Χωρίς σχέδια και όπου μας βγει και το 2025

Του Γιώργου Κράλογλου

Με 700.000 μικρομεσαίους και μικρούς (λιγότερους κατά 150.000 μετά την χρεοκοπία) και 500 να στέκουν κάπως... είναι να μιλάμε για ανάπτυξη;

Και τι να κάνει η κυβέρνηση (στην τεράστια έκταση της ευθύνης της) αλλά και η αντιπολίτευση (αυτό που λέγεται αντιπολίτευση δηλαδή...). Να "τραβήξει" τις επιχειρήσεις να μεγαλώσουν και να τα προλάβει όλα αυτά μέσα στο 2025; 

Τίποτε δεν μπορεί να κάνει... Το τρένο της ανάπτυξης περνάει ήδη και το ακούμε να σφυρίζει. Με το ζόρι το προλαβαίνουμε στη Βουλγαρία ή την Τσεχία... 

Οπότε τι νομίζετε ότι μπορεί να γίνει το 2025. 

Ότι δεν θα υπάρχει εργαζόμενος να μην απολαμβάνει τον πάνω από €1.500 μέσο μισθό και τα καλούδια του κατώτατου... γιατί οι πάντες στον (μοναδικό στην Ε.Ε.) μικρομεσαίο και μικρό επιχειρηματικό μας χώρο... είναι ήδη με τα λεφτά στο χέρι; 

Οι υποχρεώσεις τους όμως και στο μισθολογικό δεν θα λογαριαστούν; 

Ποιες υποχρεώσεις όταν η μεγάλη κατρακύλα στο κόστος της παραγωγής (από την συνεχιζόμενη επίθεση του ενεργειακού) βροντάει ήδη άγρια την πόρτα του μεσαίου και του μικρού; 

Τι θα κάνει ο μικρός. Και τι ο μεσαίος της παραγωγής μας (αυτούς έχουμε όλους και όλους...) Θα κρατάει ανοικτό "παράθυρο" μπας και περάσουν κουπόνια του κράτους-πατερούλη; 

Το Ταμείο Ανάκαμψης μπορεί να έχει κάποιους πόρους. Μπορεί ίσως και ο κορβανάς να παρουσιάζει τους κάποιους νέους πόρους (2-3 δισ. ευρώ) από τη φοροδιαφυγή (θα φανούν αυτά...) Αλλά εκείνα που έταξε η κυβέρνηση για το 2025 (ως τις εκλογές του 2027) είναι πολλά.

Η κυβέρνηση έχει απλώσει τα πόδια της πάρα πέρα πολύ από το κρεβάτι της... Που σημαίνει ότι τα κουπόνια για το ενεργειακό των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων (τα περιμένουν πως και πως...) δεν θα είναι εύκολα. Οπότε τα τεράστια προβλήματα της έλλειψης ρευστότητας θα παραμείνουν και τον άλλο χρόνο. Για το 2026 και βλέπουμε... 

Από την άλλη έχουμε και νέα κουπόνια για τα νοικοκυριά (εκτός από το ρεύμα). Οι τιμές στα ράφια δεν θα συγκρατηθούν. Στο μεταξύ οι τιμές στο χωράφι έχουν αλλάξει. Και θα πάνε ακόμη περισσότερο ψηλά από όσο τα προβλέπουμε. 

Αυτό είναι που κάνει  και την αντιπολίτευση (ότι λέμε αξιωματική μαζί και με την άλλη που απλώς γεμίζει έδρανα της Βουλής...) να ετοιμάζεται να ξεσηκώσει αγρότες και όχι μόνο... Μέσα στο ξεσήκωμα (μας λένε...) και εκείνοι που συνθέτουν ότι θεωρούμε τώρα ως εφοδιαστική αλυσίδα. 

Μη μας διαφεύγει λοιπόν ότι οι 700.000 μικρομεσαίοι και οι μικροί που μας έχουν μείνει (εκ των οποίων πάνω από 100.000 είναι ήδη με λουκέτο στο χέρι) έχουν μάθει (εδώ και 15 χρόνια χρεοκοπίας) να περιμένουν από το κράτος -πατερούλη να κρατάει συνεχώς κουπόνια στο χέρι.

Βεβαίως δεν αρνούνται ότι αν το κράτος τους δώσει και κίνητρα θα δουν τι θα κάνουν με δικές τους προσπάθειες, Κίνητρα όμως φορολογικά. Όχι πειράματα με κρατικά χαρτζιλίκια και άλλα (δήθεν χρηματοδοτικά) και αν πετύχουν...  

Δεν έχουμε πρόθεση να τα δείχνουμε όλα μαύρα για το 2025 και ακόμη παραπέρα... Όταν όμως η κυβερνητική προπαγάνδα ξεπερνάει τα όρια (επειδή έχει και την άνεση, λόγω έλλειψης και αντιπολίτευσης ουσίας...) για να μας περάσει την αισιοδοξία ότι η οικονομία μας μπορεί πλέον να καλύψει τις υποχρεώσεις της, οφείλει να μας πείσει για τα βασικά...

Το επενδυτικό κενό (ας πούμε 50-100 δισ. ευρώ) θα το καλύψουν και ποιοι από τους πολυεθνικούς; Αυτοί με τα αθέμιτα κέρδη που θα τους πάμε και στα δικαστήρια; ή οι Κινέζοι με την Χρυσή Βίζα; Τον μέσο μισθό των 1.500 ευρώ με πόση χαρά... τον περιμένουν οι 700.000 μικροί και μεσαίοι της οικονομίας (δηλαδή το 98,5% του συνόλου);

Τα περί συγχωνεύσεων των μικρών για να γίνουν μεγάλοι... θα τα δούμε ή θα συνεχίζουν να μας θυμίζουν τα γνωστά παραμύθια κοινωνικοποιήσεων ή κρατικοποιήσεων της 45χρονης σοβιετίας μας, που απλώς αλλάζει χρώμα... αλλά μένει πάντα η ίδια; 

george.kraloglou@capital.gr