Γιατί η ψηφιοποίηση της γραφειοκρατίας δεν είναι έργο

Του Γιώργου Κράλογλου

Ο τίτλος από τα σχόλια του Ηighlander. Ερέθισμα για το σημερινό μας σημείωμα το γιατί συμφωνούμε ότι η ψηφιοποίηση της γραφειοκρατίας δεν είναι έργο.

Ας μπούμε κατ' ευθείαν στο θέμα και ας αφήσουμε σε εσάς την κριτική και την διατύπωση απόψεων αν υπάρχει περίπτωση να "δέσουμε” κάποτε το τέρας της γραφειοκρατίας μας. Και αν το πρόβλημά μας είναι τα τυχόν κενά  μιας κάποιας νομοθεσίας που την πολεμάει. 

Ερώτημα πρώτο, λοιπόν: Θέλουμε πολιτικά ή (για να το πούμε ακόμη πιο ωμά) μας συμφέρει πολιτικά να λυθεί το πολύμορφο και πολυδιάστατο πρόβλημα της γραφειοκρατίας στην Ελλάδα; Πρόβλημα που ασφαλώς και δεν είναι τυχαίο, ούτε έχει τέτοιες ρίζες που δεν κόβονται... 

Δεν θέλουμε πολιτικά να το λύσουμε. Η δική μας γραφειοκρατία στηρίζει το μεγαλύτερο μέρος της "επαγγελματικής δράσης” των πολιτικών μας. Έχει σκεφθεί αυτός που μάλλον ξενίζεται όταν συναντάει γραφειοκρατικά προβλήματα σε τι μεγάλο ποσοστό θα αχρηστευθεί ο "επαγγελματισμός” της πολιτικής μας αν ο φορολογούμενος και ο κάθε επιχειρηματίας βρεθεί στην ευτυχή θέση να λύνει μόνος του τα προβλήματά του. Να μην χρειάζεται βουλευτική παρέμβαση. Να μην είναι χρήσιμη η βουλευτική παρουσία; Το βουλευτικό σημείωμα (μέσω  e-mail  σήμερα...).  

Ερώτημα δεύτερο: Θεωρούνται απλά τυχαία και χωρίς πολιτικές ή και κομματικές σκοπιμότητες (σε πολλές περιπτώσεις) τα γραφειοκρατικά βραχυκυκλώματα που καθυστερούν μεγάλα επενδυτικά σχέδια κυρίως βιομηχανικά και αξιοποίησης υπεδάφους ή και ξενοδοχειακά που πάνε μαζί με τουριστικές υποδομές οι οποίες "θάβονται” κυριολεκτικά κάτω από παρεμβολές της πολιτικής; Η αποβιομηχάνιση του τόπου είναι μόνο θέμα στροφής των βιομηχανικών επενδύσεων της Ευρώπης σε άλλα σημεία του Νότου και σε βάρος της Ελλάδας επειδή προβάλλονται αιτίες που συνδέονται με την γραφειοκρατία μας. Αυτό είναι μόνο...; 

Η Ελλάδα έχασε ή όχι με σοβαρές πολιτικές σκοπιμότητες το τρένο της ανάπτυξής της με ατμομηχανή την βιομηχανία. Φταίει μόνο ότι τα πάντα πέρασαν στο άθλιο άρμα της γραφειοκρατίας; Μήπως κουκουλώθηκαν οι πολεμικές ανταγωνιστών για τις οποίες αδιαφόρησαν αυτοί που υποτίθεται ότι (κατά τα άλλα) είχαν και τις ευθύνες για τις αποτυχίες μας στην ανάπτυξη;

Ερώτημα τρίτο: Υπήρξε ποτέ και υπάρχει ακόμη και σήμερα συνεργασία, συνεννόηση κοινή πορεία και κοινός σχεδιασμός για το γενικό καλό της οικονομίας και της χώρας από την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική και την πολιτική των κομμάτων της Βουλής με την τοπική αυτοδιοίκηση (εκτός από την ελεγχόμενη κομματικά) στην μορφή της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας; Και αν υπάρχει, εκφράζεται με την καταπολέμηση εκείνων των γραφειοκρατικών φαινομένων που ορθώνονται ως μεγάλα εμπόδια στην πραγματοποίηση σχεδίων. Πώς ερμηνεύονται οι αιτίες που εμποδίζουν την ανάπτυξη και γιατί κατά σύμπτωση συνδέονται κάθε φορά με αντιθέσεις και κενά της νομοθεσίας που προκαλούν γραφειοκρατικούς λαβύρινθους στην πρόοδο των επενδύσεων; Λίγες είναι οι επενδύσεις που χάθηκαν κάτω από τέτοιες συνθήκες. 

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό θα δοθεί μέσα στο 2025. Η αίσθηση που υπάρχει στην επιχειρηματική και επενδυτική κοινότητα είναι ότι ξεκινάει νέος κύκλος αντιπαραθέσεων μεταξύ τοπικής αυτοδιοίκησης και πολιτικής γενικά, επίκεντρο της οποίας θα είναι ασφαλώς οι κυβερνητικοί χειρισμοί. Πού θα αποδοθούν και πάλι οι αιτίες του κακού; Στην γραφειοκρατία (την πάντα σκόπιμη γραφειοκρατία) που βεβαίως και δεν θα αφανισθεί  επειδή ψηφιοποιήθηκε... 

george.kraloglou@capital.gr