Μια δεύτερη ευκαιρία για την Ελλάδα…

Του Κώστα Στούπα

1) Μια δεύτερη ευκαιρία για την Ελλάδα...

Μια σταθερή επωδός τα δύο-τρία  τελευταία χρόνια είναι πως η παγκοσμιοποίηση υποχωρεί. Οι ελλείψεις που παρουσιάστηκαν την περίοδο της πανδημίας στις δυτικές αγορές σόκαραν τόσο τις κυβερνήσεις όσο  και τις κοινωνίες.  Οι προβληματισμοί εντάθηκαν μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία όταν οι Ευρωπαίοι συνειδητοποίησαν αυτό που ήταν ολοφάνερο εδώ και χρόνια. Η Ευρώπη ήταν ενεργειακά αιχμάλωτη της Ρωσίας.

Μετά "θυμήθηκαν" πως πάνω από το 80% των μικροεπεξεργαστών που χρησιμοποιούνται στον πλανήτη κατασκευάζονται στην περιοχή που περικλείεται μεταξύ της Κίνας, της Ταϊβάν και της Νότιας Κορέας.

Τώρα, άπαντες στη Δύση, κυβερνήσεις και επιχειρήσεις, σχεδιάζουν αναδιάταξη των εφοδιαστικών αλυσίδων με μεταφορά μέρους της παραγωγής εντός ή εγγύτερα των δυτικών αγορών.

Η αναδιάταξη αυτή για χώρες όπως η Ελλάδα κρύβει ευκαιρίες αλλά και κινδύνους. Οι ευκαιρίες συνίστανται στο ότι υπάρχει προσδοκία για αύξηση των παραγωγικών επενδύσεων στη χώρα από ελληνικά αλλά και ξένα κεφάλαια.

Η Ελλάδα ως χώρα της Ε.Ε. δικαιούται μέρος των επιδοτήσεων που απολαμβάνουν πολλές ιδιωτικές επενδύσεις. Οι εξελίξεις αυτές αιτιολογούν ως ένα βαθμό την αύξηση των επενδύσεων στη χώρα σε τομείς τεχνολογικής αιχμής και όχι μόνο...

Αν υπάρχει μια χώρα όμως που είναι ιδανική για να υποκαταστήσει μέρος της  ασιατικής παραγωγής που εισάγεται και καταναλώνεται στη Δύση, αυτή είναι η Τουρκία.

Η Τουρκία διαθέτει σημαντικό  μέγεθος πληθυσμού, με χαμηλό μέσο όρο ηλικίας και επαρκή μόρφωση. Η μερίδα του λέοντος της αποπαγκοσμιοποίησης και της αναδιάταξης των εφοδιαστικών αλυσίδων θα πάει σε χώρες όπως η Τουρκία και αυτές της Ανατολικής Ευρώπης.

Ήδη, στη Γερμανία π.χ. έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται τις ευκαιρίες που δημιουργούνται για περιοχές όπως αυτές της πρώην Ανατολικής Γερμανίας που έχουν υψηλή ανεργία και δίνουν υψηλά ποσοστά στους ακροδεξιούς και τους ακροαριστερούς.

Η Dalia Marin, που διδάσκει διεθνή οικονομικά στο TUM School of Management στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου, έγραφε πριν λίγες μέρες στη Handelsblatt τα εξής:

"Η στρατηγική διαφοροποίησης της Ευρώπης, με την υποστήριξη του δημόσιου τομέα, ανοίγει την ευκαιρία στην περιοχή της Ανατολικής Γερμανίας να εκβιομηχανιστεί εκ νέου και να εξελιχθεί σε μια δύναμη για την πράσινη τεχνολογία. Αντί του αγανακτισμένου επαρχιωτισμού, αυτό θα μπορούσε να ανοίξει προοπτικές για το μέλλον. Το AfD τότε πιθανότατα θα αντιμετώπιζε δύσκολες στιγμές...".

Σε αντίθεση με τη Γερμανία, η επιτυχία του δεξιού λαϊκισμού στην Ευρώπη και του Τραμπισμού στις ΗΠΑ μπορεί να εξηγηθεί κυρίως από τα αποτελέσματα της παγκοσμιοποίησης.

