Παραμένει στα όρια του πατριωτισμού το brain gain. Μη το ξεχνάμε..

Του Γιώργου Κράλογλου

Είναι υπερβολική αν όχι αφελής η ένταξη στην κυβερνητική προπαγάνδα μέχρι και του brain gain προς απόδειξη... της καλής πορείας της οικονομίας.

Μπορεί να μην αφορά αυτό το σύνολο της κυβέρνησης ή τον πυρήνα της κορυφής της αλλά οι ιδέες να περάσουμε στους ιθαγενείς μας την βεβαιότητα ότι θα φθάσουν ως και τις 400.000 οι επαναπατρισμοί των μεταναστών μας (γιατί νοιώθουν πλέον την "ζεστασιά" της ελληνικής Πολιτείας και την αγκαλιά της οικονομίας στο σήμερα και το αύριο) ξεπερνάει αυτό που λέμε κακότεχνη και πρόχειρη προπαγάνδα. 

Πάει πιο χαμηλά. Υποτιμά την νοημοσύνη των πάντων. Και ειδικά των μεταναστών της χώρας. Γιατί; Γιατί όλα τα στοιχεία μιας τέτοιας σύγκρισης είναι στην καθημερινότητά τους. Εκεί όπου και αν εργάζονται. Όπου και αν κάνουν καριέρα, εντός και εκτός Ε.Ε. 

Αλλά ας μείνουμε στα δικά μας και σε αυτά που τους προσκαλούμε να αδράξουν από την δική μας οικονομία... που (από προχθές που είδαμε και τον  προϋπολογισμό του 2025) μας υπόσχεται ανάπτυξη και απασχόληση, μείωση της ανεργίας, επενδύσεις. Και μισθολογικά μόνο την πορεία του κατώτατου από τα 830 ευρώ στα 950 ευρώ μέχρι τις εκλογές του 2027 (προεκλογικά θα ακούσουμε βέβαια άλλα νούμερα).

Περιγράφει ακόμη (και πολύ σωστά) τα κονδύλια για να καλύψουμε κενά και στραβά που συνέβησαν από φυσικές καταστροφές αλλά και κακή λειτουργία τους κράτους. 

Και αρχίζει σιγά-σιγά να αναγνωρίζει ανάγκες της οικονομίας μέσα από κίνητρα που δεν μπορεί να είναι άλλα από φορολογικές και εισφοροδοτικές ελαφρύνσεις καθώς και υποχρεώσεις τους κράτους στην υγεία, την παιδεία και τους εργαζόμενους.

Αυτά, για το 2025 μαζί με κάποιες βαθυστόχαστες ελπίδες πως όλα θα πάνε έτσι όπως θέλουμε να πάνε γιατί η Πολιτεία θα είναι παρούσα με τα μέτρα και τις παροχές (κουπόνια και άλλα...) που συνοδεύουν τον προϋπολογισμό. 

Πώς τα είδε αυτά η επιχειρηματική κοινότητα της χώρας (μικρή, μεσαία και μεγάλη) μετά την κατάθεση του σχεδίου της οικονομίας; Ποια η αντίδρασή της ή το μουρμουρητό της; 

Από αυτά που επικράτησαν ως σχόλια συλλέγουμε ότι "η κρίση της προηγούμενης δεκαετίας δεν προήλθε μόνο από το δημοσιονομικό μέτωπο, αλλά και από το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, το οποίο συνεχίζει να προκαλεί ανησυχίες. Είναι απαραίτητη η προσέλκυση σημαντικών επενδύσεων προκειμένου να καλυφθεί το επενδυτικό κενό. Όμως το μείγμα πολιτικής που ακολουθείται δεν θα οδηγήσει πουθενά. Οι αναπτυξιακοί μας νόμοι δεν ενθαρρύνουν τις μεγάλες επενδύσεις, αλλά μόνο τις μικρές. Πρέπει να υπάρξει αλλαγή στάσης στο συγκεκριμένο πεδίο αλλά και στο κομμάτι της ενέργειας. Να ενισχύονται ιδιαίτερα οι επενδύσεις με μεγάλο αναπτυξιακό πολλαπλασιαστή, μόνο μέσα από φορολογικά κίνητρα."

Τι το καινούργιο παρουσιάζει η εικόνα στην οικονομία από τα ίδια μετά την χρεοκοπία του 2010 και την εφαρμογή τακτικών με επιδοτήσεις, ενισχύσεις και κουπόνια ακόμη και από τους πόρους της Ε.Ε. 

Ορίζοντες δεν διαγράφονται, ενώ η πολιτική (που απαράδεκτα συνεχίζει να παρεμβαίνει εκεί που δεν την σπέρνουν... στην οικονομία) παραμένει με τις ίδιες προθέσεις ακόμη και τώρα που παρέχει "επιθεωρησιακά θεάματα" μαζί με πολλά προβλήματα στον αντιπολιτευτικό της ρόλο. 

Είναι λοιπόν ώρα για προσκλήσεις στο σοβαρότατο δυναμικό (700.000) που έχει αποφασίσει να βρει την μοίρα του μακρυά από εμάς; Έχουμε να δείξουμε ότι μεριμνήσαμε να αφανίσουμε αιτίες που τους οδήγησαν να φύγουν από την πατρίδα τους. Ας τους αφήσουμε λοιπόν μόνο στον πατριωτισμό τους και ας μην τον καπηλευόμαστε πολιτικά, λέγοντας ότι προσφέρουμε κίνητρα για την επιστροφή τους. 

george.kraloglou@capital.gr