Πήραμε φόρα πάλι αλλά για πόσο...;

Του Γιώργου Κράλογλου

Προτεραιότητα στις ιδιωτικές επενδύσεις, πολιτικές για καινοτομία και ότι άλλο ζητά η ιδιωτική οικονομία, υπόσχεται η  κυβέρνηση. Για πόσο όμως; 

Αν όλα αυτά που πράγματι συζητάνε και οραματίζονται (ψέματα δεν λένε στην κυβέρνηση) θεωρούν ότι μπορούν να τα αποδώσουν σε έργο και οικονομική πολιτική που θα τη δούμε ολοκληρωμένη και εφαρμόσιμη, μέσα στο 2026, μάλλον ας τα ξεχάσουν...

Αν από την άλλη θεωρούν ότι η σημερινή κυβέρνηση θα έχει τόσο ισχυρή πλειοψηφία στις εκλογές του 2027 και άρα θα συνεχίσει το πρόγραμμα της στην οικονομία (έτσι όπως το παρουσιάζει, ως γενική φιλοσοφία, σήμερα) ας εγκαταλείψουν τον "οραματισμό”.

Το γιατί είναι γνωστό και έχει τη δική του ιστορία.

Οι επενδυτές (ειδικά στην Ελλάδα) ούτε περίμεναν ποτέ ούτε πρόκειται να περιμένουν (3 χρόνια τουλάχιστον -μαζί και τα προεκλογικά-) για να σταθεροποιηθεί η εικόνα της οικονομικής πολιτικής των κυβερνήσεων, ώστε να δουν και αυτοί τι τους περιμένει. 

Δεν κάνουμε προβλέψεις. Την πολιτική και οικονομική ιστορία της χώρας ξεφυλλίζουμε (ακόμη μια φορά) μιας και το επέβαλλε και η οικονομική επικαιρότητα των ημερών μαζί με άλλα και από τις πολιτικές, οικονομικές διαστάσεις των εκδηλώσεων της ΔΕΘ. 

Η κυβέρνηση  παρέδωσε (ανάμεσα στις γραμμές των εξαγγελιών και του είδους των παροχών της) τις βασικές κατευθύνσεις της οικονομικής της πολιτικής επίκεντρο των οποίων είναι οι παροχές και η επιδοματική της τακτική που βεβαίως και της επιβάλλει να συνεχίσει το φοροεισπρακτικό φορολογικό καθεστώς το οποίο και έχει επιλέξει μόνιμα. 

Από εκεί και πέρα το οικονομικό της επιτελείο φαίνεται ότι έχει αναλάβει να δημοσιοποιεί με πλάγιους ήχους... εικόνες πολιτικής βούλησης για προσοχή στην επενδυτική της πολιτική και προσέλκυση επενδύσεων, αλλά χωρίς δεσμεύσεις και με πολλές ασάφειες για τα κίνητρα και τα στοιχεία εκείνα που επηρεάζουν επενδυτές.

Η αξιωματική αντιπολίτευση τώρα παίρνοντας μέρος στην πολιτική των δημοπρασιών με προσφορές μόνο προς τους μισθωτούς, συνταξιούχους τους επαγγελματίας τους μικρούς και μεσαίους, αποφεύγει να ανοίξει συζήτηση για τους στόχους της σε επενδυτική πολιτική, σε προσέλκυση κεφαλαίων και πάνω απ' όλα σε κίνητρα για ενίσχυση των στόχων αυτών.

Συνεπώς το σκηνικό για την οικονομία ως τις εκλογές αλλά και μετά από αυτές δεν παρουσιάζει απολύτως τίποτε συγκεκριμένο. Κάτι που μπορεί να θεωρείται εγγύηση σε επενδυτική πολιτική, με τρόπο πειστικό όπως θα ήταν τομές ουσίας και τολμηρές παρεμβάσεις στο φορολογικό. 

Αν σε αντίθεση με τα παραπάνω που σχηματοποιούν το πού και το πώς θα βαδίσουμε οικονομικά ως τις εκλογές και βεβαίως αμέσως μετά (με τα νέα οικονομικά προγράμματα που θέλουν μια 3ετία να μπουν σε σειρά) έχουμε μεν πολιτική βούληση (από την κυβέρνηση βεβαίως) για ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων (το διαβάζουμε σε δηλώσεις) αλλά με εύλογο το ερώτημα (της αγοράς -που μας βρίσκει σύμφωνους-), ποιος ο λόγος που τα καθυστέρησε, όλα αυτά, η κυβέρνηση (μια 6ετία) και τα θυμήθηκε 18 μήνες πριν τις εκλογές. Θα προκάνει; (που έλεγε και ο Φλωράκης).

george.kraloglou@capital.gr