Όταν η ακρίβεια θα παίρνει κεφάλια...

Του Γιώργου Κράλογλου 

Αυτοί που νομίζουν ότι τον Μάρτη θα μας φοβηθεί η ακρίβεια κάνουν λάθος.  Το θέμα δεν είναι πολιτικό. Αφήστε τον ανταγωνισμό μόνο του να δουλέψει. 

Δεν θα το γλυτώσουμε. Η ακρίβεια, ενώ έχει να κάνει με την τσέπη μας μόνο, κάποιοι... θα επιμένουν να την πολιτικοποιούν και να την σέρνουν μαζί τους και στις εκλογές του Ιουνίου και στις βουλευτικές. Η κυβέρνηση θα πληρώσει έτσι και αλλιώς για τις πολλές δικές της ευθύνες. 

Τη σειρά της θα πάρει και η αντιπολίτευση (όταν και αν λειτουργήσει κάποτε και ως αντιπολίτευση...). Την ασχετοσύνη της στους χειρισμούς θα την χρεωθεί στις βουλευτικές εκλογές του 2027. Τον ερασιτεχνισμό τους και στο θέμα της ακρίβειας θα τον πληρώσουν με το κεφάλι τους...    

Η οικονομία ωστόσο (εκτός των συγκεκριμένων με τις πονηράδες τους...) ακολουθεί και θα ακολουθεί τους δικούς της κανόνες. Θα το δούμε πολύ σύντομα. Όλα τα υπόλοιπά (όπως σημειώναμε και χθες) είναι μόνο για γέλια. 

Και για αυτούς που επιμένουν να πολιτικοποιούν την ακρίβεια βλέποντας τα πολιτικά κέρδη (μιας και λόγω εκλογών τα έχουν ανάγκη) έχουμε να τους δείξουμε μια "φωτογραφία” από την ιστορία της Γαλλίας του Ροβεσπιέρου όπως μας την παρουσίασε ιστορικός μελετητής, φίλος της στήλης και την μεταφέρω, όχι βέβαια για "ομοιότητες..., αλλά για γνώση από τους δικούς μας "επαναστάτες”.

Στην επαναστατική Γαλλία οι εσωτερικοί και εξωτερικοί εχθροί θέτανε σε κίνδυνο τη νεοσύστατη Republic. Αν και πριν την επανάσταση είχε προτείνει την κατάργηση της θανατικής ποινής, τον Δεκέμβριο του 1792 ο Ροβεσπιέρος κάλεσε για την άμεση εκτέλεση, χωρίς να προηγηθεί δίκη, του Λουδοβίκου, με το επιχείρημα ότι απλά και μόνο η ύπαρξη του αποτελούσε κίνδυνο για την επανάσταση. Τότε δεν εισακούστηκε, αν και ο Λουδοβίκος, που μυστικά είχε ζητήσει την παρέμβαση ξένων δυνάμεων, στη συνέχεια δικάστηκε, καταδικάστηκε και οδηγήθηκε στην γκιλοτίνα.

Ο Ροβεσπιέρος κατάφερε όμως τελικά να ξεπεράσει τα εμπόδια που έθετε η "Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και πολίτη" στην "αποτελεσματική διαχείριση" της εκρηκτικής κατάστασης που απειλούσε την εδραίωση της επανάστασης. Με την πίεσή του υιοθετήθηκαν στις 17 Σεπτεμβρίου 1793 ο "Νόμος περί Υπόπτων" και στις 10 Ιουνίου 1794 ένας "Έκτακτος Νόμος" που απέκτησε το όνομα "Νόμος του Μεγάλου Τρόμου". Ωραίες ιδέες, όπως η δημόσια δίκη με μάρτυρες και με δυνατότητα του κατηγορούμενου να έχει συνήγορο, καταργήθηκαν. Το "κράτος δικαίου" αντικαταστάθηκε από τον "Τρόμο" και, τελικά, την αρχή ότι πλέον ο ύποπτος είναι ένοχος εκτός αν αποδείξει την αθωότητα του σε μια Επαναστατική Επιτροπή. Μόνη ποινή, πλέον, ήταν ο θάνατος. Η λίστα των υπόπτων περιελάμβανε, μεταξύ άλλων, ευγενείς, εμιγκρέδες, εχθρούς της δημοκρατίας, όποιον δεν μπορούσε να τεκμηριώσει την προέλευση της χρηματοδότησης της διαβίωσης του ή όποιον αποθήκευε αγαθά πρώτης ανάγκης που ήταν σε έλλειψη.
 
