Επιτέλους, βγάζουν το "κράτος-επιχειρηματία" από τον τουρισμό

Του Γιώργου Κράλογλου

Κάποιοι έχουν στυλωμένα τα πόδια τους να μείνει το κράτος-επιχειρηματίας και στον τουρισμό. Επικρατούν όμως οι άλλοι. Αυτοί που προτείνουν πωλήσεις. 

Και εδώ έρχεται η μεγάλη πολιτική αντίφαση που ευτυχώς δεν φαίνεται να "καπελώνει" τον ορθό δρόμο στην οικονομία και ένα από τα πρώτα και αναγκαία βήματα της που δεν είναι άλλο από την ταχύτατη αποκρατικοποίηση.

Αποκρατικοποίηση εδώ και τώρα, σε όλους τους χώρους όπου το κράτος (το ελληνικό κράτος) δεν έχει ούτε τη σύνθεση και (πολύ περισσότερο) τους ικανούς να σχηματοποιήσει επιχειρηματικότητα. 

Το είδαμε στις απίθανες αποτυχίες του (έως γελοιότητες)  με το κράτος να παριστάνει από τον κλωστοϋφαντουργό τον παραγωγό γεωργικών προϊόντων (μέσω κρατικοποιήσεων) ως τον παραγωγό πολεμικού υλικού (!!), χημικών προϊόντων, λιπασμάτων ή πρώτων και ενδιαμέσων υλών…

Ευτυχώς που οι κάποιοι των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης είχαν την υπομονή και την επιμονή ή να πουλήσουν (ό,τι ήταν σε κατάσταση να πουληθεί) ή να τα κλείσουν προσφέροντας σε όλους τους φορολογούμενους τη μεγάλη χάρη να σταματήσουν να τα πληρώνουν και να απαλλαγούν έτσι και από τα καραγκιοζιλίκια της δήθεν κοινωνικοποίησης(!!) της ιδιωτικής βιομηχανίας. 

Ας μη τα σκαλίζουμε αυτά ακόμη ποιο βαθιά και ας επιστρέψουμε στο σήμερα και τα σχέδια (για τα οποία είμαστε περισσότερο από βέβαιοι ότι θα επικρατήσουν). 

Παραχώρηση 22 περιφερειακών αεροδρομίων (που είναι σήμερα υπό τον έλεγχο του κράτους-επιχειρηματία), με σκοπό τις λύσεις σε  πολύμορφα και πολύπλευρα προβλήματα που ξεκινούν από τη στιγμή που πατάς το πόδι σου για να πετάξεις. 

Δεν θα υποστηρίξουμε ότι πρόκειται για την ιδιωτικοποίηση η οποία θα δώσει στην κυβέρνηση δυνατότητα να προβάλει ως πεπραγμένα στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων.

Κατά την άποψή μας από εκεί έπρεπε να ξεκινήσει προ 5ετίας αφού (φάνηκε και στην πράξη) τον τουρισμό και τις υπηρεσίες είχε (από το 2019), στο πίσω μέρος του κεφαλιού της (ως πρώτο πυλώνα της οικονομίας μας). 

Όλα τα  άλλα που μας έλεγε και τότε (βιομηχανία, υπέδαφος, εξωστρέφεια και άλλα πολλά) ήταν οι τυποποιημένες κονσέρβες που ανοίγουν όλες οι κυβερνήσεις και τις κλείνουν στο τέλος της θητείας τους. Το έχουμε δει ξανά το έργο.   

Ωστόσο, αν αυτό το άνοιγμα πώλησης του κράτους-επιχειρηματία το συνδυάσουμε αφενός με την (προ ετών) ιδιωτικοποίηση των 14 μεγάλων περιφερειακών αεροδρομίων και αφετέρου με σχέδιο (το επιβεβαίωσε και προχθές η κυβέρνηση) ιδιωτικών επενδύσεων για την αναβάθμιση υποδομών σε μαρίνες και λιμάνια (προτάσεις που μένουν στα συρτάρια του κράτους και μια 20ετία (!!) -Κέρκυρα-), πώς να  μην πεις ότι βαδίζουμε σωστά. Ότι ανοίγουμε την οικονομία. 

Στεκόμαστε συνεπώς σε εκείνο που αλλάζει στην οικονομία. Στην πρόθεση του κράτους - του ελληνικού κράτους - να σταματήσει να ρεζιλεύεται διεθνώς παριστάνοντας τον επιχειρηματία, ζητώντας  επενδύσεις ιδιωτών (ντόπιων και ξένων) και σε ό,τι θεωρεί πολιτικά ως πυλώνα της οικονομίας. 

Οπότε, αυτό που μας μένει να δούμε είναι αν το κράτος θα κάνει αυτό που έχει καθήκον για να ολοκληρωθεί ο πραγματικός του ρόλος και στην προκειμένη δε περίπτωση στον αναπτυξιακό του σχεδιασμό για τον χώρο του τουρισμού. 

Θα σταθεί δηλαδή δίπλα στους επενδυτές με διευκολύνσεις ή θα το δούμε απέναντί τους με τις γνωστές γραφειοκρατικές εμπλοκές των ιδιωτικών επενδύσεων; 

Με αφετηρία λοιπόν τον τουρισμό και της υπηρεσίες, ίσως κάποια στιγμή (ευχόμαστε) να παραχωρήσουμε και τους τομείς εκείνους για τους οποίους οι φορολογούμενοι καλούνται να πληρώνουν τις "παραστάσεις" που δίνουν οι κυβερνήσεις στο "θέατρο" τους με τον δήθεν σοσιαλισμό…

george.kraloglou@capital.gr