Κατάφεραν να μας κάνουν πειραματόζωα...

Του Κώστα Στούπα 

1) Κατάφεραν να μας κάνουν πειραματόζωα...

_{Βλάκας είναι αυτός που σε κάθε συζήτηση επιμένει συνεχώς ότι είναι ο εξυπνότερος από όλους!}

_{Όσκαρ Ουάιλντ}

Στην Ελλάδα, τα τελευταία 18 χρόνια 32 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους και 35 έχουν τραυματιστεί από κεραυνούς. Αυτό σημαίνει πως από κεραυνό πεθαίνει στη χώρα μας ένας άνθρωπος κάθε δύο χρόνια...

Αντιθέτως οι θάνατοι από αυτοκινητιστικά δυστυχήματα είναι περισσότεροι καθώς κάθε χρόνο αυτοί που χάνουν τη ζωή τους προσεγγίζουν τους 800. Περί τους 1.000 είναι οι βαριά τραυματισμένοι και περί τις 3.000 οι ελαφρώς τραυματίες από αυτοκινητιστικά.

Το μεγαλύτερο  αριθμητικό  δείγμα που έχουμε για το εμβόλιο της AstraZeneca  είναι της περασμένης Παρασκευής και αναφέρει 30 περιπτώσεις θρομβώσεων σε 18,1 εκατ. εμβολιασμούς.

Βλέπε: Καταγράφηκαν 30 περιπτώσεις θρομβώσεων σε 18,1 εκατ. εμβολιασμούς με AstraZeneca

Σύμφωνα με στελέχη του MHRA (Medicines and Healthcare products Regulatory Agency), ο οργανισμός συνεχίζει να πιστεύει ότι τα δυνητικά οφέλη του εμβολίου της AstraZeneca, που η αγγλοσουηδική φαρμακευτική βιομηχανία ανέπτυξε σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, είναι πολύ μεγαλύτερα από τους δυνητικούς κινδύνους οι λήπτες του να παρουσιάσουν θρομβώσεις...

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός για να αντιληφθεί το γιατί...

Από τις 30 περιπτώσεις θρομβώσεων θανατηφόρες κατέληξαν μόνο οι 10 περίπου. Αν 10 εκατ. Έλληνες εμβολιαζόντουσαν μόνο με το συγκεκριμένο εμβόλιο αναλογικά θα μετρούσαμε ένα μονοψήφιο αριθμό απωλειών.

Αυτή την περίοδο έχουμε περί τους 70 θανάτους την ημέρα οι οποίοι αποδίδονται στον "Covid-19" αρκετοί από τους οποίους πλέον δεν αφορούν υπερήλικες ή άτομα με υποκείμενα νοσήματα.

Υπάρχει μια κατηγορία του πληθυσμού γυναικών κάτω από τα 55 έτη για την οποία υπάρχουν ενδείξεις πως οι θρομβώσεις είναι συχνότερες.

Τούτο σίγουρα είναι κάτι που πρέπει να διερευνηθεί  και καλό είναι να αφήσουμε τους επιστήμονες να κάνουν τη δουλειά τους. Να ολοκληρώσουν τις έρευνες και να μας  δώσουν τις κατάλληλες οδηγίες.

Με τα παραπάνω στοιχεία  είναι προφανές πως κάποιος που ζει στην Ελλάδα κινδυνεύει περισσότερο να νοσήσει και να πεθάνει από "Covid-19" παρά από αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

Ο ίδιος άνθρωπος κινδυνεύει περισσότερο να πεθάνει από αυτοκινητιστικό δυστύχημα παρά από τις πιθανές παρενέργειες κάποιου  εμβολίου για τον "Covid-19".

Ευλόγως κάποιος μπορεί να ρωτήσει και πώς γνωρίζεις ποιες μπορεί να είναι οι παρενέργειες μετά από 6 μήνες ή 6 χρόνια;

Δεν το γνωρίζω όπως δεν το γνωρίζουν με βεβαιότητας ούτε οι επιστήμονες.

