Ιόνιο και Ελευσίνα δείχνουν δρόμους. Θα τους ανοίξουμε;

Του Γιώργου Κράλογλου

Όταν παιδεύουμε 40 χρόνια την ιστορία των ερευνών πετρελαίου στο Ιόνιο η δε ναυπηγική Ελευσίνα έχει περάσει 40 κύματα πώς να μη έχεις επιφυλάξεις. 

Να παραμερίσουμε την αντιπολίτευση και τα αδύναμα επιχειρήματά της στο όλο θέμα των συμφωνιών μας για το Ιόνιο και πολύ περισσότερο για τη ναυπηγική πλέον και ενεργειακή Ελευσίνα που μαζί με την Αλεξανδρούπολη των πολύπλευρων δυνατοτήτων της συνθέτουν για πρώτη φορά τον ορθό ο δρόμο για μια ενεργειακή Ελλάδα και να σταθούμε στην ουσία.

Εάν στην οικονομία μας δεν δούμε επενδύσεις 150 δισ. ευρώ από σήμερα και μέσα στην επόμενη 3ετία (έως 5ετία το αργότερο) θα ψαχνόμαστε όχι για προοπτική ανάπτυξης, αλλά για διατήρηση και των ρυθμών που πετύχαμε ως σήμερα. Και δεν θα είναι ότι θα χάσουμε τις επενδύσεις που θέλουμε για να καλύψουμε τα οικονομικά μας κενά. Θα χάσουμε και επενδυτές. Ας μη ξεχνάμε ότι στις επενδύσεις ο  ένας "προσκαλεί" τον άλλο...

Έχουμε και λέμε λοιπόν.

Η βιομηχανική Ελλάδα για να περάσει ξανά στη θέση που της αρμόζει θέλει μια 5ετία και υπό την προϋπόθεση ότι η σημερινή κυβέρνηση θα προχωρήσει στη νέα εκβιομηχάνιση εδώ και τώρα με ένα σχέδιο που ασφαλώς και θα πρέπει να μην ανατραπεί μια 10ετία. Για να μη πούμε μια 15ετία στη δική μας ιδιόμορφη ελληνική περίπτωση.

Είναι δυνατό να συμβεί αυτό με τα δικά μας "οικονομικά χρονικά" που η 5ετία γίνεται 30ετία; Και θα το αποδεχθούν αντιπολιτευτικά κόμματα της εξουσίας που ευθέως θα πρέπει να αποδεχθούν την ανάγκη για μια νέα βιομηχανική Ελλάδα. Και τα ενάντια στη βιομηχανία της ολιγαρχίας και της πλουτοκρατίας... τι θα γίνουν.

Επειδή λοιπόν το παιχνίδι της ανάπτυξης και της προκοπής του τόπου μας θέλει ισχυρούς και ανυποχώρητους παίκτες είναι μάλλον καλύτερο να δούμε ακόμη μια φορά την άλλη μας  δυνατότητα που ευτυχώς και μας προσφέρει η γεωγραφική και γεωπολιτική μας θέση.

Η ενεργειακή Ελλάδα μπορεί να φέρει και τα 150 δισ. ευρώ επενδύσεις και τις θέσεις εργασίας που χρειαζόμαστε για επόμενα χρόνια όπου τα έργα θα απαιτήσουν και πολύ κόσμο και δεξιότητες και επιστημονικό δυναμικό. 

Η ενεργειακή Νότια πλέον Ελλάδα με έδρες για το LNG, τις ναυπηγικές και λιμενικές μας υποδομές στη βάση της Ελευσίνας θα συναντήσει την Βόρεια και από εκεί ο δρόμος μέχρι την Ουκρανία είναι ευκολότερος από τον διαβαλκανικό (από Βουλγαρία έως Ιταλία) για τον οποίο είχαμε σχέδια ξεχασμένα όμως στο συρτάρι της πολιτικής... επίσης για 40 χρόνια. 

Δεν λέμε τίποτε καινούργιο. Ούτε "μεταφράζουμε" αυτά που συμβαίνουν με τα υπαρκτά αποθέματα υδρογονανθράκων μας (το τονίζουμε αυτό και επιμένουμε στην άποψή μας). Απλά θέλουμε να υπογραμμίσουμε την σημασία που περιέχουν οι ελληνοαμερικανικές ενεργειακές συμφωνίες στη σχηματοποίηση (επιτέλους) ενός οικονομικού προφίλ της χώρας εκτός από το τουριστικό. Το ενεργειακό προφίλ που της ταιριάζει. Και της το έχουμε στερήσει περισσότερο από από μισό αιώνα. Ας εξελιχθούν όλα αυτά στην ώρα τους και ας μείνουμε εμείς με τις επιφυλάξεις μας...

george.kraloglou@capital.gr