"Ρωσικό χαβιάρι" το ηλεκτρικό από τον χειμώνα

Του Γιώργου Κράλογλου

Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, λέει ο λαός και ταιριάζει σε ό,τι φροντίζουμε ή όχι και για τις τιμές του ηλεκτρικού μας, από τώρα.

Το Ρωσικό, το Ουκρανικό και οι προεκτάσεις του από τις παρεμβάσεις και του Τραμπ είναι ήδη στον δρόμο για σοβαρές εξελίξεις (φαίνονται ήδη από την επικαιρότητα) με δύο τεράστια σκέλη. 

Πολιτικές ανακατατάξεις σε όλο το φάσμα. Και πολύπλευρες οικονομικές τομές παντού με επίκεντρο την ενέργεια. Πολύ δε περισσότερο με τις νέες πρωτοβουλίες της Ε.Ε. να αποκλείσει την εισαγωγή ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη (από τώρα) και οριστικά από το 2027. 

Δεν θα μείνουμε περισσότερο στο σκηνικό αυτό μιας και είναι ορατές οι πολύ μεγάλες προεκτάσεις που θα πάρει η πολιτική του πλευρά καθώς η Ε.Ε. το επιδιώκει (στρατηγικά ) πολύ περισσότερο και από την Ρωσία. 

Θα μείνουμε όμως (με έντονη ανησυχία) στο τι σημαίνουν όλα αυτά για όλους εμάς στην Ελλάδα, στην οικονομία μας, στον πληθωρισμό μας και ειδικότερα στη βιομηχανική αλλά και τη βιοτεχνική παραγωγή μας ή οποία ήδη συμπιέζεται από το ενεργειακό κόστος και έχει προειδοποιήσει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο την κυβέρνηση, να προετοιμάζεται για την επιβάρυνση των τελικών τιμών των προϊόντων αν δεν βρει εναλλακτικές λύσεις. 

Ίσως όλα αυτά να θέλουν την "μετάφραση" τους για τον χειμωνιάτικο πληθωρισμό, αλλά και για τα "τύμπανα" που θα ηχήσουν στα νοικοκυριά, μετά το καλοκαίρι....

Και γιατί;  Γιατί θα υποχρεωθούμε να ξεπεράσουμε τον  εφησυχασμό μας από τις συμφωνίες μας για το ρωσικό φυσικό, από την ώρα που Ε.Ε. θα αποφασίσει (έστω και πολιτικά μόνο) να στριμώξει την Ρωσία. Αρχίζοντας από τα καύσιμά της. 

Μπορεί να πράξει σωστά η Ε.Ε. προς τον επεκτατισμό της Ρωσίας. Εμείς επικεντρωνόμαστε όμως στο ότι την "νύφη" θα την πληρώσουν πολλά κράτη μέλη της Ε.Ε. μεταξύ των οποίων (από τους πρώτους μάλιστα) η Ελλάδα.

Ο λόγος είναι ο συνηθισμένος. Κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ή και να αποδείξει  ότι έχουμε "στην τσέπη" εναλλακτικά σενάρια ενεργειακού μίγματος που θα  καθησυχάζουν την παραγωγή μας. Και θα την πείθουν ότι είναι τόσο δυνατά, για να συγκρατήσουν άμεσα το ενεργειακό κόστος. 

Ανησυχούν συνεπώς (όσοι ανησυχούν) προβλέποντας ότι η Ε.Ε. δεν θα αφήσει αναξιοποίητη την "ευκαιρία" για τη μείωση (την οριστική αν της είναι δυνατόν) της εξάρτησης της από εξωτερικούς προμηθευτές. 

Και βάση της ανησυχίας είναι πως με την θέση και την απόφασή αυτή η Ε.Ε.  θα αποκτήσει κάθε λόγο να προβάλλει (ως επιτακτική πλέον) την ανάγκη επενδύσεων σε ΑΠΕ. Και εδώ είναι που ο στόχος της φέρνει και εμάς στο προσκήνιο.

Γιατί θα υποχρεωθούμε (όπως όλα τα κράτη μέλη βέβαια) να είμαστε  σε ενεργειακή ετοιμότητα μιας εναλλακτικής λύσης. Που (ειδικά σε εμάς) θα επιβάλλει να ξεχάσουμε εντελώς την σημερινή (ορθή ασφαλώς αλλά υπό προϋποθέσεις) "συνταγή" που έχουμε επιλέξει για το δικό μας ενεργειακό μείγμα. 

Και τι άλλο σημαίνει αυτό; Σημαίνει ΑΠΕ. Πολλές και κάθε μορφής ΑΠΕ που με την σειρά τους επιβάλλουν άμεσες νέες και πολλές ενεργειακές επενδύσεις.

Επενδύσεις όμως που έπρεπε ήδη να είναι στην "αυλή" μας. Έτοιμες να διασυνδεθούν με το σύστημα. Επενδύσεις που να ολοκληρώνονται σε μήνες και όχι σε χρόνια. 

Δυστυχώς όμως όλα αυτά στη δική μας οικονομία (στην ενεργειακή στην προκειμένη περίπτωση) δεν γίνονται ποτέ την ώρα της μάχης.  Και ας τα έλεγαν (αυτοί που μας το έλεγαν) αλλά εμείς (ως συνήθως) είμαστε στο πέρα βρέχει... Πολύ φοβόμαστε λοιπόν ότι μας περιμένει ένας πολύ περίεργος... ενεργειακός χειμώνας.

george.kraloglou@capital.gr