Η δεύτερη μοναδική ενεργειακή ευκαιρία χτυπάει την πόρτα μας - Ανοίξτε την επιτέλους...

Του Γιώργου Κράλογλου

Το 1975  ο "αντιχουντισμός”  δεν μας άφησε να ψάξουμε όσο έπρεπε για τα πετρέλαια μας. Ας μη μας παρασύρει τώρα και ο αντιαμερικανισμός.

Το σημειώνουμε αυτό γιατί θεωρούμε πως θα ήταν μέγα σφάλμα (σήμερα) να αγνοήσουμε  ότι " Έρχονται δύο κορυφαίοι Αμερικανοί αξιωματούχοι, εκπροσωπώντας τη νέα ενεργειακή στρατηγική της κυβέρνησης Τραμπ,  να επιβεβαιώσουν την πρόθεση της Ουάσινγκτον να αξιοποιήσει την Ελλάδα ως βασική πύλη εισόδου του αμερικανικού LNG προς την Ευρώπη, την ώρα που η Ε.Ε. προετοιμάζεται για την πλήρη απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο έως το τέλος του 2027....”   capital gr. 28 Οκτωβρίου 2025 " Ο νέος ρόλος της Ελλάδας ως πύλης για το αμερικανικό αέριο και η επίσκεψη του υπουργού Ενέργειας των ΗΠΑ”.

Παρόμοιους σχεδιασμούς (της τότε εποχής) είχαμε από το 1974 (που κορυφώθηκα μετά το 1975) με την Ευρώπη στην προσπάθειά της να κλείσει το κεφάλαιο της ενεργειακής της ανασφάλειας. 

Ο ρόλος μας ήταν και δεδομένος και μπορούσε  να συνδυασθεί με την αξιοποίηση της Αλεξανδρούπολης και της Καβάλας πράγμα που έβλεπε θετικά και η Βουλγαρία και η Ανατολική Ευρώπη. Η Ιταλία το είχε για τα καλά αντιληφθεί. Είχε καλύψει μάλιστα τη δική της πλευρά. Παράλληλα  συζητούσε σοβαρά την δική μας συμμετοχή στην ενεργειακή τροφοδοσία ευρύτερα  της Ευρώπης.

Τι κάναμε εμείς; 

Βγήκαμε στους δόμους ενάντια... Ξεχάσαμε τι θα γινόταν με τη δική μας Αλεξανδρούπολη. "Ξεχάσαμε” να δώσουμε νέες άδειες σε ξένους Ομίλους να επεκτείνουν τις έρευνες πετρελαίου και φυσικού αερίου στην λεκάνη της Μεσογείου. Στο κέντρο της οποίας είμαστε βεβαίως εμείς. 

Και περάσαμε στα ράφια... ότι σχέδια είχαν κάνει επισήμως επιστημονικές δικές μας ομάδες. Τις οποίες τελικά και αγνοήσαμε. 

Θέλετε και τη συνέχεια; 

Μετά από λίγα  χρόνια σχεδόν διαλύσαμε και τους μοναδικούς χρήσιμους κρατικούς Οργανισμούς που είχαμε για να ασχολούνται αποκλειστικά  με τις έρευνες των δικών μας αποθεμάτων υδρογονανθράκων. Καθίσαμε στις πολυθρόνες της πολιτικής και περιμέναμε επενδύσεις...   

Τους ερευνητικούς μας Οργανισμούς τους συγχωνεύσαμε  με άλλους. Και όσοι από τους επιστήμονες (τους λίγους που παρέμειναν) είχαν κουράγιο να επανέλθουν οι προτάσεις τους πέρναγαν στα ράφια  ή γυρνούσαν από υπηρεσία σε υπηρεσία και από κυβέρνηση σε κυβέρνηση...

Η θλιβερή αυτή εικόνα είχε τις διαστάσεις της μόνο σε όσους ήξεραν να την δουν και να την παρακολουθήσουν. 

Τι έκαναν οι ενδιαφερόμενοι ξένοι Όμιλοι που είχαν παραδώσει τα σχέδιά τους; Τα παράτησαν και ένας - ένας αποχωρούσαν από το Ελλαδιστάν.. Η επόμενη περίοδος και για αρκετά χρόνια ήταν πάγωμα των πάντων.  

Μέχρι που δεν πήγαινε άλλο και σκεφτήκαμε πως κάτι πρέπει να γίνει. Να δίνουμε (κάπου-κάπου) μια άδεια ερευνών να φαινόμαστε. 

Έτσι έγινε και περάσαμε σήμερα στο προσκήνιο. Ήταν βέβαια και οι ενοχλήσεις από την Τουρκία με τις δικές της έρευνες... Οπότε πώς να μην ξεκινήσεις πάλι τις έρευνες. 

Σήμερα λοιπόν δύο αμερικανικοί κολοσσοί ερευνών είναι στα νερά μας και μετά νερά μας... Οι δε  Ηνωμένες Πολιτείες προχωρούν σε πλήρη αναβάθμιση του ενεργειακού ρόλου της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Μεσογείου. 

Τι θα κάνουμε εμείς; Θα βγούμε πάλι στους δρόμους; ή θα καθίσουμε πάλι στις "πολιτικές πολυθρόνες” να περιμένουν επενδυτές. Και δεν το λέμε και αυτό τυχαία...

george.kraloglou@capital.gr