Η αγορά ψάχνει το "νέο μοντέλο"

Του Γιώργου Κράλογλου

Αναγκαία και δίκαια μέτρα για την κοινωνία βλέπει και η αγορά αλλά για την οικονομία αναζητά το νέο παραγωγικό της μοντέλο και δεν το βρίσκει...

Που ψάχνουν για το νέο μοντέλο; Στο φορολογικό που αλλού. Και τι είναι αυτό που τους προκαλεί απογοήτευση; Η ρευστότητα.

Η ρευστότητα και οι διαστάσεις που παίρνει καθώς οι λόγοι που την προκαλούν μένουν και θα μείνουν, γιατί τίποτε δεν δείχνει να αλλάζει. 

Οι δε κοινωνικές παροχές της κυβέρνησης θα αποδώσουν (πάντα κατά την αγορά) μετά τις εκλογές του 2027.

Και αυτό μάλιστα αν στην εφαρμογή τους δεν βραχυκυκλωθούν από πιθανή σύγχυση στην ερμηνείας τους... πράγμα συνηθισμένο  στον τρόπο που πάντα ερμηνεύουμε (στην πράξη), την πολιτική βούληση της κάθε κυβέρνησης.

Με άλλα λόγια λοιπόν η αγορά, οι επιχειρήσεις και οι υποψήφιοι για νέες δράσεις, επενδύσεις ή ένταξή τους στο επιχειρειν,  έχουν αρκετές επιφυλάξεις για το εάν το κλίμα στο οποίο σκόπευσε η κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης (με αλλαγές, φορολογικά, δώρα και μποναμάδες στα πολύ χαμηλά εισοδήματα και στη νεολαία) είναι η απάντηση που ζητάει η οικονομία και δεν την έχει πάρει ακόμη… 

Τι εκτιμά η επιχειρηματική μας κοινότητα ότι ζητάει (μεταξύ πολλών άλλων ) η οικονομία μας; 

Σχέδιο, στόχους, κατευθύνσεις και χρονοδιαγράμματα παντού. Και για τα πάντα. Ανεξάρτητα από το εάν πρέπει να προκύψουν από συναινετική οικονομική πολιτική των κομμάτων εξουσίας, η επίτευξη της οποίας βεβαίως και θα γράψει ιστορική σελίδα... στην οικονομία του τόπου μας. 

Σχέδιο και στόχους που θα ορίσουν ισχυρές προϋποθέσεις για  μια ενεργειακή πολιτική που να επιτρέπει συνθήκες χαμηλού λειτουργικού  κόστους με το οποίο θα ευνοηθούν προγράμματα εκσυγχρονισμού και όχι θεωρίες του πίνακα για ανάπτυξη αυτοκινητοβιομηχανίας ή αεροναυπηγικής στην Ελλάδα, που συνθέτουν οράματα μόνο για λόγια και απραγματοποίητα όνειρα… (όπως αποδείχθηκε μέχρι και σήμερα στα 51 μεταπολιτευτικά οικονομικά μας χρόνια). 

Σχέδιο και στόχους όχι για γενικόλογη εξωστρέφεια της οικονομίας και της χώρας μας μέσα και έξω από την Ε.Ε. αλλά για κάλυψη των κενών που προκαλούνται από μια σειρά λόγων στη γειτονιά μας και στην παγκόσμια αγορά. Κενά που σήμερα δεν καλύπτονται και λόγω της πολιτικής εμμονής στους έμμεσους φόρους που επιβαρύνουν την παραγωγή από την χρήση καυσίμων ως την συσκευασία των προϊόντων της… 

Σχέδιο και στόχους πέρα από κοινοτικές, δημοτικές και πολλές άλλες μικροπολιτικές σκοπιμότητες που έχουν καθηλώσει για 40 χρόνια χωροταξικά, πολεοδομικά, περιβαλλοντικά και λειτουργικά την βιομηχανική μας παραγωγή με επιπτώσεις στα κάθε είδους ενδιαφέροντα προσέλκυσης επιχειρηματικών ομίλων (εκτός Ε.Ε.) που αναζητούν προσέγγιση μέσω Ελλάδος. Να σημειωθεί δε ότι η δράση τους περιλαμβάνει και χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής.

Έχουν όντως τις δυνατότητες αυτές οι σημερινές παραγωγικές μας δυνάμεις είναι ένα ερώτημα. Και το άλλο, αν η συγκυρία επιτρέπει τούτη την ώρα να προβληματίσουν εκείνους τους μηχανισμούς της κυβέρνησης που διαμορφώνουν πολιτικές και στην οικονομία; 

Η στήλη πιστεύει πως και δυνατότητες υπάρχουν και η δύναμη της επιχειρηματικής αγοράς είναι έντονη. Και κανείς δεν θέλει να δει την οικονομία έξω από το ανταγωνιστικό παιχνίδι που θα φέρει η αποδυνάμωση της ενεργειακής κρίσης και των λόγων που μας φρενάρουν εντός της Ε.Ε. 

Το θέμα είναι αν θα υπάρξει πολιτική βούληση (τόσο πριν όσο και μετά τις εκλογές του 2027) ώστε να προκαλέσουμε την αγορά. Την δική μας αγορά. Η οποία βεβαίως και έχει τώρα την άνεση να "προκαλεί" την πολιτική.

george.kraloglou@capital.gr