Το "σωσίβιο" της ακρίβειας θα το "φορέσει" ξανά η ενέργεια

Του Γιώργου Κράλογλου
 
Μας έβαλαν για τα καλά στην "πρίζα” της ακρίβειας στην ενέργεια και κανείς δεν θα  μας βγάλει. Όχι γιατί δεν μπορεί αλλά γιατί δεν τον βολεύει.

Ούτε την κυβέρνηση την βολεύει, γιατί θα μπλέξει άγρια με τον ρόλο της ως κράτος-πατερούλης που επιδοτούσε και "έσωζε” τους μικρούς και μεσαίους (με επιδοτήσεις μέσω της ιδιωτικής αγοράς ενέργειας), αλλά τώρα τους λέει περίπου βρείτε μόνοι σας με τους παρόχους σας. 

Ούτε την αντιπολίτευση, η οποία θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να ανοίξει τα χαρτιά της στην υπόθεση των ενεργειακών φόρων και επιβαρύνσεων, καθώς θα πρέπει να υποσχεθεί και να δεσμευτεί βεβαίως-βεβαίως για την κατάργησή τους. 

Και γιατί να πάμε σε κατάργηση επιβαρύνσεων υπέρ του κράτους και στην ενέργεια; Γιατί απλούστατα δεν υπάρχει άλλη λύση. Ψάξτε καλά και θα το βρείτε.

Θα το δούμε (από εδώ και πέρα) και στην πράξη της τιμολογιακής πολιτικής ηλεκτρικού και καυσίμων. 
 
Όταν το  κρατικό πετρελαϊκό και κατ’ επέκταση και το ενεργειακό μονοπώλιο άνοιξε την "εξώπορτα” (ποτέ την πόρτα του) στην ιδιωτική αγορά, πέρασε σε άλλες πλάτες και τα κουσούρια του. Τις κάθε  επιβαρύνσεις από τις οποίες ζούσε την πάντα έντονα σπάταλη ζωή του με τους υπεράριθμους και τους άχρηστους θυγατρικούς του οργανισμούς. 

Μη φαντάζεσθε λοιπόν ότι τα κουσούρια αυτά τα ξεπεράσαμε και σήμερα είμαστε σε θέση να απορροφήσουμε έστω και ένα μικρό ποσοστό από εισαγόμενες αυξήσεις. Η αγορά ήταν και θα παραμείνει, άστα να πάνε…

Και αυτό είναι που θα πληρώσει πολιτικά η σημερινή κυβέρνηση (που ξεσπάθωσε δήθεν έναντι στην ακρίβεια). 

Αλλά και η αντιπολίτευση, αν υποθέσουμε ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κάποια στιγμή θα καταφέρει να προτείνει κυβερνητικό σχήμα που θα στέκεται.

Η σημερινή αφωνία δηλαδή από κάθε πλευρά για την ουσία της νέας ακρίβειας που έρχεται πάνω στο άρμα της ενέργειας (περιμένετε τις τιμές στις μεταφορές και στις πρώτες ύλες) δεν είναι καθόλου τυχαία. Τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την  αντιπολίτευση. 

Γιατί; Γιατί όταν τραβήξεις την "πρίζα” με μειώσεις φόρων, θα ανοίξεις πόρτες προβλημάτων που δεν συμμαζεύονται. Τα προβλήματα αυτά είναι καθαρά πολιτικά.

Οπότε τι να απαντήσει και ποιος, από την κυβερνητική και γενικά την πολιτική μας σκηνή, για το πώς καταφέρνουν όχι στον βορρά της ΕΕ (που ελέγχουν με κάποιο τρόπο και το ενεργειακό χρηματιστήριο), αλλά και στον νότο, όπως η Ισπανία  και (με εκπληκτικές κινήσεις) η Πορτογαλία, όπου  η παρεμβολή τους και στα ενεργειακά τιμολόγια φέρνουν (για πολλά χρόνια) εντυπωσιακά θετικά αποτελέσματα. 

Τι να εξηγήσουν; Ότι τα τιμολόγια καυσίμων (για κάθε χρήση -από την παραγωγή ως τις μεταφορές-) είναι για το Ελλαδιστάν το σίγουρο "βυζί” της αγελάδας (γνωστό και ως καταναλωτής οικιακής κατανάλωσης ή μικρομεσαίος) σε  όποιο από διάφορα  συστήματα ενέργειας είναι ενταγμένος; 

Να πουν δηλαδή, με άλλα λόγια, τι; Ότι από τότε που υποτίθεται ότι ανοίξαμε πόρτες και παράθυρα στον ανταγωνισμό, εξασφαλίζοντας δήθεν τα συμφέροντα και του οικιακού καταναλωτή (λαός), αλλά και εκείνα της επιχειρηματικής μας κοινότητας και των επενδυτών, η ενεργειακή μας πολιτική είναι ο σκελετός της ανάπτυξης και ο μοχλός της ανάκαμψης που περιμένουν μετά από μια χρεοκοπία και δύο κρίσης που ακολούθησαν; Άντε και να το πούνε… Θα το πιστέψει κανείς; Θα το πάρουν σοβαρά έστω και οι επενδυτές, που τους περιμένουμε πάνω από 40 χρόνια;

george.kraloglou@capital.gr