνται "εἰς ἔργα μὴ παραδεδεγμένης χρησιμότητος", κατὰ Παπαδιαμάντη.  Θὰ περίμενε κανεὶς νὰ ἐπαναστατήσουν τὰ ὑποζύγια ποὺ ἐργάζονται παραγωγικῶς.  Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν συμβαίνει.  Γιατί ;   Μὰ διότι, χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει, μετὰ τὴν Ἑλλαδικὴ χρεωκοπία τοῦ 2010, ἡ Ἑλλάδα ἀπομυζᾷ περίπου 12 μὲ 15 δισεκατομμύρια εύρὼ μόνον καὶ μόνον ἀπὸ τὰ χαριστικὰ ἐπιτόκια τοῦ χρέους της πρὸς τὶς ὑπόλοιπες χῶρες τῆς Εὐρωζώνης.  Αὐτὴ εἶναι ἀγοραστικὴ δύναμις, ποὺ φεύγει ἀπὸ τὶς χῶρες ἐκεῖνες, ὅπου ἐδημιουργήθη καὶ ὅπου ἔπρεπε νὰ δαπανηθῇ, καὶ ἔρχεται νὰ δαπανηθῇ ἐδῶ ἀπὸ τοὺς "Ἑλληνάδες μου" τοῦ Ἰωάννου Κωλέττη.  Καθόλου παράξενο, λοιπόν, δὲν εἶναι " ... ποὺ τα καύσιμα, τα τρόφιμα και γενικότερα τα πάντα στην Ελλάδα είναι ακριβότερα σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης που έχουν και υψηλότερους μισθούς.... "

Νὰ 'δοῦμε ἂν ποτὲ ξυπνήσουμε καὶ καταλάβουμε ὅτι τὰ ἀδούλευτα λεφτὰ τὰ πληρώνουμε, τελικῶς, διπλᾶ καὶ τριπλᾶ !

Μετὰ τιμῆς,

Γεώργιος  Ἰακ. Γεωργάνας

3) Βιβλία και Ισραήλ και Παλαιστίνη...

Κύριε Στούπα, καλησπέρα σας. Ονομάζομαι Θ. Αθηνά, είμαι τελειόφοιτη της νομικής και το τελευταίο εξάμηνο διαβάζω ανελλιπώς τη στήλη σας, η οποία ομολογουμένως με έχει βοηθήσει να καταλάβω πολλά πράγματα. Εξ αφορμής του άρθρου σας "οι κυνηγοί του Ισλάμ και τα θηράματα της Δύσης" σας στέλνω το παρόν μήνυμα θέλοντας να σας ρωτήσω αν υπάρχει βιβλιογραφία κατάλληλη για ενημέρωση αναφορικά με τον ατελείωτο πόλεμο Ισραήλ - Παλαιστίνης.

Με απωθούν βαθύτατα οι προσπάθειες εξιδανίκευσης του "δικαίου απελευθερωτικού αγώνα" της Χαμάς αλλά ταυτόχρονα θεωρώ ότι μια συνεπής και ψύχραιμη στάση απέναντι σε αυτόν τον πόλεμο είναι έτοιμη να αναγνωρίσει και το ρόλο του Ισραήλ στην τροφοδότηση του κύκλου του μίσους.

Είμαι εξαιρετικά ευγνώμων για την στήλη σας και αναμένω οποιαδήποτε απάντηση σας.

Με τιμή.

Απάντηση: Ισραήλ- Παλαιστίνη, μια γη δυο έθνη, 1948-2002 Εκδόσεις Μελάνι. Η ιστορία της Μέσης Ανατολής εκδόσεις Επίκεντρο και Arabs and Israelis, Conflict and Peacemaking in the Middle East, των Abdel Monem Said Aly, Shai Feldman και  Khalil Shikaki...

 kostas.stoupas@capital.gr