Μας βλέπει η ακρίβεια και γελάει;

Του Γιώργου Κράλογλου

Ας το ψάξουμε. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα με την ακρίβεια. Και δεν είναι ανόητη η Νοτιοανατολική Ευρώπη που δεν βλέπει άσπρη μέρα για το 2025.

Ωραία μας τα λένε στις Βρυξέλλες για την κοινή μας πορεία σήμερα που το ενεργειακό έχει φουντώσει για τα καλά αλλά πώς γίνεται στην πράξη και εμείς που είμαστε ανατολικά και νότια της Ευρώπης να πληρώνουμε τα διπλά στο ηλεκτρικό ρεύμα για την βιομηχανική και βιοτεχνική μας  παραγωγή. Διπλά σε σχέση με όσα στοιχίζει τελικά το ηλεκτρικό στην κεντρική και δυτική Ευρώπη για την δική τους βιομηχανία.

Δεν είναι δικά μας (της στήλης δηλαδή) όλα αυτά και δεν είναι είναι καινούργια. 

Τα λέει μεν χύμα και τσουβαλάτα και η δική μας ενεργοβόρα βιομηχανία (ΕΒΙΚΕΝ) στο εγκυρότατο ρεπορτάζ στο Capital.gr του συναδέλφου Χάρη Φλουδόπουλου "Διπλάσιες οι τιμές ρεύματος για τη βιομηχανία και το 2025 – Τι ζητούν από την Κομισιόν οι σύνδεσμοι Ελλάδας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας" αλλά η περίπλοκη και με μέλλον συγκεκριμένη ευρωπαϊκή υπόθεση ούτε σταματάει, ούτε πρέπει να σταματήσει εκεί. 

Και δεν θα έλεγα (εξαρχής) να ακολουθήσουμε τα παραδείγματα των Ρουμάνων και των Βουλγάρων με τις δικές τους (αιματηρές βεβαίως και σε βάρος των φορολογουμένων τους) ενισχύσεις της βιομηχανίας τους για να τα βγάλουν πέρα. 

Να δούμε όμως τουλάχιστον αν η "αλληλογραφία" μας και μόνο με την Κομισιόν (για βρει ενισχύσεις ή να μας καλύψει την ακρίβεια έναντι της Δύσης της Ε.Ε.) είναι αρκετή για να μας λύσει το πρόβλημα. 

Δεν εννοούμε ασφαλώς ότι είναι χρέος μας να πάμε στις Βρυξέλλες και να πλακώσουμε στις μπουνιές... την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που δεν αντέδρασε στα γράμματα και στις επιστολές μας...

Να μη κρατάμε όμως τόσο σκοτεινή την υπόθεση του νέου ενεργειακού κύκλου ακρίβειας του 2025 (που είναι ήδη ορατή) και πολύ σύντομα θα καθίσει για τα καλά στα ράφια μας. 

Να αποδεχτούμε την δική μας θλιβερή πραγματικότητα στην ενεργειακή μας οικονομία έτσι όπως απαράδεκτα τα έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα με άστοχες κινήσεις και τα προηγούμενα χρόνια στην ενεργειακή πολιτική και ειδικά στην τιμολόγηση καυσίμων και ηλεκτρικού ρεύματος.

Να δούμε γιατί δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι το κράτος μας δεν έχει την ικανότητα να βάλει το χέρι του και στον ηλεκτρισμό (όσο ακόμη ελέγχει την βασική του παραγωγή) αλλά και στην αγορά καυσίμων, καθώς οι τελικές τιμές σε πολλές περιπτώσεις ξεφεύγουν (όπως λένε σε πολλά από τα γραπτά τους ομάδες της βιομηχανίας και βιοτεχνίας).

Να δούμε τέλος αν οι επισημάνσεις μας προς τις Βρυξέλλες θα πιάσουν τόπο. Αν θα καταλήξουν σε πολιτικές ενισχύσεων ή ενιαία τακτική και τελικά μια κάποια οριστική ενεργειακή πολιτική τιμών ή θα οδηγηθούμε να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας. 

Αλλά και στην περίπτωση αυτή θα πρέπει πάλι οι Βρυξέλλες να μας ανοίξουν πόρτες και παράθυρα... στη σκληρά ελεγχόμενη τακτική τους στο δημοσιονομικό μας. Διαφορετικά δεν θα καταλήξουμε σε λύσεις. 

Αυτό δε που, τέλος-τέλος, είναι αναγκαίο να αφήσουμε στην άκρη ως μορφή κυβερνητικής απάντησης στα φαινόμενα από κύματα ακρίβειας που μας φέρνει το ενεργειακό του 2025 είναι η (χωρίς ιδιαίτερη σημασία έτι και αλλιώς) αναφορά μας στην προσφυγή μας προς την Κομισιόν και τον Επίτροπο της Ενέργειας για τον καταστροφικό διαχωρισμό Βορρά και Νότου της Ε.Ε στο κόστος ενέργειας. Τι να το κάνεις όταν θα το βλέπει η ακρίβεια και του 2025 και θα γελάει.

george.kraloglou@capital.gr