Δεν βλέπω παρά την αρχέγονη ορμή για διορισμούς…

Του Κώστα Στούπα 

1) Δεν βλέπω παρά την αρχέγονη ορμή για διορισμούς...

Η αριστερά στη χώρα μας  είναι βαθιά άρρωστη αλλά κανένας δεν τολμά να της το πει καθώς άπαντες, προκειμένου να εξασφαλίσουν την απαραίτητη ανοχή για  να κυβερνήσουν και να δρέψουν τους καρπούς της εξουσίας, επαίρονται δημοσίως πως τιμούν τους αγώνες της.

Εν τω μεταξύ ο σημαντικότερος αγώνας της ελληνικής αριστεράς ήταν αυτός της προσπάθειας κατάληψης της εξουσίας από μια μειοψηφία  χωρίς εκλογές...

Όπως ήταν αναμενόμενο, η αδυναμία της κυβέρνησης να επιβάλλει το νόμο στα πανεπιστήμια οδήγησε στην καθυστέρηση-ακύρωση με την αιτιολογία της ανάγκης ίδρυσης και οργάνωσης Πανεπιστημιακής Αστυνομίας.

Λίγους μήνες πριν τις εκλογές ενεφανίσθη λοιπόν η Πανεπιστημιακή Αστυνομία και όπως ήταν αναμενόμενο έγινε στόχος των συμμοριών που λυμαίνονται τα πανεπιστήμια, ως χώρων... εκτός εθνικής επικράτειας αφού η πολιτεία αδυνατεί να επιβάλλει το νόμο,  άρα και την εθνική της κυριαρχία.

Κατά το ρεπορτάζ: "Στο ΕΚΠΑ φοιτητές συγκεντρώθηκαν στην πύλη για να μην επιτρέψουν την είσοδο στη νεοσύστατη ομάδα της πανεπιστημιακής αστυνομίας και ακολούθησε ένταση.

Στο ΑΠΘ μετά από συγκέντρωση, άγνωστοι έσπασαν τα τουρνικέ που είχαν τοποθετηθεί για τον έλεγχο εισόδου στο κτήριο της Πρυτανείας..."

Η "Αυγή" η οποία  απηχεί τις απόψεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης έγραφε χθες: "Η πανεπιστημιακή κοινότητα, τόσο οι φοιτητές όσο και το διδακτικό και διοικητικό προσωπικό των ΑΕΙ, συνεχίζουν να κινητοποιούνται δυναμικά εμποδίζοντας στην πράξη την εφαρμογή της λογικής "νόμος και τάξη" στα πανεπιστήμια της χώρας, από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και την υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως.

Μετά τις χθεσινές δυναμικές κινητοποιήσεις στην Θεσσαλονίκη, αύριο Πέμπτη είναι προγραμματισμένο φοιτητικό συλλαλητήριο στα Προπύλαια, στις 19.00, καλώντας σε συμμετοχή τόσο τους καθηγητές και τους εργαζόμενους στα ΑΕΙ, όσο και τα εργατικά σωματεία και τους πολίτες…".

Η πραγματικότητα είναι πως έχουμε να κάνουμε με μια  μικρή  μειοψηφία φοιτητών, η οποία με τη βοήθεια σημαντικής μερίδας του διδακτικού και διοικητικού προσωπικού, το οποίο βολεύεται από την παρούσα κατάσταση,  προσποιείται  το "ρωμαλέο" φοιτητικό κίνημα.

Σε ποια δημοκρατική ευνομούμενη χώρα ή έστω σε ποια κομμουνιστική δικτατορία (από αυτές που ευαγγελίζονται οι υποστηρικτές των μπαχαλάκηδων) οι αστυνομικοί δεν τολμούν να εμφανιστούν να κάνουν τη δουλειά τους σε περιοχές εντός των ορίων εθνικής κυριαρχίας;

Αυτά συμβαίνουν μόνο σε αποτυχημένα κράτη...

Αν υπήρχε η βούληση και όχι δειλία του πολιτικού κόστους, όποιος παρανομούσε ή θα προέτρεπε σε παρανομίες, θα συλλαμβάνονταν και θα τιμωρούνταν.

Επιπλέον, αν επρόκειτο για φοιτητή θά 'πρεπε  να τεθεί το ερώτημα της διαγραφής από το πανεπιστήμιο.

Αν μάλιστα κάποιοι επέμεναν να μην εξαντλείται εξ αρχής η αυστηρότητα, ο νόμος θα μπορούσε να προβλέπει κατά την πρώτη φορά αναστολή της φοιτητικής ιδιότητας για ένα-δυο χρόνια και την επόμενη φορά οριστική διαγραφή...

