Πόσες "κάμψεις" θα κάνουν οι επενδυτές για την ανάκαμψη;

Του Γιώργου Κράλογλου

Το σημειώσαμε ξανά από την στήλη. Σημασία δεν έχουν πόσα θα πάρουμε από τα 36 δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης, αλλά το πόσα και κυρίως το πού επενδύονται.

Ας το προσέξουμε αυτό. Δεν διαλέξαμε την ημέρα και την ώρα της χαράς της κυβέρνησης τώρα που βρίσκεται ήδη σε καλό δρόμο ακόμη μια δόση (1 δισ. ευρώ), εμείς να βγάζουμε τη δική μας γκρίνια. 

Αλλά η υπόθεση του Ταμείου Ανάκαμψης δεν έχει τον χρόνο να αντέξει την πολυτέλεια με πισωγυρίσματα σε άλλες εποχές που μιλούσαμε για επενδύσεις αλλά μάλλον δεν το εννοούσαμε στην πράξη. Και το γιατί έχει πολλή συζήτηση. 
Για να έλθουμε όμως στην ουσία χωρίς καθυστέρηση. 

Γνωρίζουμε όσοι παρακολουθούμε αυτό που λέγεται επενδυτικό κενό στην οικονομία (100 δισ. που μας τρομάζουν ακόμη και όταν απλά το ψελλίζουν… οι πολιτικοί μας) ότι μόνο τα ΕΣΠΑ και οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης (λιγότερα από 40 δισ. στο σύνολό του) είναι όλα και όλα από αυτά που διαθέτουμε για το καλύψουμε. 

Αυτό βέβαια το γνωρίζει και το κρατικό σύστημα διαχείρισης των πόρων και το τραπεζικό, που ασφαλώς και δεν αποτελεί κάτι το ξεχωριστό είτε από τις προσπάθειές μας για οικονομική ανάκαμψη και με "σταυροφορίες", θα λέγαμε προς τον σκοπό των οποίων  πρέπει να συσπειρώνονται οι πάντες. 

Και ενώ όλα αυτά υποτίθεται ότι είναι αντιληπτά, τι έχουμε στην πράξη;

Από τη μια τις κάποιες εισηγήσεις και τους κάποιους εισηγητές να  επιμένουν για διάθεση κονδυλίων με στόχο δήθεν την παρουσία τους κράτους και τη φροντίδα του προς το κοινωνικό περιβάλλον,  δυστυχώς όμως με μικροπολιτικές που εξυπηρετούν  κομματικές σκοπιμότητες.  

Από την άλλη, δυστυχώς, τη γνωστή ακατανόητη άρνηση όλων των μηχανισμών μας (κυρίως των τραπεζικών, με παρεμβολές  κριτηρίων και επιλογών) που οδηγούν στο αποτέλεσμα οι πόροι του Ταμείου να κινούνται προς τους ιδιώτες επενδυτές με τρόπο που η ρευστοποίηση σε επενδυτικά κεφάλαια να γίνεται όχι κίνητρο (όπως θα έπρεπε) αλλά βραχνάς σε όποιον επενδυτή αποφάσισε να περάσει στον χώρο επενδυτική δράσης, ο οποίος τελικά θα καλύψει περισσότερο τις ανάγκες της οικονομίας από τις δικές του. 

Έχουμε λοιπόν εμπλοκές στην έγκριση και τη διάθεση πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης, στο μεγαλύτερο μέρος των επενδυτικών προγραμμάτων με πολλαπλές συνέπειες. 

Η κυριότερη (με αφορμή της απαράδεκτες καθυστερήσεις αυτές) είναι να παρασύρεται ο επενδυτής σε σκέψεις ακόμη και σκόπιμου  παγώματος του όλου προγράμματος, με πιθανό κέρδος τον χρόνο που θα τον φέρει πλησιέστερα στην πιθανή προοπτική μείωσης των τραπεζικών επιτοκίων χρηματοδότησης (του μέρους εκείνου δηλαδή που βεβαίως και δεν καλύπτει η επιδότηση από κονδύλια του Ταμείου).

Είναι βέβαιο ότι δεν ξαφνιάζουμε κανένα περιγράφοντας όλα αυτά. Η πραγματική έκπληξη θα ήταν να μη τα συναντάμε στην ελληνική οικονομική και κυρίως την αναπτυξιακή μας πραγματικότητα.

Έχει όμως εντονότερη αξία (από το παρελθόν) η "φωτογράφισή" τους την περίοδο αυτή αφενός γιατί με τους πόρους αυτούς της ΕΕ (που έφεραν η πανδημική και η ενεργειακή κρίση) καλούμαστε να αποδείξουμε τη σημασία τους και μέσα από την αξιοποίησή τους. Και αφετέρου για να στηρίξουμε το αίτημά μας προς την ΕΕ για δεύτερο Ταμείο Ανάκαμψης, να στοχεύει σε κάλυψη απώλειών   από το υψηλό ενεργειακό κόστος.

george.kraloglou@capital.gr