Ο "τοξικός" κ. Τσίπρας…

Του Κώστα Στούπα 

H εμφάνιση  του πρωθυπουργού στον Σκάι, ένα μήνα μετά τις απειλές προς τα στελέχη του κόμματος που θα παραβιάσουν το εμπάργκο προς τον τηλεοπτικό σταθμό, μοιάζει με  μια  σπασμωδική κίνηση απελπισίας.

Ο κ. Τσίπρας ούτε κέρδισε ούτε έχασε από αυτή την εμφάνιση. Σε ορισμένες ερωτήσεις έδωσε ικανοποιητικές απαντήσεις ενώ σε πολλές η αμηχανία ήταν έκδηλη και οι αντιφάσεις εμφανείς. Οι φίλοι του κράτησαν τις καλές ατάκες  και οι αντίπαλοι τις κακές του στιγμές. Ο κόσμος όμως στη συντριπτική πλειοψηφία έχει λάβει τις αποφάσεις του και δύσκολα θα μεταπειστεί.

Ο κόσμος που μετακινείται θα αρχίσει να προβληματίζεται μετά 1-2 χρόνια διακυβέρνησης Μητσοτάκη όταν θα αρχίσει να απογοητεύεται και από αυτήν.

Με την κίνηση αυτή ο κ. Τσίπρας αποσκοπούσε να σπάσει την "υγειονομική" ζώνη απομόνωσης στην οποία έχει περιέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ και η οποία αποτυπώνεται με την προσχώρηση των 2/3 της κοινής γνώμης σε ένα πολυσυλλεκτικό  "αντι-ΣΥΡΙΖΑ" μέτωπο.

Πιο συγκεκριμένα, στόχευε να βρει ευήκοα ώτα στη μεσαία τάξη και το κοινό που ήταν υπέρ μια λύσης του χρονίζοντος προβλήματος του Μακεδονικού αλλά δεν υποστήριξε τη συμφωνία των Πρεσπών επειδή έτσι θα ενίσχυε τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως  κάποιος που γνωρίζει τη ζημιά του έπαθε η χώρα στο πρώτο εξάμηνο του 2015 είναι δύσκολο να ενδώσει για τα πιθανά μικρά οφέλη της  αμφισβητούμενης συμφωνίας των Πρεσπών.

Προφανώς ο κ. Τσίπρας, την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενος, έσπασε το εμπάργκο στον Σκάι γιατί οι δημοσκοπήσεις που βλέπει είναι καταστροφικές για τον ίδιο και αποζητούσε μια κίνηση που θα ταράξει τα νερά. Τις ίδιες έρευνες βλέπουν απ’ ό,τι φαίνεται και στη Ν.Δ. γιατί φαίνεται να  ανησυχούν μόνο για τον εφησυχασμό και την αλαζονεία.

Όντως η συνέντευξη τάραξε τα νερά καθώς από το να μην ασχολείται κανένας μαζί σου  είναι καλύτερα  έστω και να σε... βρίζουν.

Οι στόχοι της παρουσίας στον Σκάι ήταν να "ανάψει" λίγο τα αίματα της αντιπαράθεσης και να έχει γίνει μια πρώτη προσέγγιση με το κοινό της δυνητικής διεύρυνσης μετά τις εκλογές.

Το κοινό αυτό όμως, στο οποίο στοχεύει ο κ. Τσίπρας, δεν είναι το ίδιο με το κοινό της εκλογικής βάσης του πέριξ του 25% που του έχει απομείνει. Έχει ακριβώς τα αντίθετα χαρακτηριστικά. Πρόκειται για ένα  απαιτητικό και σκεπτόμενο κοινό το οποίο συνιστά το μέτωπο της κοινής λογικής που συνέβαλε σημαντικά στο να κρατηθεί η χώρα όρθια μετά το 2010, βαλλόμενο και λοιδορούμενο από τις παρακομματικές και παρακρατικές συμμορίες των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Από το 2010 μέχρι το 2015 στάθηκε απέναντι στον αριστερό και δεξιό λαϊκισμό και είχε διαγνώσει έγκαιρα την "τοξικότητα" του κ. Τσίπρα, του Καμμένου και της Χρυσής Αυγής.  Το κοινό αυτό είχε καταλάβει εκ των προτέρων το αδιέξοδο στο οποίο βρέθηκε το πρώτο εξάμηνο του 2015 ο κ. Τσίπρας και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.  Φοβόταν δικαιολογημένα ένα Grexit από ατύχημα, λόγω της άγνοιας κινδύνου που διέβλεπε στην ηγεσία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Το κοινό αυτό γνωρίζει πως:

- Τα μακροπρόθεσμα αίτια της χρεοκοπίας του 2010 θεμελιώθηκαν από τον Ανδρέα Παπανδρέου στη δεκαετία του ’80 όπως γνωρίζει πως την τελική ώθηση έδωσε η περίοδος διακυβέρνησης από τον Κώστα Καραμανλή.