Το "κινεζικό σοκ", για παράδειγμα - η Λαϊκή Δημοκρατία έγινε δεκτή στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου το 2001 - οδήγησε σε απώλειες θέσεων εργασίας και πτώση των πραγματικών μισθών, ειδικά στον μεταποιητικό τομέα στις ΗΠΑ.

Οι εγχώριοι κατασκευαστές εκεί ήταν και είναι πολύ πιο εκτεθειμένοι στον κινεζικό ανταγωνισμό εισαγωγών από ό,τι συμβαίνει στη Γερμανία. Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, ο ανταγωνισμός στις εισαγωγές αυξήθηκε κατά 25 ποσοστιαίες μονάδες μεταξύ 2000 και 2010, ενώ στη Γερμανία ήταν μόλις 14 ποσοστιαίες μονάδες...".

Βλέπε: Warum die Wirtschaft in Ostdeutschland von der Deglobalisierung profitieren könnte

Από την άλλη πλευρά, η μεταφορά μέρους της παραγωγής εντός και εγγύτερα των πλούσιων και δημοκρατικά οργανωμένων χωρών της Δύσης θα αυξήσει το κόστος παραγωγής. Στη Δύση οι εργαζόμενοι αμείβονται καλύτερα και ο συνδικαλισμός επιτρέπει να εξασφαλίσουν καλύτερους όρους εργασίας. Τούτο σημαίνει πως πολλά προϊόντα θα ακριβύνουν μειώνοντας την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών. Σε μια περίοδο αφύπνισης του πληθωρισμού αυτό καθιστά την καταπολέμησή του ακόμη δυσκολότερη.

Οι εξελίξεις αυτές αιτιολογούν κατά ένα μέρος την αύξηση των παραγωγικών επενδύσεων στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, η οποία συνοδεύεται από την αύξηση των εξαγωγών...

2) Η Ελλάδα ως επενδυτικός προορισμός...

K. Στούπα καλημέρα σας

Είμαι μόνιμος κάτοικος εξωτερικού εδώ και 35 χρόνια. Το 2007 αγόρασα ένα διαμέρισμα στην Αθήνα. Το διαμέρισμα αποτελείται από μία αποθήκη και πάρκινγκ. Πρόσφατα αποφάσισα να το πουλήσω και λόγω της υποχρεωτικής έκδοσης ηλεκτρονικής ταυτότητας, μετρήθηκε τόσο το διαμέρισμα όσο και η αποθήκη και διαπιστώθηκαν σωρεία πολεοδομικών λαθών, τα οποία πρέπει να πληρώσω για την τακτοποίησή τους.

Το χειρότερο όμως είναι ότι για να τακτοποιηθεί η αποθήκη, χρειάζεται σύμφωνη γνώμη όλων των ιδιοκτητών της πολυκατοικίας, γεγονός αδύνατο και λόγω της ελληνικής αδιαφορίας και της νοοτροπίας "ας ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα" αλλά και λόγω της αδυναμίας έκδοσης φορολογικής ενημερότητας από μερικούς πολιτισμένους ιδιοκτήτες που δέχονται να βοηθήσουν.

Το τελικό αποτέλεσμα: Είναι αδύνατο να πουλήσω την ιδιοκτησία μου, δηλαδή το ελληνικό κράτος μου αφαιρεί το βασικό δικαίωμα της εκμετάλλευσης της περιουσίας μου.

Κατά την επικοινωνία μου με τον μηχανικό που είχε υποβάλλει τις άδειες στην Πολεοδομία και βάσει Νόμου είναι υπεύθυνος, πήρα την εξής απάντησή (κατά λέξη). "Αν βγάλεις άκρη σφυριξε μου. Και μην με ξαναενοχλήσεις!"

Τα σχόλια δικά σας και των αναγνωστών.

Σας ευχαριστώ και παρακαλώ να κρατηθεί η ανωνυμία μου.

ΓΧ

kostas.stoupas@capital.gr