Μετά το δωρεάν δείπνο η "λάντζα"…

Του Κώστα Στούπα

1) Μετά το δωρεάν δείπνο η "λάντζα"...

Καθώς η μεγαλύτερη πρόκληση των τελευταίων δεκαετιών μετά τον πόλεμο φαίνεται να τίθεται υπό έλεγχο με τον εμβολιασμό του πληθυσμού της Δύσης, το μέγεθος της οικονομικής καταστροφής που έχει συντελεστεί θα μετρηθεί με την έκρηξη του αριθμού των επιχειρήσεων "ζόμπι"...

Τούτο αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία για μια χώρα όπως η Ελλάδα η οποία ακόμη και πριν την επιδημία και πριν το χρηματοπιστωτικό κραχ του 2008, ήταν ήδη πρωταθλήτρια των επιχειρήσεων "ζόμπι"...

Με βάση μελέτες του ΟΟΣΑ αλλά και διεθνών οίκων οικονομικής αξιολόγησης περίπου το 25-30% των επιχειρήσεων πριν την επιδημία αξιολογούνταν σαν "ζόμπι" δηλ. εταιρείες που είναι "νεκροζώντανες".

Το ποσοστό αυτό ήταν το μεγαλύτερο για ανεπτυγμένη δυτική οικονομία και μπορεί να συγκριθεί μόνο με τα δεδομένα των σοβιετικών οικονομιών όπου το σύνολο σχεδόν των επιχειρήσεων λειτουργούσαν διασωληνωμένες...

Η κατάσταση αυτή λοιπόν αναμένεται να έχει επιδεινωθεί  σημαντικά κατά τη διάρκεια της επιδημίας όπου τα επιτόκια μηδενίστηκαν και οι πληρωμές δανείων και των λοιπών υποχρεώσεων ανεστάλησαν μαζί με πολλές από τις δραστηριότητες.

Η περίοδος της επιδημίας πρέπει να αποδείχτηκε σε περίοδο που τα "ζόμπι" και οι "μπαταχτζήδες" έκαναν πάρτι. Η περίπτωση του τηλεπαρουσιαστή της "trash-tv” που σε μια νύχτα αύξησε κατά 80 φορές τις απολαβές του και μετά "βάραγε" τις πόρτες του Υπουργείου για να εισπράξει τα ανάλογα επιδόματα είναι χαρακτηριστική του κλίματος αυτών των περιόδων.

Η περίοδος της επιδημίας από τη μια πλευρά συγκάλυψε προσωρινά το προϋπάρχον πρόβλημα και από την άλλη αύξησε τον αριθμό των "ζόμπι".

"Ζόμπι" θεωρούνται οι επιχειρήσεις που δεν έχουν αρκετά έσοδα προκειμένου να καλύψουν την καταβολή των τόκων για τα δάνεια που έχουν λάβει.

Σε μια ελεύθερη αγορά οι επιχειρήσεις αυτές οδηγούνται σε χρεοκοπία και εκκαθάριση από τους πιστωτές οι οποίοι με τον τρόπο αυτό μειώνουν τα κεφάλαια που έχουν δεσμεύσει σε χρεοκοπημένες επιχειρήσεις, βελτιώνοντας τις δυνατότητες χρηματοδότησης των υγιών επιχειρήσεων.

Σε γενικές γραμμές οι προοπτικές δυναμικής ανάπτυξης μιας οικονομίας μπορεί να μετρηθούν από τον αριθμό των επιχειρήσεων που χρεωκοπούν κάθε χρόνο και τον αριθμό των "ζόμπι" που αφήνονται να επιβιώσουν.

Οι χρεοκοπίες και εκκαθαρίσεις σε μια οικονομία μειώνουν τα κεφάλαια που δεσμεύονται και λογίζονται σαν "νεκρά" κεφάλαια.

Κατά την περίοδο 2015-2018 στην Ελλάδα οι επιχειρήσεις που κήρυξαν πτώχευση μόλις ξεπέρασαν τις 500.

Σύμφωνα λοιπόν με τις μελέτες του ΟΟΣΑ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η Ελλάδα παρουσιάζει τον μεγαλύτερο αριθμό επιχειρήσεων "ζόμπι" με το ποσοστό τους να φτάνει το 27% του συνόλου.

Βλέπε: Εντολή SSM σε τράπεζες: Βγάλτε από την πρίζα τις "εταιρείες-ζόμπι"

Η αποσύνδεση των εταιρειών "ζόμπι" από τις εντατικές μονάδες των τραπεζών και των κρατικών επιχορηγήσεων δεν θα είναι εύκολη υπόθεση καθώς αναμένεται να συνοδευτεί από πολιτικές πιέσεις και κοινωνικές εντάσεις.