Εχθρός της δημοκρατίας ανακηρύχθηκε παράλληλα και η "ακρίβεια". Μετά από μια σειρά άλλων αποτυχημένων διοικητικών παρεμβάσεων ελέγχου του πληθωρισμού, προστέθηκαν στους "Ύποπτους", στις 29 Σεπτεμβρίου 1793 με το "Loi du Maximum général", και οι κερδοσκόποι και όσοι παραβιάζουν τις ανώτατες τιμές που θεσπίστηκαν. Σιτάρι, κρέας, λάδι, αλάτι έως και χαρτί και καπνός, συνολικά 39 είδη, μπορούσαν να πωλούνται έως και 1/3 πιο ακριβά από την ανώτατη τιμή του 1790 συν ένα περιθώριο 5-10% και συν ένα οριζόντιο κόστος μεταφοράς. Οι έμποροι έπρεπε να αναρτούν εμφανώς τις τιμές τους με συγκεκριμένο τρόπο και οι έλεγχοι από αστυνομία και αξιωματούχους ήταν συνεχείς. Αν καταναλωτής έκανε καταγγελία χωρίς όμως να έχει κάνει συναλλαγή, επιβαλλόταν τιμωρία μόνο στον έμπορο. Η τιμωρία ήταν πρόστιμο, κατάσχεση αγαθών και, κυρίως, προσθήκη στη λίστα των "υπόπτων".
 
Για τον Ροβεσπιέρο, που με τη φήμη του αδιάφθορου ανέρχεται σταθερά στην επαναστατική ιεραρχία καταλαμβάνοντας τελικά και τη θέση του Προέδρου της Εθνικής Συνέλευσης, η εκτός κανόνων κράτους δικαίου καταδίκη σε γκιλοτίνα από την επανάσταση δεν είναι πρόβλημα, σε αντίθεση με την αυθαίρετη φυλάκιση στη Βαστίλη από τους μονάρχες που ήταν πρόβλημα. Αυτό ισχύει, όπως τονίζει αγορεύοντας στην Εθνική Συνέλευση τον Φεβρουάριο του 1794, επειδή η επανάσταση έχει αρετή και υποτάσσει με τον τρόμο τον δυνάστη του λαού.
 
Όμως, η κατάρα του Danton, καθώς όδευε στην γκιλοτίνα νιώθοντας προδομένος από τον συναγωνιστή του, φαίνεται ότι έπιασε και τελικά στις 28 Ιουλίου 1794 και ο Ροβεσπιέρος αποχωρίζεται το κεφάλι του. Καταδικάζεται συνοπτικά, σύμφωνα με τους νόμους που ο ίδιος προώθησε, με απόφαση της Επαναστατικής Επιτροπής. Όμως, η αιτία της καταδίκης του είναι κυρίως το γεγονός ότι ο κόσμος πλέον είχε κουραστεί από τον συνεχή "Τρόμο", τους δρακόντειους νόμους, αλλά και, σε πιο πρακτικό επίπεδο, από την ευρεία έλλειψη αγαθών και την ανέχεια που δημιούργησαν οι νόμοι κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας. Στις 24 Δεκεμβρίου 1794 ο Νόμος περί Ανώτατων Τιμών καταργείται από την Εθνική Συνέλευση. Τον επόμενο χρόνο ακολουθεί η κατάργηση των Επαναστατικών Επιτροπών, η κατάργηση του "Νόμου περί Υπόπτων", η αντικατάσταση της Εθνικής Συνέλευσης από το Διευθυντήριο και η απαρχή της διαδρομής του Ναπολέοντα προς τον αυτοκρατορικό θρόνο. 

george.kraloglou@capital.gr