Προσοχή στα "φυτώρια" στον νέο γύρο φοροκυνηγητού

Του Γιώργου Κράλογλου

Μέχρι να αλλάξει το μικρομεσαίο μέγεθός της η οικονομία μας και να συμφωνηθεί πολιτικά το νέο μοντέλο της, ας μην κάψουμε εντελώς τα "φυτώρια” της. 

Τη βιοτεχνία  στο σύνολό της που 50 χρόνια τώρα τη χαρακτηρίζουμε φυτώριο για τη βιομηχανία μας (και ας την έχουν γδάρει ανελέητα οι κυβερνήσεις με πρώτη από όλες της αριστεράς και προόδου...) και τους 350-400.000 ελεύθερους επαγγελματίες που βεβαίως και είναι το μέγα "φυτώριο” των μικρομεσαίων (που επίσης γδέρνουμε αν μας χρειασθούν "έκτακτες” πληρωμές στον κρατισμό μας).

Αναγνωρίζουμε βεβαίως πως όταν μιλάμε για τον χώρο αυτό που (υπενθυμίζουμε για ακόμη μια φορά) καλύπτει το 98,5% της οικονομίας μας, με 850.000 δράσεις, δεν έχουμε κατά νου μια κοινωνία επιχειρηματικών "αγγέλων” που αγωνιούν πότε θα ελεγχθούν και πότε θα πληρώσουν τους φόρους... 

Ωστόσο απέναντι στα τρωτά της έλλειψης φορολογικής συνείδησης, σε όντως μεγάλο αριθμό επαγγελματιών και μικρομεσαίω για για τους οποίους (στο όνομα εκστρατείας φοροκυνηγητού) μελετάμε να στήσουμε νέα "φορολογική λαιμητόμο”, οφείλουμε να βάλουμε τις εξής τρεις αλήθειες που τους δικαιώνουν.   

Πρώτον ο τεράστιος δικός μας χώρος επιχειρηματικότητας (εκτενέστερος και από της Γερμανίας, Γαλλίας αλλά και Ιταλίας, Ισπανίας, Πορτογαλίας) δεν είχε ποτέ τη συμπαράσταση της Πολιτείας με την αξιοπιστία, τη συνέπεια και τη συνέχεια που έχουν (και είχαν) οι άλλοι μικρομεσαίοι κρατών-μελών της ΕΕ. Ρωτήστε (αν όχι τους Γερμανούς και τους Γάλλους) τους  Πορτογάλους ή τους Ισπανούς, ξεκινώντας από τα φορολογικά και καταλήγοντας στις τιμές καυσίμων και γενικά της ενέργειας προς όλη την παραγωγή τους.   

Δεύτερον, ο μικρομεσαίος της σοβιετίας μας δεν είχε ποτέ τη σιγουριά των άλλων μικρομεσαίων της Ε.Ε. ότι το επιχειρηματικό περιβάλλον που τον καλούσε για δράση (ακόμη και στην πανδημία) ή για επενδύσεις δεν θα το ανέτρεπε όποτε ήθελε κάποια επόμενη κυβέρνηση για να αποδείξει ότι ιδεολογικά η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν υπέρ των συμφερόντων... Γιατί μιλώντας για τα κάποια συμφέροντα στο Ελλαδιστάν δεν ξέρεις ποιους εννοούν, μιας και οι 100-200 του 1,5%  δίνουν πού και πού κάποια πρόστιμα για τα μάτια του ιθαγενή... Και αυτό είναι όλο... 

Τρίτον, η σοβιετία του Ελλαδιστάν που έχει "τσουβαλιάσει” κυριολεκτικά όλους τους "επαγγελματίες φοροφυγάδες” ("τζογάρουν” στα άπειρα νομοθετήματα -500 και πλέον με τις πράξεις και τις εγκυκλίους-) με τους συνεπείς φορολογούμενους που έχουν ατομικές δραστηριότητες, δεν θέλει να καταλάβει ότι ο μεγάλος αριθμός ελεύθερων επαγγελματιών στη χώρα οφείλεται και στην επιλογή (των πολλών) να μην είναι απλοί μισθωτοί μιας και αυτό δεν συμφέρει στη δική μας χώρα. Και στους λόγους αυτούς αναζητείστε τις αρνήσεις, 250.000 της ανεργίας, να ανταποκριθούν σε ισάριθμες προσκλήσεις από την παραγωγή.    

Δεν αναθεματίζουμε λοιπόν σε καμία περίπτωση το φοροκυνηγητό και τον συνεχή συστηματικό έλεγχο της οποιαδήποτε δράσης της σχεδόν 100% μικρομεσαίας μας οικονομίας. Απλά θέλουμε να φωτίσουμε την αλήθεια ότι και φορολογικά στη χώρα μας κοντά στα ξερά καίμε και τα χλωρά...

Και αυτό πρέπει να σταματήσει αν θέλουμε να  προλάβουμε στους μικρομεσαίους τα λουκέτα, στους δε ελεύθερους επαγγελματίες την αγανάκτηση για το επιχειρείν, όταν ταυτόχρονα ζητάμε, πάλι από τους ίδιους, να συνεργαστούν για να αλλάξουμε μοντέλο στην οικονομία. Πράγμα που οι πάντες συμφωνούν ότι  θα το πετύχουμε μόνο μέσα από τη φορολογική πολιτική και όχι με "μετρητά στο χέρι”, όπως πολύ επιτυχημένα είπε πρόσφατα κορυφαίος των παραγωγικών τάξεων.  

george.kraloglou@capital.gr