Αντ’ αυτού οι ενδείξεις συγκλίνουν πως πάμε για μια επανάληψη του φιάσκου της Αγροφυλακής, η οποία πριν κάποια χρόνια επανιδρύθηκε για να δημιουργηθούν κάποιες νέες θέσεις εργασίας που πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Λίγα χρόνια αργότερα βέβαια διαλύθηκε για να απορροφηθούν  οι "λειτουργοί" σε θέσεις αργομισθίας στο Δημόσιο...

Ενώ λοιπόν  η Ελληνική Αστυνομία έχει απονευρωθεί και δεν αφήνεται να κάνει τη δουλειά εφαρμόζοντας το νόμο (αν μπορεί ακόμη), έχουμε την ίδρυση Δικαστικής και Πανεπιστημιακής Αστυνομίας...

Αντί να λύσουν το πρόβλημα της δικαιοσύνης όπου  οι καθυστερήσεις απονομής δικαιοσύνης έχουν ξεπεράσει το όριο της αρνησιδικίας ιδρύουν δικαστική αστυνομία.

Με συγχωρείται εγώ σε όλα αυτά δεν βλέπω τίποτα άλλο από την αρχέγονη ορμή ενός πελατειακού συστήματος για διορισμούς...

2) Το πρόβλημα είμαστε εμείς...

Αγαπητέ Κώστα καλησπέρα,

Καταρχάς συγγνώμη για τον ενικό αλλά τόσα χρόνια που σε διαβάζω σε νιώθω δικό μου άνθρωπο.

Σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, κάτι που μας αφορά άμεσα αλλά ίσως δεν είναι προφανές στον περισσότερο κόσμο είναι το εξής:

Σε περίπτωση που η Τουρκία κάνει κάποια επιθετική ενέργεια (π.χ. κατάληψη νησιού) είναι νομίζω προφανές ότι η Ε.Ε. δεν θα κάνει πόλεμο, θα ασκήσει πίεση όμως μέσω οικονομικών κυρώσεων στην Τουρκία. Όσο όμως η Ευρώπη αποδυναμώνεται, λόγω των κυρώσεων στη Ρωσία, πόσο εύκολο θα ήταν να επιβάλει κυρώσεις παράλληλα και στην Τουρκία; Σίγουρα πολύ πιο δύσκολο. Επομένως θεωρώ ότι μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία χρειάζεται ακόμα περισσότερη προσοχή και εγρήγορση από μέρους μας. Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται...

Αυτό που είναι όμως πραγματικά εντυπωσιακό είναι η στάση της - αριστεροκρατούμενης - ελληνικής κοινωνίας, όπου ένα μεγάλο μέρος είναι υπέρ των Ρώσων, παρόλο που οι Ρώσοι είναι οι εισβολείς στην Ουκρανία. Μπορεί να μην το δηλώνουν ευθέως, αλλά το καταλαβαίνεις αμέσως από τα επιχειρήματα τύπου "η Αμερική ευθύνεται για αυτόν τον πόλεμο", κλπ. Ο Αντιαμερικανισμός τους ωθεί να υποστηρίζουν οποιονδήποτε πάει κόντρα στο "κακό" ΝΑΤΟ. Ακόμα και αν αυτός είναι ιμπεριαλιστής. Ακόμα και αν αυτό είναι ενάντια στο συμφέρον τους (ακόμα και το βραχυπρόθεσμο οικονομικό συμφέρον, το οποίο είναι και το μόνο που συνηθίζουμε να βλέπουμε).

Όποτε στην ιστορία η εξουσία άλλαξε χέρια, η αλλαγή δεν επιτεύχθηκε χωρίς πολέμους. Αξίζει λοιπόν να καταστραφούμε ώστε στο τέλος να έχουμε Ρώσο ή Κινέζο πλανητάρχη αντί για Αμερικανό; Λες και εκείνοι θα φερθούν καλύτερα στην ανθρωπότητα. Ή είμαστε οι Έλληνες τόσο αφελείς και εντελώς εκτός επαφής με την πραγματικότητα, καθοδηγούμενοι μόνο από τα συμπλέγματά μας;

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας μας Κώστα δεν είναι ούτε το οικονομικό, ούτε το δημοσιονομικό, ούτε η Τουρκία, ούτε τίποτα. Το βασικό μας πρόβλημα είναι ο παραλογισμός που κουβαλάμε στο κεφάλι μας, αυτή είναι η ρίζα του κακού. Αν αυτό κάποτε λυθεί, τότε και όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν.

Φιλικά,
Αλέξανδρος Αγγελής

kostas.stoupas@capital.gr