Ο ανταγωνισμός πέθανε. Ζήτω ο πληθωρισμός απληστίας...

Του Γιώργου Κράλογλου 

Ποιος είπε ότι δεν παράγουμε. Και ο πληθωρισμός απληστίας τι είναι; Από το καλοκαίρι το πήρε χαμπάρι και η κυβέρνηση. Και τι έκανε; Δεν καταλάβαμε... 

Αυτό που καταλάβαμε είναι μόνο το αδυνάτισμα στο πορτοφόλι μας που,  (όπως λένε και επίσημες μελέτες και η επεξεργασία τους από την αγορά), ξεπερνάει ήδη κατά πολύ τα 2,5 δισ. αφού πριν την επίσημη αναγνώριση της χρεοκοπίας μας, το 2009, διαθέταμε για τη διατροφή μας κάτι περισσότερο από 22 δισ. ευρώ ενώ σήμερα μιλάμε με το ζόρι για 20 δισ. 

Θέλετε και άλλα (μιας και μας δίνει αφορμή το βρεφικό και το άλλο γάλα που το ανεβάσαμε στα ράφια μας σε τιμές να κάνουν Σουηδούς και τους άλλους Βόρειους να τρίβουν τα μάτια τους); Να μιλήσουμε για το λάδι το κρέας και τα λαχανικά; 

Έχουμε ήδη μειώσει τις αγορές αυτές στα μισά. Οι μελέτες δείχνουν κάτω το κρέας κατά 45%, πάνω τα πουλερικά, μόνο το κρασί να κρατάει τις ισορροπίες του..., αλλά να χάνουν έδαφος το ψωμί και τα όσπρια…  

Αν πιάσουμε τις λεπτομέρειες θα πούμε κι άλλα, καθώς έχει μετρηθεί από πολλές πλευρές η κατανάλωση στα τρόφιμα και δείχνει απογοήτευση και πολύ σκοτεινιά για το 2024 αλλά και το 2025. 

Γιατί όμως; Δεν λειτουργεί ο ανταγωνισμός; Δεν παίρνουν το μήνυμα αυτοί που πρέπει να το πάρουν από τα καλάθια της αγοράς που δεν γεμίζουν; 

Η γνώμη μας είναι πως σε κανέναν δεν συμφέρει να δείξει ότι καταλαβαίνει το πώς αλλάζουν οι καιροί. Ότι και ο καταναλωτισμός στην Ελλάδα έφθασε στα όριά του. Και ίσως τα ξεπέρασε. Ως εδώ ήταν...

Που σημαίνει ότι ο πληθωρισμός της απληστίας μπορεί να φθαρεί μια ώρα αρχύτερα αν η κυβέρνηση θελήσει να τον πολεμήσει. Βεβαίως, να σκληρύνει το πολιτικό της παιχνίδι. Αλλά έτσι θα αποφύγει τα παραπέρα επεισόδια του "θρίλερ” της οικονομίας, όπου, στην φάση αυτή, κυριαρχεί ο πληθωρισμός της απληστίας ως μια από τις πρόσθετες προεκτάσεις του ψευτοσοσιαλισμού που συντηρεί η πολιτική σκηνή στο σύνολό της. 

Γιατί τα λέμε αυτά. Και προς τι και η σημερινή μας γκρίνια; Αφορμή μας δίνουν τα ακούσματα μας για θέσεις της αγοράς και όσα προβάλλονται στον διάλογό της με την κυβέρνηση. Ακούσματα που βεβαίως και προκαλούν αγανάκτηση. 

Πώς είναι δυνατόν να συντηρούνται ακόμη φοβικά σενάρια για ασυγκράτητη δήθεν αύξηση στο ενεργειακό κόστος όταν η ίδια η κυβέρνηση διαβεβαιώνει και εμάς και την αγορά πως ελέγχεται η κατάσταση. Και ότι τα πράσινα, μπλε και κίτρινα τιμολόγια είναι η θετική απόρροια των χειρισμών στο ενεργειακό. 

Πώς είναι δυνατόν οι αρμόδιοι υπουργοί και οι κυβερνητικοί παράγοντες να μην έχουν πει ακόμη (σε αυτούς που πρέπει να τα πουν...) έξω από τα δόντια τις αλήθειες για την αισχροκέρδεια και να αφήνουν την παραπληροφόρηση να ενισχύει τις θέσεις εκείνων που συντηρούν τον πληθωρισμό απληστίας.  

Πώς είναι δυνατόν, τέλος, να συζητάει η κυβέρνηση και να συμφωνεί να γίνουν αναλύσεις για να διαπιστωθούν οι επιπτώσεις (λέει) για το κατά πόσο παρεμβάλλεται σήμερα το υψηλό εργατικό κόστος στην παραγωγή εγχώριων προϊόντων; Τρελαθήκαμε; Είναι δυνατόν να συζητάμε για εργασιακά όταν συναντάμε απληστία στο κέρδος; 

Νισάφι πια με το εργασιακό και με το κόστος του. Κάναμε δουλεία τη δουλειά στο μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής. Φθάσαμε να κλείνουμε τα μάτια στα εικονικά δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα (αυτά που δίδονται από τη μια και από την άλλη επιστρέφονται). Οργιάζει η μαύρη αγορά εργασίας.

Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να δεχόμαστε από αυτούς που συντηρούν σκόπιμα τον πληθωρισμό απληστίας ότι στην παραγωγή παρεμβάλλεται αυξημένο εργασιακό κόστος. Να αφήνουμε χώρο στην αγορά εργασίας στις έμμεσες απειλές για ενδεχόμενο συρρίκνωσης των επιχειρήσεων με μοιραία συνέπεια την απόλυση, για να γίνονται δεκτοί οι απαράδεκτοι "κανόνες”,  που δυστυχώς κυριαρχούν 15ετία και πλέον στο μεγαλύτερο μέρος της εργασιακών σχέσεων. 

george.kraloglou@capital.gr