Ας μην γινόμαστε νούμερα...

Του Γιώργου Κράλογλου

Αρκετά με την κυβερνητική αυτοκολακεία μόνο για τα νούμερα στην ανεργία, αν δεν λέμε κάτι και για τις αιτίες άρνησης στις προσκλήσεις εργασίας.   

Βαρεθήκαμε να το ακούμε και να το διαβάζουμε στις δηλώσεις και στις ανακοινώσεις της κυβέρνησης. 

Στο τέλος καλοκαιριού (με τουρισμό στο φουλ) είχαμε μόνο 411.722 άνεργους. Τα δε στατιστικά νούμερα κατέβασαν το ποσοστό ανεργίας στο 8,6% από το 9,8% του ίδιου διαστήματος του 2024. Και λοιπόν;   

Τι δηλαδή; Να μην πούμε ότι από το περίπου 10% του 2024 πήγαμε την ανεργία μας στο 8,6% το 2025; Να το κρύψουμε...; 

Σε καμιά περίπτωση. Να τελειώνουμε όμως κάποτε με το κουραστικό πολιτικό και κυβερνητικό μονοπώλιο της πτώσης της ανεργίας κατά 1% και με τα νούμερα των διαφορών της από χρόνο σε χρόνο, γιατί όλο και κάτι μας θυμίζει...

Και το σημειώνουμε σήμερα αυτό μαζί με την παρατήρηση πως τα νούμερα θα πρέπει να τα συνοδεύουν και οι εξηγήσεις για τους λόγους που  είχαμε άρνηση στις πάνω από 150.000 προσκλήσεις σε άνεργους από τη βιομηχανία, στις κάπου 10.000 στον τουρισμό. Στις δε αγροτικές και αγροτοβιομηχανικές δουλειές πάνω από 20.000. 

Αρνήσεις Ελλήνων άνεργων για ανταπόκριση πού όμως; 

Στις εργασιακές και μισθολογικές συνθήκες και αμοιβές που προσφέρουμε στην Ελλάδα (εντελώς εκτός ανταγωνισμού από χώρες μέσα και έξω από την ΕΕ) στις οποίες προσαρμόζονται μόνο τρίτες χώρες οι οποίες βεβαίως καλύπτουν και θα καλύπτουν τα κενά μας παντού. Ειδικά στον αγροτικό τομέα.  

Το ξέρει και το κράτος μας το πρόβλημα και η σημερινή κυβέρνηση που ανήκει σε κόμμα 6ετούς εξουσίας. Και τι κάνει για να το λύσει; 

Αυτό που κάναμε από την πρώτη μέρα της κρίσης που προκάλεσε πριν μια 15ετία το κράτος-γαργαντούας στην οικονομία μας.

Κρατικά χαρτζιλίκια προς τους φορολογούμενους εργαζόμενους και μη, και επιδοτήσεις προς τις επιχειρήσεις για να απασχολούν άνεργους όπως οι 50.000 που έχουν σειρά από το κράτος-πατερούλη μέσω επιχειρήσεων που θα τους καλέσουν να δουλέψουν. 

Την ίδια στιγμή όμως η ενεργειακή πολιτική της ίδιας κυβέρνησης έχει φορτώσει στους ώμους των επιχειρήσεων (που επιδοτεί για εργασιακά) το ενεργειακό κόστος όπως μπαίνει από τα σύνορά μας χωρίς να παρεμβαίνει κάποια δική μας πρόνοια για να μειωθεί. Να μειωθεί και  να έλθει στα κάπως λογικά επίπεδα που θα το συναντήσεις σε άλλα κράτη-μέλη και μη μέλη της ΕΕ. 

Και για να καταλήξουμε. 

Η μείωση της ανεργίας κατά 1% από το 2024 στο 2025 στη χώρα μας, όσο έχει (στην πράξη) βασικό προσανατολισμό της τον τουρισμό και τις υπηρεσίες και αφήνει την παραγωγή (αγροτική, βιομηχανική, βιοτεχνική) αποκλειστικά στις δικές της προσπάθειες δεν προσφέρεται για παιχνίδια με νούμερα. Ο τουρισμός είναι καλός οικονομικός πυλώνας, αλλά ως εκεί.   

Καλό είναι να ανταποκριθούμε στις  επιφυλάξεις των 411.722 ανέργων μας λύνοντας όσα τους απασχολούν (συνθήκες εργασίας και αμοιβές που θα πληρώνονται χωρίς να παζαρεύονται εργοδοτικά) με μακροπρόθεσμο εργασιακό μέλλον στην Ελλάδα και μόνο στην Ελλάδα (για να μην ξεχνάμε και την ελληνική επιχειρηματική μετανάστευση...).