Πίσω από τα κλειστά σπίτια...

Του Γιώργου Κράλογλου

Ξεπατώσαμε πολιτικά (όσο μπορέσαμε) την παραγωγή και τις επενδύσεις. Τι έχουμε τώρα στο μάτι; Τους ελεύθερους επαγγελματίες και τα σπίτια. 

Είμαστε με τα καλά μας όσοι απορούμε για τους λόγους που (από το 2000 έως σήμερα) έπεσε (μέχρι και 90%) η οικοδομική δραστηριότητα; Είναι να απορείς στο Ελλαδιστάν (παραμένει Ελλαδιστάν για 50 χρόνια) για τους λόγους που έχουμε κλειστά του κόσμου τα σπίτια και βγάλαμε  από την κτηματαγορά τα οικόπεδα και τα χωράφια που ήταν σε πώληση πριν 15-20 χρόνια; 
 
Τι θα κάνουν δηλαδή οι ιδιοκτήτες; Θα κρατάνε ανοικτά τα σπίτια τους για να ταΐζουν 1.200.000 κομματικό στρατό (στην κεντρική κυβέρνηση, τους Οργανισμούς, τις ΔΕΚΟ και τους Δήμους) από φόρους και χαράτσια όλων των κυβερνήσεων και όλων των κομμάτων ( εδώ πρόκειται για την μοναδική πολιτική "συναίνεση" στην πολιτική μας σκηνή).

Όσοι αντέχουν λοιπόν δεν χτίζουν. Και όσοι μπορούν να κρατήσουν κλειστά τα σπίτια τους και να φύγουν από την Ελλάδα, για να δουν προκοπή, επίσης το κάνουν. 

Κάποιοι μάλιστα υπολογίζουν ότι οι μισοί από τους 750.000 μετανάστες μας (νέοι μεταξύ 30-40 ετών) μετά το 2010 άφησαν στον αέρα και την αποδοχή κληρονομιάς για τον λόγο αυτό. Θα αποφασίσουν (λένε) τι θα γίνει αν τελικά μείνουν έξω οριστικά. 

Αυτά αναλύθηκαν μάλιστα και από αξιόλογους ομιλητές (σε μεγάλη έκταση) σε προχθεσινό συνέδριο για την κτηματαγορά. Ποια ήταν και η δική τους διαπίστωση; 

Ότι από τους βασικούς λόγους της αισθητής πτώσης της οικοδομικής δραστηριότητας στη χώρα είναι ότι χάνουμε τους νέους ως 40 ετών που δεν βρίσκουν τι έχει να τους προσφέρει η Ελλάδα, για να χτίσουν το μέλλον τους. 

Και πάμε να δούμε αν η διαπίστωση της αγοράς είναι ορθή και αν έχουν δίκιο οι νέοι που αρχίζουν πλέον να κάνουν έντονη την έλλειψή τους από την ελληνική οικονομία για να πάνε σε άλλες οικονομίες όπου απολαμβάνουν αυτά που δικαιούνται.

Όταν λοιπόν η μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος των Ελλήνων (νέων κυρίως) βρίσκεται πάνω από το 70% του εισοδήματος που είχαν πριν από την χρεοκοπία και αυτό δεν έχει αλλάξει 15 χρόνια, ενώ ακόμη και στην Ανατολική Ευρώπη (ειδικά σε Ρουμανία, Τσεχία και ακολουθεί σταθερά η Βουλγαρία) πλησιάζει και το 150% τι τους μένει; 

Να αποφασίσουν να μη φύγουν από την Ελλάδα και να ανοίξουν τις κληρονομιές και τα σπίτια ή θα τα αφήσουν όπως είναι και θα σηκωθούν να φύγουν; 

Φαίνεται περίεργο αυτό; Ίσως, σε όσους δεν παρακολουθούν από κοντά αυτά που συμβαίνουν στην οικονομία και την κοινωνία μας καθημερινά. 

Σύντομα όμως θα αντιληφθούν που βαδίζουμε και γιατί χάνουμε από τον χώρο της οικονομίας ακόμη και την οικοδομική δραστηριότητα. 

Ντόπιοι αγοραστές αλλά και πωλητές σπιτιών δεν υπάρχουν στον αριθμό που η αγορά θα μπορούσε να υπολογίζει ρυθμό και μέλλον. Ξένους με χρυσή ή άλλη βίζα... θα συνεχίσουμε να βλέπουμε. Κυρίως τις ομάδες Κινέζων αγοραστών αλλά και μεταπωλητών των σπιτιών μας. 

Υπάρχει όμως και εδώ το ερώτημα; Τι θα κάνουν όταν στη μεταπώληση μπλέξουν με την σοβιετία μας και δεν θα βγάζουν άκρη από τις συνεχείς μεταβολές σε διαδικασίες, από τα μεγάλα κενά στην νομοθεσία. Και ιδίως τις "σφήνες” με τα χαράτσια της κάθε κυβέρνησης; 

Οπότε ας μην απορούμε για την πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας στο Ελλάδιστάν. Αντίθετα ας περιμένουμε (δεν θα αργήσει) νέα πολιτική επίθεση και στα ακίνητα και στην οικοδομή. Πότε; Μόλις εξαντληθεί το φορολογικό "ξεκαθάρισμα" στον χώρο των ελεύθερων επαγγελματιών. 

george.kraloglou@capital.gr