Η "επιθεώρηση" με την μονιμότητα των κρατικών υπαλλήλων μόλις ανέβηκε...

Του Γιώργου Κράλογλου

Θα χάσουν τα κόμματα 1.200.000 πελατειακό δυναμικό σε ψήφους (επί 5 καθένας) για να μας πουν τι; Ότι με την άρση μονιμότητας φεύγει και ο κρατισμός;  

Και τι να κάνουμε δηλαδή, θα μου πείτε και πολύ σωστά. Να αφήσουμε την μονιμότητα; 

Ούτε να το σκεφτόμαστε, είναι η απάντησή μας. Και μπράβο στην κυβέρνηση που το ξεκίνησε. 

Η μια κάποια ανησυχία μας... (προς τούτο και η "γκρίνια" μας)  είναι για το "πολιτικό σήριαλ"  που ξεκίνησε για τα καλά. Όπως όλα δείχνουν μάλιστα θα κρατήσει (επίσης καλά) το 2026 και ιδίως το προεκλογικό 2027.

Γιατί ναι μεν, πολιτικά, η κυβέρνηση θα καταγράψει κέρδος  (φάνηκε ήδη από την προβολή της πρωτοβουλίας της) αλλά μένει σε εκκρεμότητα ένα κεντρικό και κρίσιμο ερώτημα. 

Με ποια βασική "σημαία" θα κατέβει η κυβέρνηση στην εκλογές; Ειδικά τώρα που θέλει να διεκδικήσει (για ακόμη μια φορά) την αυτοδυναμία της; 

Με λαϊκίστικη σημαία (έστω και αν βασίζεται στις υποχρεώσεις της για μεταρρυθμίσεις) ή με σημαία ουσίας, όπως θα ήταν αυτή που συνδέεται με την οικονομία και τις κατευθύνσεις και προς την κοινωνία; 

Αισθανόμαστε την ανάγκη να το πούμε αυτό γιατί μας έχουν φοβίσει δύο πράγματα στο πολιτικό μας παρελθόν, τον μισό αιώνα της μεταπολίτευσης μας. 

Το πρώτο είναι ο απίθανης έκτασης κρατισμός με τις εντελώς αδικαιολόγητες κρατικοποιήσεις που υποχρεωθήκαμε όλοι μας να πληρώσουμε (από τους φόρους μας) αυξάνοντας και το χρέος και τα δανεικά μας.

Και το δεύτερο ο 50χρονος ψευτοσοσιαλισμός που κάλυψε τον κρατισμό, τριπλασίασε το κράτος και γέμισε τον κορβανά μας με άχρηστους Οργανισμούς, κρατικές εταιρείες και υπεράριθμο προσωπικό (οι δανειστές και η Κομισιόν μας τα λένε κάθε λίγο). 

Πρόκειται για τη διαχρονική επέκταση του κράτους τέρατος, που έστησαν κόμματα και κυβερνήσεις για να εξασφαλίσουν προσλήψεις και να στηρίξουν την ανεξέλεγκτη διάσταση του. 

Κρατισμός χωρίς κέρδος (συμπεριλαμβανομένων και των προβληματικών ιδιωτικών που εξαγοράστηκαν-ΟΑΕ-) που υπονόμευσε "ανταγωνιστικά" και την ιδιωτική οικονομία και  μας χρεοκόπησε σε 35 χρόνια!!  

Οι 1.200.000 κρατικοί υπάλληλοι (τόσοι και περισσότεροι είναι αν μετρηθούν σωστά οι διορισμένοι στον ευρύτερο κρατικό μας τομέα -με εξαίρεση βεβαίως τους μόνιμους του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας-) ήταν (στην πλειοψηφία) αυτό που κατάφεραν από τη μια ο κομματισμός και από την άλλη οι έντονες πελατειακές σχέσεις των κομμάτων τόσο με τον κρατισμό όσο και με τους κρατικούς υπαλλήλους. 

Και πάμε πάλι στις προεκλογικές "σημαίες" που θα επιλεγούν το 2026-2027 καθώς (εκτός των κρατικών υπαλλήλων και την στάση κυβερνήσεων και κομμάτων απέναντί τους) έχουμε τους πάνω από 500.000 άνεργους του ιδιωτικού τομέα, τους 750.000 (ίσως και περισσότερους) μετανάστες που όπως λέμε (πολιτικά και μόνο πολιτικά) νοιαζόμαστε να τους φέρουμε στην πατρίδα ξανά. 

Την 35ετία του κρατισμού είχαμε εντονότατη αποβιομηχάνιση σε όλη την Ελλάδα με τριπλασιασμό της μετανάστευσης των νέων μας από την χρεοκοπία του 2008 (που αποδεχθήκαμε μετά από δύο χρόνια, το 2010). 

Ταυτόχρονα είχαμε αποεπένδυση ακόμη και στον τουρισμό (σε σχέση με την κίνηση και τις ανάγκες του) που λόγω ανυπαρξίας προόδου στην παραγωγή και στις επενδύσεις τον καθιερώσαμε ως πρώτο πυλώνα της οικονομίας. 

Οι δε δήθεν αναπτυξιακοί νόμοι (διαφόρων μορφών), από το 1980 ως και το 2020. δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα γιατί αφορούσαν μόνο κρατική επιδότηση και κρατικά χαρτζιλίκια.. που κανείς (ξένος ή ντόπιος επιχειρηματίας) δεν εμπιστεύεται στον τόπο μας. 

Θα είναι λοιπόν η οικονομία και οι επενδύσεις με σοβαρές και ιδίως μακροπρόθεσμες προσλήψεις οι προεκλογικές "σημαίες" του 2026-2027 ή θα γεμίσει την επικαιρότητα το "σήριαλ" με την άρση της μονιμότητας που τελικά έτσι όπως θα μας συμβεί (κατά την γνώμη μας) θα είναι μόνο για τις εντυπώσεις… Και για να δείξουμε και μια δήθεν μεταρρύθμιση; Απλά ρωτάμε…

george.kraloglou@capital.gr