Ο ανένδοτος και η παραδοχή της ήττας...

Του Κώστα Στούπα

1) Ο ανένδοτος και η παραδοχή της ήττας...

Το αίτημα για πρόωρες εκλογές από την αξιωματική αντιπολίτευση δυο-τρεις μήνες πριν την επόμενη εκλογική αναμέτρηση μοιάζει ίσως υπερβολικό για τον μέσο ψηφοφόρο αλλά φαίνεται και σαν αποτελεσματικός τακτικός ελιγμός για τον κ. Τσίπρα.

Για τον μέσο ψηφοφόρο, η μεταφορά της εκλογικής αναμέτρησης στις αρχές Μαρτίου, αντί των αρχών Απριλίου που αφήνει η κυβέρνηση να διαφανεί πως σχεδιάζονται,  δεν έχει καμιά ουσιαστική σημασία, πέραν μικροπολιτικών ελιγμών δημιουργίας εντυπώσεων.

Ίσα-ίσα που οι τελευταίοι μήνες έχουν αποδείξει πως κάθε μήνας που περνάει έχει κόστος φθοράς για την κυβέρνηση.

Δεν ισχύει το ίδιο όμως και για τους διαφαινόμενους στόχους της αντιπολίτευσης η οποία φαίνεται πως αναδεικνύει σε στρατηγικό στόχο την επανασυσπείρωση της εκλογικής της βάσης και όχι τη διείσδυση στην εκλογική βάση της Νέας Δημοκρατίας η οποία  θα μπορούσε να ανατρέψει το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών.

Όμως η πρόσφατη πρόταση μομφής και το αίτημα για πρόωρες εκλογές είναι μια αμυντική και όχι μια επιθετική κίνηση η οποία θα αποσκοπούσε  στη διεκδίκηση της εξουσίας.

Η πρόσφατη πρόταση μομφής π.χ. είχε δυο στόχους. Ο πρώτος ήταν η αποσυσπείρωση της κυβερνητικής πλειοψηφίας και ο δεύτερος η συσπείρωση της αντιπολίτευσης και κυρίως της εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ μέρος της οποίας τον τελευταίο χρόνο φαίνεται πως "αλληθωρίζει" πολιτικά προς το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ.

Σε ότι αφορά τον πρώτο στόχο, η πρόταση μομφής φαίνεται πως απέτυχε αφού η κυβερνητική πλειοψηφία δεν παρουσίασε  διαρροές.

Στον δεύτερο όμως φαίνεται πως πέτυχε καθώς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης φαίνεται πως αυξάνει τα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις.

Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της Marc για τον ANT1 στο διάστημα μεταξύ Δεκεμβρίου 2022 και Ιανουαρίου 2023  ο ΣΥΡΙΖΑ αύξησε το ποσοστό του από 24,6% σε 25,2% και η Νέα Δημοκρατία από 32,5% σε 32,7%.  Αντίθετα οι δυνάμεις του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ στο εν λόγω διάστημα φαίνεται πως μειώθηκαν από 10,2% σε 9,8%.

Αντίστοιχα κατά τον Δεκέμβριο του 2021 τα ποσοστά των τριών μεγαλύτερων κομμάτων ήταν 33% για τη Ν.Δ., 19,2% για το ΣΥΡΙΖΑ και 15,2% για το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ.

Οι κινήσεις πόλωσης που επιχειρεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης φαίνεται πως αποδίδουν ως αμυντικές κινήσεις συσπείρωσης της βάσης του. Αντανακλαστικά όμως συσπειρώνουν και τη βάση της Νέας Δημοκρατίας γεγονός που μειώνει μεν τη διαφορά αλλά δεν φαίνεται να οδηγεί σε ανατροπή της.

Έχουμε αναφερθεί ξανά πως όπως έχει διαμορφωθεί η μεταπολιτευτική πολιτική γεωγραφία η Κεντροαριστερά προκειμένου να προσεγγίσει ποσοστά πάνω από 37-38% που οδηγούν στην εξουσία πρέπει να καταφέρει να διεισδύσει στις δεξαμενές των κεντρώων και κεντροδεξιών ψηφοφόρων όπως είχαν καταφέρει παλαιότερα ο Κ. Σημίτης αλλά και ο Γ. Παπανδρέου.

Το 2015, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έπιασε το μεγαλύτερο ποσοστό του το κατάφερε όχι προσεγγίζοντας την κεντροδεξιά αλλά την παραδοσιακή δεξιά και ακροδεξιά με την οποία συγκυβέρνησε.

Τούτο το πέτυχε κάτω από τις ιδιαίτερες συνθήκες που είχαν δημιουργήσει οι διαχωρισμοί μεταξύ αντιμνημονιακών και μνημονιακών δυνάμεων.

Φαίνεται πως η λαϊκή δεξιά και η ακροδεξιά έχουν περισσότερα κοινά με τη λαϊκίστικη αριστερά παρά με τους ανθρώπους του φιλελεύθερου κέντρου τους οποίους τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν διστάζουν ακόμη και σήμερα να χαρακτηρίζουν ως "Ακροκεντρώους".

Ο δρόμος για την εξουσία όμως περνάει από το κέντρο.

Τόσο η πρόσφατη πρόταση μομφής εναντίον της κυβέρνησης όσο και το αίτημα για πρόωρες εκλογές αποτελούν αμυντικές και όχι επιθετικές κινήσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης η οποία με αυτόν τον τρόπο φαίνεται πως αποδέχεται την επικείμενη ήττα που καταγράφουν όλες οι δημοσκοπήσεις.

