"Ψάχνονται" και στα οθωμανικά χαράτσια...

Του Γιώργου Κράλογλου 

Άριστη κίνηση η κατάργηση ειδικής εισφοράς σε μονάδες ηλεκτροπαραγωγής φυσικού αερίου. Άριστη και επειδή ήταν χαράτσι της σημερινής κυβέρνησης.

Μπήκε στο τέλος του 2022 που το φυσικό αέριο είχε τα επάνω του και θα έλεγε κανείς ότι ήταν δικαιολογημένο. 

Τα πράγματα άλλαξαν όμως νωρίς το 2023 οπότε το χαράτσι έγινε καθαρά εισπρακτικού χαρακτήρα. Τα γνωστά "τερτίπια” οθωμανικής τακτικής που έχουν γίνει είναι καθεστώς 50 χρόνων στο Ελλαδιστάν. 

Επικροτούμε συνεπώς όχι μόνο την κατάργηση αλλά το γεγονός ότι κάποιοι αφουγκράστηκαν έγκαιρα την αγορά (το έκαναν και το 2023 με το ίδιο χαράτσι και μπράβο τους που το έκοψαν τότε κατά 50%) και κατάλαβαν ότι δεν είχε λόγο να μείνει και να τροφοδοτεί την αλυσίδα αισχροκέρδειας στην ενέργεια (από την οποία θα δούμε πότε και πώς θα γλυτώσουμε...). 

Οι αντιδράσεις (όπως αποδείχθηκε) ήταν θετικές από την κίνηση και δεν θα δυσκολευτούμε να μεταφέρουμε την πεποίθηση μας ότι έβαλαν την αγορά με την πλάτη στον τοίχο όχι μόνο επειδή της αφαίρεσαν ένα μεγάλο μπελά αλλά γιατί κατάλαβαν ότι υπάρχει κάποιος που τους βλέπει και τους ακούει... 

Στεκόμαστε λοιπόν στο θετικό αυτό παράδειγμα για να γενικεύσουμε όσο είναι δυνατόν την κατάσταση, ελπίζοντας κάποια στιγμή η πολιτική σκηνή να δεχθεί ότι όλα τα παραμύθια που απλώνει (πότε από το βήμα της ΔΕΘ πότε από τα φόρουμ, τις ημερίδες και τα συνέδρια) αραδιάζοντας του κόσμου τις μπούρδες για τα αναπτυξιακά της οράματα στην οικονομία δεν γίνεται να σταθούν χωρίς (εκτός πολλών άλλων) να καταργηθούν και τα διαχρονικά χαράτσια που δεν δικαιολογούνται.

Τρία από αυτά, "ιστορικής γελοιότητας” χαράτσια, είναι ο ΕΝΦΙΑ, το τέλος επιτηδεύματος και οι Ειδικοί Φόροι Καυσίμων (ΕΦΚ) συν τον ΦΠΑ επί αυτών των ειδικών φόρων. Παραμένουν ως αποδεικτικά στοιχεία του οθωμανισμού στην οικονομία μας.

Για το τέλος επιτηδεύματος τα είπαμε τις προάλλες και μιας και υποτίθεται ότι είναι στον δρόμο της κατάργησης και της φορολογικής κάθαρσης... στον χώρο δράσης του νέου επιχειρείν ας το αφήσουμε. Θα επανέλθουμε όταν και αν υπάρξει λόγος. 

Για τον ΕΝΦΙΑ έχουμε πάλι αναφερθεί όχι μόνο στην πολιτική θρασύτητα (των 15 χρόνων της επιβολής του) από τη μια μεριά να δέχεται η πολιτική σκηνή πρόβλημα στέγασης (σε τεράστιες διαστάσεις) και να προσποιείται ότι θα το λύσει με τις κατά καιρούς αστείες παρεμβάσεις μέσω προγραμμάτων χωρίς ουσία και από την άλλη να βάζει φόρους ακινήτων (τα σενάρια 2010-2014 ήταν να σπαρταράς στα γέλια αλλά και από φρίκη...) ακόμη και στις μάντρες της βιοτεχνίας που ήταν γύρω από την αποθήκη με τα τσουβάλια της... 

Την ίδια δε στιγμή από την πολιτική σκηνή (κυβερνήσεις κάθε χρώματος και κάθε εποχής...) έκαναν δηλώσεις για στήριξη άστεγων και μικρομεσαίων... 

Μας μένει λοιπόν το άθλιο χαράτσι, των ΕΦΚ στα καύσιμα όπου τα ανέκδοτα εδώ (αυτά που παίζουν τον ρόλο της δικαιολογίας για τους φόρους αυτούς) ξεπερνούν κάθε όριο ανοικτού δουλέματος του λαού από την πολιτική που (δυστυχώς) ο ίδιος επιλέγει.

Ας μείνουμε μόνο σε αυτό. Δεν καταργούν τον ΕΦΚ αλλά απαλλάσσουν αγρότες και ψαράδες για να δείξουν τι; Συμπαράσταση στους πονεμένους...; 

Και νομίζουν ότι οι αγρότες και οι ψαράδες δεν καταλαβαίνουν ότι πρόκειται (και στην περίπτωση αυτή...) για εξαγορά ψήφων και τίποτε άλλο; 

Πού καταλήγουμε λοιπόν. Η κοινωνία δεν ανέχεται άλλη γελοιοποίηση και θα φανεί αυτό στις δύο εκλογές του 2024-2027. Εάν όμως η πολιτική σκηνή θέλει να σώσει από τώρα την κατάσταση (τη δική της κατάσταση κυρίως...) έχει να επιλέξει ανάμεσα στις ανούσιες υποσχέσεις της για νέο μοντέλο οικονομίας (το οποίο βεβαίως και είναι περισσότερο από αναγκαίο -αλλά όταν έλθει η ώρα του-) και τα ακούσματα για τις τόσες υπερβολές σε φόρους και εισφορές που πρέπει να αφανισθούν ως αδικαιολόγητοι. Μια αρχή έγινε και πολύ σωστά. Θα έχουμε συνέχεια;

george.kraloglou@capital.gr