Τούτο είναι ένα ρίσκο που δεν μπορώ να αποφύγω προκειμένου, να αποφύγω τον κίνδυνο να κολλήσω "Covid-19", περίπτωση που στατιστικά ενέχει μεγαλύτερο ρίσκο να νοσήσω με αυξημένες πιθανότητες κακής εξέλιξης...

Εξάλλου το είπε με σαφήνεια ο ίδιος ο κ. Σωτήρης Τσίοδρας: "Στο χειρότερο σενάριο" τα περιστατικά θρομβώσεων που φέρονται να σχετίζονται με το εμβόλιο της AstraZeneca αφορούν σε 1 άτομο ανά 100.000.

Την ίδια ώρα, οι θρομβώσεις στις σοβαρές περιπτώσεις νόσου Covid-19 φτάνουν έως και το 69%..."

Βλέπε: Τσιόδρας για AstraZeneca: 1 στις 100.000 η πιθανότητα θρόμβωσης

Υπό το πρίσμα των στατιστικών συσχετισμών που αναφέραμε κάποιος δεν θα έπρεπε να οδηγεί ή να κυκλοφορεί στον δρόμο και όλη τη μέρα να καθόταν στο πληκτρολόγιο και να ζητά την κατάργηση των μετακινήσεων με τροχοφόρα.

Κανένας δεν το κάνει... (προς το παρόν τουλάχιστον...)

Γιατί δεν συμβαίνει αυτό;

Γιατί η σχέση κόστους - οφέλους στην περίπτωση των τροχοφόρων και των τροχαίων είναι περισσότερο σαφής και εμφανής βιωματικά και γιατί το άγνωστο αποτελεί πεδίο εύκολης τρομοκράτησης προς χάριν  του εντυπωσιασμού από ανθρώπους  που είναι προφανές πως  έχουν ανάγκη να τους προσέξουν ακόμη και αν  βάλουν σε κίνδυνο τη ζωή τους.

Το ίδιο ισχύει για και την φθηνή προσπάθεια δικαιολόγησης των προτροπών του κ. Τσίπρα, του κ. Κουτσούμπα και των "Συριζομπαχαλάκηδων" για μαζικές συναθροίσεις. Συγκρίνουν τη μετάδοση του ιού στις πολιτικές συναθροίσεις με τη μετάδοση στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Βεβαίως υπάρχει μετάδοση στα ΜΜΜ αλλά χωρίς συγκοινωνίες δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν νοσοκομεία, αποθήκες τροφίμων, λιμάνια μεταφοράς, το δίκτυο του ηλεκτρικού και του νερού.  Υπάρχει κόστος έναντι κάποιου οφέλους. Από τις πολιτικές "λιτανείες" για τον "Κουφοντίνα" ποιο είναι το όφελος για την κοινωνία;

Τελικά τα κατάφεραν να μας κάνουν πειραματόζωα για το τίποτα… για ένα  πουκάμισο αδειανό για μια Ελένη που έλεγε και ο ποιητής.

2) Σε δουλειά να βρισκόμαστε...

Καλησπέρα κ. Στούπα,

Πολύ καλό το άρθρο σας. Μου θυμίσατε την αποχή διαρκείας των δικηγόρων το 1985 (ήμουν παιδί τότε αλλά το θυμάμαι έντονα από τον πατέρα μου...) για την άρνηση μεταστέγασης του Πρωτοδικείου από τα Χαυτεία στα κτήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων, χώρος πολύ ανώτερος σε όλα τα επίπεδα για την εποχή αλλά και σήμερα ακόμα, από το χώρο που λειτουργούσε το τότε Πρωτοδικείο.  Οι πλείστοι άνθρωποι δεν θέλουν τις αλλαγές... είναι στη φύση τους, εντούτοις υπάρχει μια μερίδα που θέλει και επιμένει στις αλλαγές και εν τέλει αυτοί είναι που αφήνουν και το στίγμα τους.

Μακάρι να υλοποιηθεί το εγχείρημα με το κτήριο της ΠΥΡΚΑΛ.

Με εκτίμηση,

Athanasios Rigas

kostas.stoupas@capital.gr