Αυτό που φαίνεται πως επιδιώκει είναι το ποσοστό που έπιασε στις τελευταίες εκλογές κάτι που αν δεν καταφέρει, θα υποδηλώνει ήττα η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε εσωτερικές ανακατατάξεις.

Τούτο γιατί μια κυβέρνηση είναι αποδεκτό να παρουσιάζει φθορά μετά από τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης, όχι όμως η αντιπολίτευση.

2) Είμαι διδακτορικός ερευνητής...

Αγαπητέ κ. Στούπα,

Είμαι διδακτορικός ερευνητής στην Ιταλία. Το ερευνητικό γκρουπ στο οποίο εργάζομαι αυτή τη στιγμή απασχολεί περίπου 15 άτομα. Στην Ιταλία η κρατική χρηματοδότηση για έρευνα είναι μεν υψηλότερη από την Ελλάδα αλλά σαφώς υπολείπεται  σε σχέση με τους εταίρους της Ιταλίας στο G7. Συνεπώς, το γκρουπ στο οποίο εργάζομαι (χρησιμοποιώ το ρήμα εργάζομαι γιατί σε αντίθεση με τη χώρα μας η εκπόνηση διδακτορικής εργασίας και όλη η δουλειά γύρω από αυτή θεωρείται απασχόληση και όχι τρόπος να μαζευτούν μόρια για τον ΑΣΕΠ) θεωρείται σχετικά μεγάλο για τη χώρα και ο λόγος που απασχολεί τόσους ερευνητές είναι διότι ο καθηγητής κατάφερε πριν από περίπου 5 χρόνια να εξασφαλίσει χρηματοδότηση από το European Research Council (ERC). Ο συγκεκριμένος οργανισμός προσφέρει τις πλέον γενναιόδωρες χρηματοδοτήσεις στην ευρωπαϊκή ένωση. Να πω εδώ ότι αυτή η χρηματοδότηση καλύπτει όλα τα επιστημονικά πεδία και δίνεται σε 5 κατηγορίες.  Υπάρχουν τρεις κατηγορίες  σχετικές με την αρχαιότητα του ερευνητή, δηλαδή με το πόσα χρόνια πέρασαν από την ολοκλήρωσή του διδακτορικού του και είναι οι Starting grant, Consolidator και Advanced. Το ποσό της χρηματοδότησης είναι κλιμακούμενο  από το Starting (περίπου ένα εκατομμύριο) και πηγαίνοντας προς το Advanced ανεβαίνει το ποσό. Οι άλλες 2 κατηγορίες είναι σχετικές με τον τύπο του πρότζεκτ και είναι οι Proof of concept και Synergy.  Σερφάροντας στο twitter τις τελευταίες μέρες είδα πολλούς επιστήμονες που ακολουθώ να ανακοινώνουν ότι έλαβαν χρηματοδότηση από το ERC. Σήμερα μπήκα στην σελίδα του οργανισμού (https://erc.europa.eu/projects-statistics/statistics) και κοίταξα τα στατιστικά δεδομένα. Στη χώρα μας συνολικά σε όλες τις κατηγορίες από την ίδρυση του οργανισμού έχουν χρηματοδοτηθεί 17 project, ενώ στην Αυστρία και την Πορτογαλία που έχουν παρόμοιους πληθυσμούς με την Ελλάδα έχουν χρηματοδοτηθεί 26 και 30 αντίστοιχα. Να τονίσω ότι στην Αυστρία το ενδιαφέρον για αυτές τις χρηματοδοτήσεις είναι σχετικά χαμηλό γιατί υπάρχουν γενναιόδωρες τοπικές επιλογές και το η πρόταση για ERC είναι δύσκολο να συνταχθεί και έχει μικρές πιθανότητες να χρηματοδοτηθεί λόγο αυξημένου ανταγωνισμού (το ίδιο ισχύει και στην Γερμανία). Η διαφορά όμως με την Πορτογαλία μιλάει από μόνη της. Ως επιπλέον μέτρο σύγκρισης θέλω να αναφέρω ότι στη Γερμανία έχουν αποδοθεί  grants σε 163 project. Φυσικά ο ERC δεν είναι ο μόνος οργανισμός που αποδίδει χρηματοδοτήσεις για έρευνα στην Ευρώπη θα επανέλθω για άλλους στο μέλλον. 'Έχοντας κατά νου τα παραπάνω θέλω να αποφύγω την γκρίνια και να προτείνω να φτιάξουμε έναν μικρό οργανισμό στο Υπουργείο Παιδείας που θα απαρτίζεται από καθηγητές που έχουν λάβει ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις στο παρελθόν και γραφειοκράτες που έχουν διαχειριστεί τέτοια project (τα λεφτά και τα deliverables είναι τόσα πολλά που είναι δύσκολο για έναν ερευνητή να τα διαχειριστεί χωρίς υποστήριξη, άλλωστε η ΕΕ είναι γνωστή για τη γραφειοκρατία της) που θα αναλάβει να ενημερώσει και να στηρίξει καθηγητές και ερευνητές στην Ελλάδα να κάνουν αιτήσεις και να διεκδικήσουν ευρωπαϊκή χρηματοδότηση.  

Παρακαλώ σε περίπτωση δημοσιοποίησης να αναφερθούν μόνο τα αρχικά μου.

Μ.Σ. 

kostas.stoupas@capital.gr