- Αν στις αρχές του 2010 ο Γ. Παπανδρέου είχε πάρει το 1/10 των μέτρων που πάρθηκαν αργότερα η χώρα θα μπορούσε να αποφύγει τα μνημόνια.

- Αν δεν υπήρχε το τοξικό κλίμα που δημιούργησε το μέτωπο του εθνολαϊκισμού (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΧΑ) η χώρα θα είχε βγει από τα μνημόνια πολύ νωρίτερα.

- Κατά 80% την ευθύνη της χρεοκοπίας του 2010 φέρουν η ΝΔ και το  ΠΑΣΟΚ όπως γνωρίζει πως κατά το ίδιο ποσοστό την ευθύνη για την αδυναμία της χώρας να επανέλθει γρήγορα μετά το 2010 φέρουν οι  ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ως αντιπολίτευση και κυβέρνηση.

- Η  χώρα το 2015 ήταν έτοιμη να βγει από τα μνημόνια αλλά για να καταφέρουν να κυβερνήσουν Τσίπρας-Καμμένος, η έξοδος αυτή μετατέθηκε για το 2018 με το κόστος να  ανεβαίνει πάνω από 80  δισ. ευρώ. (Απώλεια καταθέσεων 40 δισ. ευρώ, συν απώλειες ανακεφαλαιοποίησης τραπεζών 25-30 δισ. ευρώ, συν  απώλειες δυνητικής μεγέθυνσης ΑΕΠ 2015-2018 με πολλαπλάσιους ρυθμούς αυτού που επετεύχθη, συν, συν...).

Κυρίως όμως η μερίδα αυτή, επειδή έζησε στο πετσί της το διχαστικό και εμφυλιοπολεμικό κλίμα των τελευταίων χρόνων,  γνωρίζει πως  πρόσωπα σαν τον κ Τσίπρα έχουν ανάγκη την ακραία πόλωση προκειμένου να επιβιώσουν πολιτικά. Ο διχαστικός "τοξικός" λόγος του κ. Τσίπρα υποκαθιστά την πολιτική και πολιτισμική του ανεπάρκεια να κατανοήσει τα σύγχρονα προβλήματα και να επινοήσει πρακτικές λύσεις.

Η εκλογική βάση του κ. Τσίπρα υπολογίζεται περί το 25% αλλά δύσκολα θα μπορέσει να τη διευρύνει, προσεγγίζοντας το κοινό αυτό. Αντιθέτως πιο πιθανό είναι να υποστεί απώλειες από το ΜΕΡΑ25 του κ. Βαρουφάκη και το ΚΙΝΑΛ.

Η απομάκρυνση του εκσυγχρονιστικού μπλοκ από το λαϊκίστικο και αντισυστημικό μπλοκ του πάλε ποτέ ΠΑΣΟΚ αφαιρεί στα επόμενα χρόνια από την Κεντροαριστερά τη δυνατότητα ταχείας επανόδου  στην εξουσία. Αυτό είναι κατόρθωμα του κ. Τσίπρα.

Η εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ  μόλις αντιληφθεί πως ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να την οδηγήσει στην εξουσία θα ψάξει άλλες λύσεις προσέγγισης αυτών που κρατάνε την κουτάλα με την οποία αναδεύουν τη χύτρα του κρατικού προϋπολογισμού.

Ο πέραν της Κεντροδεξιάς πολιτικός χώρος ( Κέντρο-Κεντροαριστερά-Αριστερά) φαίνεται να οδηγείται σε κατακερματισμό ανάλογο με εκείνο που υπήρχε μετά τον τελευταίο πόλεμο και γεφύρωσε ο Α. Παπανδρέου στη μεταπολίτευση, επωφελούμενος του πολιτικού  εκκρεμούς που είχε κινηθεί αριστερά.

Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για την γενιά των τεμπέληδων της εύφορης κοιλάδας της ύστερης μεταπολίτευσης...

kostas.stoupas@capital.gr