Ξεπουλάμε... Ελάτε να πάρετε

Του Γιώργου Κράλογλου

Λάθος γράφει ο Channa ότι οι αγοραπωλησίες δανείων, γης και ακινήτων δεν είναι επενδύσεις και η Ελλάδα ξεπουλάει στα κοράκια που αγοράζουν;

Τα έγραψε στο προχθεσινό μου σημείωμα στο Capital.gr "Φορολογικός παράδεισος η Ελλάδα και άλλα παραμύθια”. Και τα μεταφέρω για να δώσουμε σήμερα τη συνέχεια και το "δια ταύτα”  για τη χώρα. 
 
Η χώρα αλλάζει χέρια. Και θα συνεχίζει να αλλάζει χέρια γιατί εδώ και μια 15ετία τα πάντα ξεπουλιούνται. 

Τι κάνουμε εμείς; Μιλάμε για δόξες στις εξαγορές ακινήτων τις οποίες αποκαλούμε και Άμεσες Ξένες Επενδύσεις, οι οποίες (λέμε με στόμφο) πάνε όλο και καλύτερα... από χρόνο σε χρόνο. 

Στο μεταξύ οι ιθαγενείς αυτού του τόπου (που είναι με το ένα πόδι τους κοντά μας και με το άλλο ψάχνονται που θα πατήσουν...) έχουν να κάνουν με ένα σήριαλ που ξεκίνησε στις αρχές της 6ετους κυβερνητικής θητείας και κρατάει καλά ως σήμερα. 

Πρόκειται για το σήριαλ "κατώτατος μισθός" που πάει και έρχεται χωρίς να δίνει κανείς ιδιαίτερη σημασία.

Γιατί; Γιατί στο Ελλαδιστάν όλοι γνωρίζουμε ότι ο κρατισμός από τη μια τα δίνει και από την άλλη τα παίρνει με τέλη, φόρους και εισφορές. Οπότε  το σήριαλ θα φουντώσει στη σκηνή τις παραμονές των εκλογών του 2027 (χωρίς να συγκινήσει και τότε...) και θα κατέβει αμέσως μετά.

Το άλλο που παρακολουθούν οι ιθαγενείς μας είναι ότι εκτός κατώτατου, που (επαναλαμβάνουμε) δεν είναι κίνητρο για να μην αναζητήσεις την τύχη σου έξω από το Ελλαδιστάν, δεν έχουν να περιμένουν τίποτε ουσίας είτε είναι ιδιωτικοί είτε κρατικοί υπάλληλοι. 

Νέες δουλειές δεν είδαμε από νέες ενδιαφέρουσες επενδύσεις.Και οι προσφορές που αυξάνουν μέρα με την ημέρα (χωρίς ανταπόκριση) είναι από τη μια με απαιτήσεις εξειδίκευσης εκείνου που θα προσληφθεί για να πληρωθεί όμως, από την άλλη, με μισθούς κλάψας και ανεπάρκειας... 

Το τρίτο της 6ετούς θητείας της σημερινής κυβέρνησης είναι (όπως λέγαμε και στην εισαγωγή) ένα νταβαντούρι... 

Νταβαντούρι με τα ακίνητα το οποίο όχι μόνο δεν αγγίζει τους ιθαγενείς που είναι σε φάση απασχόλησης, αλλά και τους εκνευρίζει γιατί τίποτε απολύτως δεν προσφέρει στους ίδιους και στον τόπο η εξαγορά των πάντων στην Ελλάδα (εκτός βέβαια από την Ακρόπολη και ίσως και τον Λυκαβηττό...)   

Και ερχόμαστε στον απολογισμό και σε δύο ερωτήματα. 

Απολογισμός. Είμαστε ακριβώς εκεί που ξεκινήσαμε από τη χρεοκοπία μας, το 2010,  χωρίς να συμβεί κάτι που να προσκαλεί ή να προκαλεί τους ιθαγενείς της χώρας (που προσφέρουν την εργασία) να αναθεωρήσουν την τάση μετανάστευσης που δυστυχώς εντείνεται αντί να αφανίζεται.

Και τα ερωτήματα. Αρκεί μόνο ο κατώτατος (που αποτελεί το μοναδικό κυβερνητικό αποτύπωμα της παρουσίας της στον χώρο της εργασίας) για να μείνουν οι νέοι στον τόπο μας; Και αν αρκεί ποιες θα είναι οι δουλειές (είτε σε μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες είτε σε μεγάλους) και κυρίως ποιος και πόσο εγγυάται για την απασχόληση αυτή όταν μένουν ανοικτά το ενεργειακό και το φορολογικό για το οποίο τίποτε επί της ουσίας δεν είδαμε και τίποτε δεν θα δούμε ως το 2027, αλλά και το 2030 (με άλλη κυβέρνηση) γιατί στο Ελλαδιστάν οι μεταβολές θέλουν μόνο για μελέτη 10-20 χρόνια; 

george.kraloglou@capital.gr