Σύμφωνα με μια παλαιότερη έρευνα της PricewaterCooper του 2015 από ένα σύνολο 2.824 ελληνικών επιχειρήσεων με τζίρο πάνω από 10 εκατ. ευρώ που αντιπροσώπευαν το 25% του ΑΕΠ και απασχολούσαν περί τις 480 χιλ. εργαζόμενους μόνο 931 λογίζονταν σαν υγιείς και δυναμικές ενώ περί τις 1.893 (σχεδόν τα δυο τρίτα) βρίσκονταν στην κατηγορία της "γκρίζας ζώνης" και των "ζόμπι".

Βλέπε: Stars and Zombies, Οι ελληνικές επιχειρήσεις βγαίνοντας από την κρίση

Η πυραμίδα αυτή αναμένεται να έχει επιδεινωθεί δραματικά κατά την περίοδο της επιδημίας καθώς η εύκολη χρηματοδότηση προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι έκτακτες συνθήκες έχει αυξήσει σημαντικά τον αριθμό των εταιρειών της "γκρίζας ζώνης και των "ζόμπι".

Άλλωστε με δημόσιο χρέος περί τα 340 δισ., χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία περί τα 30-40 δισ., ανεξόφλητες οφειλές προς το Δημόσιο πάνω από 120 δισ., "κόκκινα δάνεια" πάνω από 50 δισ., η ίδια η χώρα μπορεί να καταταχτεί με αντικειμενικά κριτήρια στην κατηγορία των "ζόμπι".

Για τούτο όπως λέγαμε και στο άρθρο της Δευτέρας χορέψτε όσο κρατάει το πάρτι γιατί ακολουθεί ο λογαριασμός και η "λάντζα" για όσους δεν έχουν να πληρώσουν.

2) Αποκέντρωση...

Περιττό να αναφέρω ότι σας διαβάζω και σε πολλούς προβληματισμούς σας σχετικά με τα χρηματιστηριακά ευτράπελα συμφωνώ 100%.

Δεν μπορώ όμως να πω το ίδιο στο παράδειγμα του αναγνώστη σας με την επιχείρηση απέναντι από το ΙΚΑ. Μα θα υπήρχε Εγνατία ή Ιονία οδός αν μέναμε στα παλιά κ απαρχαιωμένα οδικά δίκτυα. Έτσι είναι η ζωή, σπίτια κλείνουν σπίτια ανοίγουν.

Πάμε τώρα στο παράδειγμα της μετεγκατάστασης των υπουργείων. Το μόνο σίγουρο είναι οι αντιδράσεις. Στην ουσία όμως όλοι έχουν άδικο. Γιατί; Σας έχω εγώ μια αντιπρόταση. 9 υπουργεία σε 9 διαφορετικές επαρχιακές πόλεις. Φερ’ ειπείν Ιωάννινα, Ηράκλειο, Σέρρες... Δεν θέλουμε αποκέντρωση; Ορίστε λοιπόν. Δηλαδή Ελλάδα είναι μόνο η Αθήνα; Ή μήπως θα διαμαρτυρηθούν οι πάσης φύσεως κηφήνες λόγω της μετακίνησης; Σαν εκπαιδευτικός είχα 10 κ   πλέον χρόνια στους δρόμους. Από νησί σε νησί. Ή μήπως οι περισσότεροι πολιτικοί έχουν τα συμφέροντα τους στην Αθήνα και ενισχύουν μόνο ή κατά κύριο λόγο την πρωτεύουσα; Άραγε υπάρχουν γι’ αυτούς τους ανθρώπους πόλεις σαν την Ηγουμενίτσα, την Πρέβεζα, την Φλώρινα... υπάρχουν; Η έννοια του δημοσίου συμφέροντος είναι άγνωστη στους πολιτικούς της Ελλάδας. Οι άνθρωποι σε αυτές τις περιοχές δεν δικαιούνται ίσης μεταχείρισης ή ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο;

Τα τελευταία χρόνια ζω στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην τόσο μισητή για τον Έλληνα Γερμανία. Είναι συγκλονιστική η εμπειρία και το πολιτισμικό σοκ. Λόγω εγγύτητας επισκέπτομαι συχνά την Ολλανδία. Ό,τι και να πω είναι λίγο. Ομορφιά, τάξη, παραγωγικότητα και πολλές παροχές. Αυτό που λέμε κοινωνικό κράτος. Δεν είναι όλα συγκεντρωμένα σε μια πόλη όπως στην Ελλάδα!Τέλος πάντων είναι θλιβερό σ’ αυτή τη χώρα να συζητάμε για τα αυτονόητα.

Με σεβασμό και εκτίμηση

Γεώργιος Κ.

kostas.stoupas@capital.gr