Το ενεργειακό είναι στοίχημα

Του Γιώργου Κράλογλου

Σωστά κυνηγάμε ρευματοκλοπές και λογαριασμούς. Αλλά εδώ πρόκειται για ρεζιλίκι. Το ενεργειακό είναι στοίχημα. Για το οποίο μας προκαλεί και η Τουρκία.

Στις επιμέρους συνομιλίες της Αθήνας με τον Ερντογάν μάθαμε βέβαια για τις κάποιες ειδικές συμφωνίες στις παραπέρα σχέσεις με την Τουρκία και στο ενεργειακό, αλλά (όπως πάντα συμβαίνει) σκεπάστηκαν (όπως μας είπαν δικές μας πηγές) πολλά από εκείνα που μας έδωσαν να καταλάβουμε οι Τούρκοι, σε κάθε περίπτωση που θα επιχειρήσουμε ένα μεγαλύτερο άλμα ενεργειακών σχέσεων μαζί τους. 

Και τι είναι αυτά; 

Βασικότερο όλων είναι ότι η Τουρκία στην πολυπόθητη διαδρομή της προς την Ευρώπη και την Ε.Ε. έχει ανάγκη τα μικρά και μεγάλα "μονοπάτια" που μπορεί να της ανοίξει η Ελλάδα. Και ας λέει ό,τι λέει για την Ελλάδα και για την Ε.Ε. για τούρκικη λαϊκή κατανάλωση...

Και αυτό (μόνο με απλή λογική και χωρίς ειδικές πολιτικές και οικονομικές αναλύσεις) δείχνει από κάθε πλευρά την έκταση και τη σημασία που αποδίδει και στο ενεργειακό η Τουρκία. Για το οποίο βεβαίως και είναι αποφασισμένη να βάλει στοίχημα για τον ρόλο της και στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Ευρώπη και στην Ε.Ε.    

Προς την κατεύθυνση αυτή το 2027 ή το αργότερο το 2028 θα έχει ολοκληρωθεί η λειτουργία του μεγάλου πυρηνικού της σταθμού από τον οποίο οι Τούρκοι φιλοδοξούν να γίνουν ο σημαντικότερος προμηθευτής ηλεκτρικής ενέργειας σε όλη την Ανατολική Ευρώπη. 

Και ίσως δεν χρειάζεται να σημειώσουμε ότι μπορεί να ακούμε πολλές και χοντρές πολιτικές φανφάρες, από τον σουλτανισμό της Τουρκίας, αλλά στα χρονοδιαγράμματα στην οικονομία έχει δώσει εξετάσεις και έχει περάσει.  

Όλα τα παραπάνω λοιπόν θα συμβούν μέσω Ελλάδας και είναι γνωστό το γιατί. Γιατί πριν 15 χρόνια πάλι οι Τούρκοι φρόντισαν να στήσουμε γραμμή μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας για να μας καλύπτουν τις ανάγκες μας. Το αν αυτό έγινε σε εμάς εξάρτηση έχει να κάνει με την πολιτική μας ανικανότητα και με τίποτε άλλο...

Δεν είναι συνεπώς δύσκολο να αντιληφθούμε ότι η εξέλιξη αυτή μας αναβαθμίζει ενεργειακά, δίδοντας έμμεσα τον ενεργειακό ρόλο που ακούμε από το 1990. Τους ρόλους, που θα αναλάβουμε μόνοι μας, στα Βαλκάνια και στην Ε.Ε., αλλά τελικά έχουμε μείνει μόνο στις πρόβες… για το πώς θα τους παίξουμε. Τίποτε περισσότερο. 

Το άλλο που θα συμβεί ταυτόχρονα με τα πυρηνικά, από την πλευρά της Τουρκίας, θα είναι ασφαλώς (λόγω της κρίσης στα ενεργειακά που θα περάσει και στο 2024 και στο 2025) και η αύξηση της διακίνησης φυσικού αερίου από τον αγωγό της που λειτουργεί και μέσω Ελλάδας. 

Και όταν λέμε αύξηση μιλάμε για όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διάθεση φυσικού αερίου. 

Ποιος ο λόγος που τα σημειώνουμε αυτά; Αρχικά να επικροτήσουμε τις ενεργειακές συμφωνίες μας με τους Τούρκους που υπογράφηκαν στη συνάντησή μας με τον Ερντογάν. 

Ταυτόχρονα όμως για να μεταφέρουμε ανησυχίες όσων βλέπουν τις εξελίξεις για το πόσο εμείς είμαστε έτοιμοι να κερδίσουμε από το στοίχημα στο ενεργειακό εντός της Ε.Ε. Πόσο μπορούμε να  πούμε ότι έχουμε ξεπεράσει αναστολές που προκαλεί δυστυχώς και εδώ ο ερασιτεχνισμός μας σε ζητήματα όπως το ενεργειακό. 

Να σημειώσουμε μόνο τούτο. Στην ανταγωνιστική μας ενεργειακά Τουρκία,  αντιπαραβάλλουμε μόνο τα συνθήματα της πολιτικής μας ντουντούκας (όλων των κομμάτων) ενάντια στα πυρηνικά που τα στέλνουμε στο ανάθεμα... (ας πληρώνουμε χρυσάφι όλα τα υπόλοιπα). Από την άλλη, δεν κρύβουμε την αδυναμία μας να αξιοποιήσουμε όσο φυσικό αέριο έχει τη δυνατότητα ο αγωγός της Τουρκίας (τα χρόνια της τροφοδοσίας μας) και συνεχίζουμε να σχεδιάζουμε το πώς θα το καταφέρουμε...

george.kraloglou@capital.gr