Ο θόρυβος πριν την ήττα…

Του Κώστα Στούπα

Τακτικοί ελιγμοί χωρίς στρατηγική, είναι ο θόρυβος πριν την ήττα.
_{Σουν Τζου, ~5ος αιών π.χ. , Κινέζος θεωρητικός της στρατηγικής}

Όσοι θυμούνται την κατάληξη του Γιώργου Παπανδρέου μειδιούν για τους πρόσφατους επαινετικούς χαρακτηρισμούς του Μίμη Ανδρουλάκη για τον Αλέξη Τσίπρα. Πριν μια δεκαετία περίπου ανάλογο ταλέντο ηγεσίας διέβλεπε ο κ. Ανδρουλάκης και στον επελαύνοντα τότε Γιώργο Παπανδρέου. 

Η κατάληξη είναι γνωστή, καθώς κλήθηκε να διαχειριστεί τη χρεοκοπία της χώρας και την πολιτική εξαφάνιση του ιδίου και της κραταιάς παράταξης που κληρονόμησε. 

Πριν κλείσουμε το χρονοντούλαπο της ιστορίας θα πρέπει να αναγνωρίσουμε στην κυβέρνηση ΓΑΠ μερικές από τις σημαντικότερες μεταρρυθμίσεις της μεταπολίτευσης πολλές από τις οποίες δυστυχώς δεν είχαν συνέχεια...

Αντιθέτως η διακυβέρνηση του κ. Τσίπρα χαρακτηρίζεται από οπισθοδρομήσεις στον ζόφο του πελατειακού και του κομματικού παρακράτους.

"Είναι νέος και θα κριθεί σε βάθος χρόνου", είπε για τον πρωθυπουργό, χαρακτηρίζοντάς τον παράλληλα "άνθρωπο με αρχηγικό ταλέντο". Ο Μίμης Ανδρουλάκης τον παρομοίασε "με ποδοσφαιριστή που κρατάει την μπάλα στα πόδια του και όταν κάνει ένα λάθος σπεύδει να το διορθώσει, άλλοτε σωστά και άλλοτε με λάθος τρόπο".

"Σύντομα θα τεθεί το θέμα, πρόσθεσε, αν ο παίκτης που κρατάει την μπάλα βλέπει και δίχτυα", ανέφερε χαρακτηριστικά, μιλώντας στον News 24/7.

Η αλήθεια είναι πως ο κ. Τσίπρας κρατάει την μπάλα στα πόδια, αλλά σε πολλές περιπτώσεις θυμίζει τον θρυλικό Αρδίζογλου που κρατούσε μεν τη μπάλα αλλά συχνά από τις πολλές ντρίμπλες κινδύνευε να ντριμπλάρει και τον εαυτό του, ενώ έχανε τον προσανατολισμό και κινούνταν προς τη δική του εστία...

Ας πάρουμε τα πράγματα (τις ντρίμπλες) με τη σειρά...

Η έξοδος...

Ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του ανέμεναν πως το τέλος του τρίτου μνημονίου με τις ευλογίες των δανειστών και η περίφημη καθαρή έξοδος θα οδηγούσαν το Φθινόπωρο που ήδη βαίνει προς το τέλος του σε ένα αναπτυξιακό μπουμ...

Η κατάσταση στην οικονομία είναι εντελώς διαφορετική. Η χώρα είναι πρακτικά εκτός αγορών με τα επιτόκια του 10ετούς ομολόγου πάνω από το 4,5% όταν οι άλλες χώρες που βγήκαν από τα μνημόνια όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία  απολαμβάνουν αντίστοιχα επιτόκια 1,9 και 1%.

Οι τράπεζες βυθίζονται και πρόσφατα αποβλήθηκαν από τον δείκτη MSCI. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές συνεχίζουν να αυξάνονται και οι καταθέσεις παραμένουν  σε τέλμα με τα capital controls (παρά τα διάφορα τρικ) να διατηρούνται...

Όλα τούτα κάνουν την έξοδο από το μνημόνιο να μοιάζει περισσότερο με έξοδο του Μεσολογγίου εν μέσω των εχθρικών στιφών...​​​​​​​

Οι Πρέσπες

Η συμφωνία των Πρεσπών αντί να προκαλέσει υπαρξιακά προβλήματα και αντιθέσεις στη Ν.Δ. όπως σχεδιάστηκε έχει διχάσει την κυβέρνηση και την κοινωνία. 

Επιπλέον έχει εμπεδώσει στην κοινή γνώμη την πεποίθηση πως οι Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι σύμμαχοι  επέβαλαν στη χώρα μια συμφωνία χωρίς να της παραχωρήσουν κανένα αντάλλαγμα και καμία εξασφάλιση παρά μόνο τη στήριξη της παραμονής της κυβέρνησης στην εξουσία. 

Εξαιτίας της συμφωνίας πρωτοκλασάτοι υπουργοί της κυβέρνησης αλληλοκατηγορούνται για χρηματισμούς και συναγελασμούς με εκπροσώπους του διεθνούς κεφαλαίου όπως ο Τζ. Σόρος.

Όλα τούτα δεν αποτελούν ακριβώς πολύτιμο μελλοντικό πολιτικό κεφάλαιο για τον κ. Τσίπρα και την κυβέρνηση. ​​​​​​​

Η εκκλησία 

Η περίφημη μεταρρύθμιση του συναινετικού διαζυγίου πολιτείας και εκκλησίας εξελίσσεται σε παταγώδη αποτυχία. 

Ήταν κατώτερη των περιστάσεων με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να δεχτεί επικρίσεις από στελέχη του κόμματος. Και όπως αποδείχθηκε την εβδομάδα που πέρασε ούτε η Ιερά Σύνοδος και ο κλήρος την αποδέχονται.

Όλα αυτά, μια πρωτοβουλία που προβλήθηκε σαν τομή σε ένα χρόνιο πρόβλημα, την μεταβάλλουν σε μια παταγώδη αποτυχία.​​​​​​​

Ο Σημίτης

Η κυβέρνηση με την εντολή να εξεταστούν οι τραπεζικοί λογαριασμοί του πρώην πρωθυπουργού προεκλογικά στοχεύει στην άσκηση πολιτικής πίεσης στο εκσυγχρονιστικό μπλοκ της Κεντροαριστεράς προκειμένου να προσεταιριστεί στελέχη και να εκβιάσει την αποτροπή μελλοντικής πιθανής συνεργασίας με τη Ν.Δ.

Το πρώτο που κατάφερε ήταν η ενιαία στάση όλων των ομάδων και ρευμάτων της Κεντροαριστεράς κόντρα στον ΣΥΡΙΖΑ. 

Είναι αλήθεια πως ο πρωθυπουργός τους τελευταίους μήνες διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων. Κάθε πρωτοβουλία που λαμβάνει όμως οδηγεί σε μια αποτυχία και αποτελέσματα τα αντίθετα από αυτά που προσδοκά.  Τούτο δεν συνιστά ακριβώς παραγωγική και αποτελεσματική άσκηση πολιτικής και διακυβέρνησης.

Για την ακρίβεια αυτό που νοείται ως στρατηγική μοιάζει με θόρυβο πριν την κατάρρευση. 

kostas.stoupas@capital.gr