Ως εδώ ήταν η ευκαιρία...

Του Γιώργου Κράλογλου

Αυτή η κυβέρνηση ήταν η μεγάλη χαμένη ευκαιρία, μου είπε φίλος επιχειρηματίας ψηφοφόρος της Ν.Δ. και εγώ συμφώνησα μαζί του γράφει ο ΑΚ1969. Έχει άδικο; 

Τα είπε άριστα προσθέτουμε εμείς. Τι άλλο μπορείς να πεις για μια κυβέρνηση που βαδίζει στα 5 χρόνια έχοντας δικό της όλο το πολιτικό σκηνικό αφού η αντιπολίτευση (στο σύνολό της), ήταν και παραμένει ανύπαρκτη και για λόγους ανικανότητας, πράγμα που έδωσε την ευκαιρία στην κυβέρνηση να κάνει τουλάχιστον μεταρρυθμίσεις (αυτές που έχει έτσι και αλλιώς υποχρέωση) αλλά τις απέφυγε. Γιατί; Γιατί πάνω απ' όλα φροντίζει το πολιτικό της κόστος. 

Τι άλλο μπορείς να πεις για μια κυβέρνηση που βαδίζει την 5ετία και δεν κατάφερε να βρει τους επενδυτές και τις επενδύσεις εκείνες που έχει άμεση ανάγκη η οικονομία (10 δισ. ευρώ τον χρόνο) για το κενό της. Επενδυτές που θα φέρουν δικά τους κεφάλαια και δεν θα έλθουν στην Ελλάδα να πάρουν αυτά που διαθέτουμε εμείς από τους δικούς μας φορολογούμενους ή τα άλλα του Ταμείου Ανάκαμψης και τα ΕΣΠΑ (από τα λεφτά των άλλων Ευρωπαίων φορολογούμενων). Λεφτά που ενισχύουν τις δήθεν επενδύσεις  τους. Αυτές που ψάχνεις να βρεις θέσεις εργασίας αλλά ονειρεύεσαι... 

Τι άλλο μπορείς να πεις για μια κυβέρνηση η οποία αξιοποίησε τις όποιες τελευταίες και μοναδικές προσπάθειες των εξαγωγικών μας επιχειρήσεων με τις αγωνιώδεις πρωτοβουλίες τους να υποστούν και ζημιές από το μεγάλο κόστος παραγωγής αλλά να μη χάσουν τη σειρά και τις θέσεις τους στις εξαγωγές στην Ε.Ε με θετικό τελικό αποτέλεσμα, αφού οι ίδιες φρόντισαν να απορροφήσουν το αυξημένο κόστος παραγωγής (ενεργειακό κυρίως) για να έχει η κυβέρνηση να παρουσιάζει οικονομική ανάπτυξη έστω και κατά 0,5% καλύτερη από αυτή της Ε.Ε στην ανάπτυξη. Ποια μπράβο ήταν αυτά που απέδωσε και με ποιο τρόπο στις ιδιωτικές ελληνικές επιχειρήσεις που της έφεραν αυτό το αποτέλεσμα;

Τι άλλο μπορείς να πεις για μια κυβέρνηση η οποία από το 2022 έβγαζαν μάτι οι ατυχέστατοι χειρισμοί της στο ενεργειακό τα άθλια αποτελέσματα του οποίου τα πληρώνουμε μέχρι σήμερα και θα τα πληρώνουμε, ενώ εκείνη σταύρωσε τα χέρια περιμένοντας από την Ε.Ε. ενιαία αμυντική πολιτική. Την πολιτική με τις ξέφραγες εισαγωγές φυσικού αερίου με τιμές εντελώς απαράδεκτες για την ελληνική πραγματικότητα και με παιχνίδια χρηματιστηρίου στην ενέργεια που έδειξαν με το πιο αισχρό τρόπο την εκμετάλλευση των ανίσχυρων, όπως είμαστε και εμείς, την ώρα όπου τα υπόλοιπα Βαλκάνια είχαν την δική τους τακτική που έδειχνε ενιαία "συνταγή" για τους ενεργειακούς κινδύνους.

Τι άλλο μπορείς να πεις τέλος για μια κυβέρνηση που έχει ακόμη μια 2ετία θητείας και αντί να βάλει την σφραγίδα της με μεταρρυθμίσεις τόλμης στα φορολογικά, εκσυγχρονισμό σε διαδικασίες πάταξης της γραφειοκρατίας (και με την  ψηφιακή μορφή), σύνδεση της παιδείας με την παραγωγή και άνοιγμα της κρατικίστικης αναχρονιστικής οικονομίας μέσα από ισχυρές αποκρατικοποιήσεις, δείχνει να έχει αποφασίσει να καταφύγει στη δημιουργία εντυπώσεων μέσα από το γνωστό σύστημα εντυπώσεων του ανασχηματισμού.

Ανασχηματισμός με μεταβολές έστω και στο οικονομικό της επιτελείο για να προσφέρει τι στην οικονομία; Την αναμονή των πάντων (ένα 6μηνο ή και περισσότερο) προκειμένου να ενημερωθούν τα νέα πρόσωπα που θα προσθέσουν τι και πότε, στον ένα χρόνο που απομένει (επί της ουσίας) ως τις εκλογές, το καλοκαίρι του 2027; Ειδικά στην οικονομία τι σφραγίδα νομίζετε εσείς ότι θα βάλουν τα νέα πρόσωπα; Τι περισσότερο από τους άλλους και με ποιόν τρόπο. Έχουμε άνεση να παίζουμε με τις εντυπώσεις;  

george.kraloglou@capital.gr