Έτσι "φροντίζουμε" τις επενδύσεις μας 40 χρόνια!!

Του Γιώργου Κράλογλου

Μεταξύ του 1974-1984 ανακαλύψαμε ότι το 50% του βιομηχανικού μας δυναμικού που λειτουργεί στην Αττική, ταλαιπωρείται και ταλαιπωρεί και το περιβάλλον. Τι κάναμε; 

Αφού το σκεφτήκαμε καλά - καλά (μια 10ετία περίπου ) το 1984 υπογράψαμε ένα Προεδρικό Διάταγμα με το οποίο ρυθμίζαμε την ίδρυση, την επέκταση, τον εκσυγχρονισμό, τη συγχώνευση και τη μετεγκατάσταση βιομηχανιών, βιοτεχνιών και αποθηκών μέσα στα όρια του Νομού Αττικής και νησιών Σαλαμίνας και Αίγινας. Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ( ΦΕΚ 33/Α 21/3/1984) και πέρασε σε εφαρμογή. 

Τα προβλήματα του ως καθεστώς φάνηκαν αμέσως. Ο τότε κρατισμός (στο όνομα πάντα της ορθής προστασίας τους περιβάλλοντος) σταμάτησε τις νέες ιδρύσεις. Άφηνε μόνο φούρνους και γραφεία κηδειών...  

Άλλαξε δε και τα φώτα... όχι μόνο στους μεγάλους και μεσαίους της παραγωγής αλλά και στους μικρούς ακόμη και αν ήθελαν να εκσυγχρονιστούν. Να βγάλουν δηλαδή παλιά μηχανήματα και να βάλουν κάποια σύγχρονα με μικρές επεκτάσεις των εγκαταστάσεων. 

Μέσα σε 2 χρόνια φάνηκε η αγανάκτηση σε επενδυτές, βιομηχάνους και βιοτέχνες με το Π.Δ. 84 του 1984. Τις διαδικασίες δηλαδή που υποτίθεται ότι ήταν και υπέρ των επενδύσεων και των επενδυτών. 

Ξεκίνησε που λέτε ένα πήγαινε - έλα (σε κυβερνήσεις και υπουργεία) με αίτημα την κατάργηση του Π.Δ. και την αντικατάστασή του με μια άλλη νομοθεσία. 

Την αναπτυξιακή (ζητούσαν). Αυτή που επικαλούνται οι κυβερνήσεις και τα οικονομικά τους επιτελεία, έλεγαν οι βιομηχανικές και οι βιοτεχνικές Οργανώσεις. Μαζί με τα αντίστοιχα Επιμελητήρια. 

Τα αφουγκράστηκε όλα αυτά η Πολιτεία μας οι πολιτικοί μας και ο κρατισμός (που ταυτόχρονα μιλούσε και για ανάγκη ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας εντός της ΕΟΚ). Πότε όμως; Μετά από 15 χρόνια (!!)  

Το 2001 λοιπόν με τον νόμο 2695 υποσχέθηκαν βιώσιμη ανάπτυξη στην Αττική. 

Και από τότε ξεκινάει το εντελώς αντίθετο. Λειτουργικό και επενδυτικό  χάος σε κάθε μορφή μεταποιητικής δραστηριότητας. Ονομάσθηκε όμως μεταρρύθμιση των διαδικασιών ίδρυσης, επέκτασης και εκσυγχρονισμού των μεταποιητικών δραστηριοτήτων στην Περιφέρεια Αττικής (!!). 

Σε 5 χρόνια (άλλοι πολιτικοί, άλλες πολιτικές και άλλη κυβέρνηση ) τα είδε αλλιώς. 

Αποδέχθηκε τότε ότι δεν είναι νομοθεσία αυτή για το 50% και πλέον του μεταποιητικού δυναμικού της χώρας. Και εκτός τούτου, κρίθηκε τότε, θα αποθαρρυνθούν και οι επενδυτές μας. 

Νέος νόμος λοιπόν το 2005. 

Ο 3325 του 2005. Τέρμα σε ότι ξέρατε είπε ακόμη μια φορά η σοβιετία μας στις κρατικές υπηρεσίες και τους κρατικούς υπαλλήλους. 

Μπαίνει λοιπόν μπροστά το νέο (αναπτυξιακό υποτίθεται) καθεστώς του νόμου 3325 για την Αττική. Το οποίο όμως για να τεθεί σε εφαρμογή χρειαζόταν (σύμφωνα με τις διατάξεις του) και άλλα πολλά. Κάποιες κοινές υπουργικές αποφάσεις και διευκρινίσεις. Ορισμένες τις περιμένει ακόμη ο επιχειρηματικός κόσμος...

Ποίος είναι τώρα ο λόγος αναφοράς μας στο θέμα. Μήπως είμαστε κάπως υπερβολικοί... αφού με αυτής της μορφής τα προβλήματα και με τα κενά στις επενδύσεις μας ασχολήθηκε μέχρι και η Ε.Ε; (Capital gr. Γιατί έχουν κολλήσει οι ιδιωτικές επενδύσεις στην Ελλάδα - Οι προειδοποιήσεις Costello)
 
Το υπουργικό συμβούλιο εξετάζοντας την επενδυτική αναζωογόνηση της βιομηχανίας στην Αττική διαπίστωσε ότι αντιμετωπίζει προκλήσεις. Και οι ως σήμερα διαδικασίες αδειοδότησης έχουν αποθαρρύνει τις νέες επενδύσεις αλλά κυρίως την αναβάθμιση των υφιστάμενων. Πρόβλημα είναι ότι δεν ανταποκρίνεται στις εξελίξεις και στις απαιτήσεις της αγοράς ο νόμος 3325/2005 (!!). Θέλετε να πούμε κι άλλα;  

george.kraloglou@capital.gr