Η "ηλεκτροπληξία" στη "ραχοκοκαλιά" της οικονομίας

Του Γιώργου Κράλογλου

Το πλαφόν στις τιμές του ρεύματος, στην παραγωγή, έχει ήδη αργήσει. Ξεκινήστε από τους μικρομεσαίους. Διαφορετικά, ξεχάστε τα περί ραχοκοκαλιάς…

Με τους διακόπτες στο χέρι είναι οι μικρομεσαίοι και, ενώ τα έχουν εξηγήσει επανειλημμένως και με κάθε τρόπο στην κυβέρνηση, πήγαν στη ΔΕΘ να εισπράξουν –άλλη μια χρονιά– τα καλά λόγια της συμπάθειας και του κουράγιου… αλλά να επιστρέψουν στις μονάδες τους να κατεβάσουν τους διακόπτες για 2-3 ώρες, μπας και τα βγάλουν πέρα με το κόστος.

Δεν δραματοποιούμε τίποτε. Την πραγματικότητα μεταφέρουμε, έτσι όπως μας την περιγράφουν οι αγανακτισμένοι μικρομεσαίοι που έχουν βαρεθεί, δεκαετίες τώρα, τα λόγια και τα σχήματα λόγου για τον ρόλο τους ως ραχοκοκαλιά.

Της ραχοκοκαλιάς, αρχικά της βιομηχανίας και μετά την αισθητή αποβιομηχάνιση ολόκληρης της οικονομίας. Στα λόγια και πάλι…

Τα πράγματα όμως τώρα δεν είναι έτσι όπως θα θέλαμε. Δεν είναι οι μικρομεσαίοι μόνο το φυτώριο της βιομηχανίας. Δεν είναι σχήμα το μικρομεσαίο μοντέλο της οικονομίας μας.

Οι μικρομεσαίοι είναι ο σκελετός της. Είναι αυτό που θα κρατήσει τη μεταποίηση και την εξωστρέφεια, εφόσον συνεχίσουμε (όπως εδώ και 50 χρόνια) να υποστηρίζουμε την ανάγκη για εξωστρέφεια της οικονομίας μας.

Όταν λοιπόν μιλάμε για παραγωγή, για μεταποίηση και για την παρουσία μας στον παραγωγικό χάρτη της Ε.Ε., ας μη στεκόμαστε μόνο στις συνηθισμένες κατατάξεις των επιχειρήσεων ανάλογα με τα μεγέθη τους.

Ας αφήσουμε στην άκρη τους διαχωρισμούς, όταν το μεγάλο και το πολύ μεγάλο στον μεταποιητικό τομέα της χώρας μας καλύπτεται από 200 μονάδες στην καλύτερη περίπτωση.

Η οικονομία μας είναι μικρομεσαία από τη μία ως την άλλη της άκρη.
Είναι μικρομεσαία και μάλιστα σε μεγέθη πολύ μικρότερα από αυτά που βλέπουμε στην Ε.Ε. Είναι μικρομεσαία και μικρών μεγεθών που δεν συγκρίνονται ούτε με τις αντίστοιχες επιχειρήσεις στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Ευρώπη.

Εάν θέλουμε λοιπόν να δώσουμε, πολιτικά, μια διαφορετική εικόνα για την έκταση και τις δυνατότητες της παραγωγής μας, ας το κάνουμε, αλλά όχι με περιγραφές όπως αυτές που ακούμε από τα πολιτικά μπαλκόνια…

Συνεπώς, όταν μιλάμε για ενεργειακό πρόβλημα στην παραγωγή μας και για τιμές ανεπίτρεπτες για το δικό μας κόστος παραγωγής, πρέπει να έχουμε κατά νου τη μικρομεσαία οικονομία μας και όχι αυτά που παρουσιάζουμε για να δείχνουν έργο στην οικονομία και στόχους στην οικονομική μας πολιτική. Στόχους που γνωρίζουμε ότι είναι εκτός των δυνατοτήτων μας.

Οπότε, το ενεργειακό πρόβλημα στη δική μας μικρομεσαία τάξη είναι πρόβλημα του 98% της οικονομίας και έτσι οφείλουμε να το βλέπουμε.

Και το ενεργειακό μας πρόβλημα δεν θα τινάξει στον αέρα μόνο έναν από τους χώρους της οικονομίας μας αλλά τα θεμέλιά της. Τα θεμέλιά της, που έχουν δύναμη μόνο για μικρομεσαία σχήματα.

Κατά τη γνώμη μας είναι λάθος για την κυβέρνηση που ακόμη δεν έχει μετατρέψει σε πράξη όσα της λένε οι μικρομεσαίοι για τακτικές άμυνας.

Για το πλαφόν δηλαδή στο ηλεκτρικό ρεύμα και για συμβόλαια ειδικής τιμολόγησης που θα συντηρούν τη διάρκειά τους όσο χρειάζονται. Η κυβέρνηση οφείλει να ανταποκριθεί άμεσα και μάλλον έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο.

Η λύση του σύνθετου προβλήματος του ενεργειακού κόστους στη μικρομεσαία επιχείρηση δεν θα καλύψει μόνο έναν τομέα της παραγωγής μας. Αφορά το σύνολο της οικονομίας μας.

george.kraloglou@capital.gr