Κλείστε το εργασιακό και ανοίξτε χωροταξικό και δικαιοσύνη

Του Γιώργου Κράλογλου

Δρομολογήστε τις συλλογικές συμβάσεις. Κλείστε το εργασιακό και δώστε σειρά στο χωροταξικό και στη μεταρρύθμιση της δικαιοσύνης, εδώ και τώρα.  

Βιαζόμαστε γιατί είμαστε έξω από τον χορό και δυστυχώς δεν ξέρουμε τι μας γίνεται; Το αντίθετο. Επιμένουμε (δημοσιογραφικά) σε όλα αυτά που σημειώνουμε, επειδή ξέρουμε πολύ καλά τι γίνεται στο κράτος που ζούμε... 

Ξέρουμε ότι τα τελευταία 13 δισ. από το Ταμείο Ανάκαμψης μαζί με τα υπόλοιπα του ΕΣΠΑ έχουν ημερομηνία λήξης. Και το χρονοδιάγραμμα που θα ολοκληρώσει τη δυνατότητα να τα απορροφήσουμε ακολουθεί ''άλλες" τακτικές. Νοοτροπία Κομισιόν. Και δεν αναγνωρίζει σε καμία περίπτωση την τακτικής της "φραπεδιάς” και του δικού μας τρόπου σκέψης. Ακόμη και αν πρόκειται για επενδύσεις που διαχειρίζεται το κράτος στα δικά του λεφτά και δικό τους λογαριασμό (ρωτήστε τη ΔΕΗ ή τους  πρώην ΟΤΕ και ΟΣΕ τι έχουν τραβήξει από το κράτος...).  

Ξέρουμε ότι αν δεν απορροφήσουμε στην ώρα τους και αυτά τα τελευταία λεφτά της ΕΕ, άλλα λεφτά δεν θα υπάρχουν. Και τα δικά μας (κάπου 3,5 δισ. που εξασφαλίσαμε από φόρους, από το κυνήγι των φόρων και μόνο από αυτό, για να είμαστε συγκεκριμένοι) δεν θα μας βγάλουν πέρα για μια τελευταία προσπάθεια να δημιουργήσουμε το επιχειρηματικό κλίμα (που ασφαλώς και έχουμε ανάγκη) για να φέρουμε τις επενδύσεις στην οικονομία (150 δισ. κενό έχουμε) ώστε να μιλάμε για ανταγωνιστικότητα. 

Και πού είναι το πρόβλημα; 

Στις προτεραιότητες. Στην αδυναμία και της πολιτικής και των πολιτικών της και των κυβερνήσεών της... να δουν ότι μιλάμε μόνο στα λόγια για όλα εκείνα που ακόμη και σήμερα λειτουργούν αρνητικά σε ό,τι μας είναι γνωστό ως επιχειρηματικότητα. 

Πάμε λοιπόν και σε δύο περιπτώσεις (απόλυτα συνδεδεμένες με αυτά που θέλουμε να καλύψουμε και επενδυτικά) διευκόλυνσης της οικονομίας μας ώστε να μην τρέχει (όπως μια 20ετία) πίσω από το άρμα της σταθερής ανάπτυξης και να κυνηγάει κατασκευασμένα πρόσκαιρα στατιστικά νούμερα για να δείχνουν δήθεν τη σταθερή καλή της πορεία. 

Είναι λοιπόν δυνατόν να συζητάμε για "χειρουργεία” στη γραφειοκρατία μας (για τις ασθένειες που κλείνουν μισό αιώνα), αλλά να προειδοποιούμε τους επενδυτές ότι είναι πολύ πιθανό να τους ζητήσουμε να μεταφερθούν (μετά από 2-3 χρόνια!!) από την περιοχή που επενδύουν γιατί η  περιοχή αυτή ίσως να μην είναι βιομηχανική ή και τουριστική όταν φτιάξουμε το χωροταξικό μας (!!); 

Είναι δυνατόν αυτού του είδους η αντίφαση (του πρόσκαιρου διαχωρισμού οικιστικών περιοχών  με  επιχειρηματικά πάρκα) να υπάρχει εκτός από όλη την Ελλάδα (λόγω έντονων ελλείψεων στον χωροταξικό σχεδιασμό όλης της περιφέρειας μας) και σε μεγάλο μέρος της Αττικής όπου έχουμε δώσει άδειες και έχει εγκατασταθεί το 50% του βιομηχανικού δυναμικού της χώρας (!!); 

Είναι τέλος δυνατόν να μην μπορεί να βρει το δίκιο του ο επενδυτής στον χρόνο που έχει ανάγκη για την επένδυση του (όταν το κράτος επιβάλλει τη μεταφορά εκτός Αττικής) γιατί αυτού τους είδους οι υποθέσεις θέλουν μια 3ετία ή και 5ετία να ολοκληρωθούν δικαστικά; Οι μεταβολές πρέπει να γίνουν γιατί δεν πάει άλλο.    

george.kraloglou@capital.gr