00:02 25/09
Λέμε ανάπτυξη για να πούμε κάτι...
Με τον κρατισμό να έχει δεμένη χειροπόδαρα την οικονομία και να τον "εκσυγχρονίζουμε" ανά 4ετία, είμαστε κωμικοί μιλώντας για ανάπτυξη.
Δύο σημαντικά τραπέζια συζητήσεων έστησε η γκάφα Σούνακ. Των γλυπτών και των επενδύσεων. Στο χέρι μας να μην τα γκρεμίσουμε. Να τα κρατήσουμε όρθια.
Και σε ό,τι αφορά το τραπέζι για τα κλεμμένα γλυπτά του Παρθενώνα μάλλον δεν φαίνεται ανησυχία για το αύριο. Ό,τι χαλάσει (από την πλευρά μας) θα έχει να κάνει μόνο με πολιτική ανικανότητα. Με τίποτε άλλο. Σημειώστε το αυτό.
Στις επενδύσεις, όμως, τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Καθόλου εύκολα. Γιατί οι Βρετανοί έχουν απέναντι από την Ελλάδα τις μόνιμα ορθάνοιχτες πόρτες των Τούρκων. Και αυτό τους δίνει ένα μέτρο σύγκρισης, που είναι καλύτερα να μην το συζητάμε...
Ωστόσο, το βρετανικό άνοιγμα και προς την Ελλάδα είναι γεγονός. Θα είναι δε δική μας γκάφα (αυτή τη φορά) αν το αφήσουμε να πέσει κάτω. Κατά τη γνώμη μας πολύ μεγαλύτερη από του Βρετανού πρωθυπουργού.
Όσοι έχουν καλή πληροφόρηση για τα πρόσφατα επενδυτικά ενδιαφέροντα των Βρετανών και προς τον τόπο μας, δέχονται ότι πρώτη φορά συναντούν συζητήσεις με τόσο πολύμορφες επενδυτικές αναζητήσεις.
Κέντρο βάρους τόσο των Βρετανών όσο και πολυεθνικών που συνδέονται μαζί τους (σε επενδυτικά σχέδια) ομολογούν πως η συνάντηση του Λονδίνου δεν ήταν καθόλου χωρίς περιεχόμενο ουσίας.
Ήταν άλλου είδους. Με στοιχεία μάλιστα για προέκταση επενδυτικής δράσης και μέσα από συνεργασίες με εγχώριους δικούς μας ομίλους σε τομείς της ενέργειας, του υπεδάφους, της έρευνας υδρογονανθράκων, της σύγχρονης τεχνολογίας και της καινοτομίας.
Αυτά (προς ώρας), και για την ιστορία και των επενδύσεων που δεν πήγε καθόλου άσκημα στο Λονδίνο. Αντίθετα, μετά την πολιτική απρέπεια Σούνακ, μάλλον έφερε τους συνομιλητές της ελληνικής αποστολής σε δύσκολη θέση και σε (κατ' ανάγκη) αρνητικά σχόλια...
Ανεξάρτητα αυτών όμως, ποιο θα είναι (από τη δική μας πλευρά) το επόμενο βήμα που θα μας επιτρέψει να φέρουμε και τις "αποσκευές” που φτιάξαμε στη βρετανική πρωτεύουσα; "Αποσκευές” με πολύ σημαντικά ερωτήματα για το πώς εμείς εννοούμε τις επενδύσεις στην Ελλάδα; Πώς έχουμε σκοπό να τις δούμε φορολογικά και τραπεζικά ή χωροταξικά και αδειοδοτικά.
Τα ερωτήματα έχουν σημασία. Οι Βρετανοί έχουν πολύ πικρή πείρα από τον γραφειοκρατισμό μας σε επενδύσεις σε βιομηχανία, σε τουρισμό, σε έρευνες πετρελαίου, φυσικού αερίου αλλά και στην αξιοποίηση ευρημάτων στο υπέδαφός μας (ανεξάρτητα από το γεγονός ότι θα έδιναν κέρδος στο προφίλ της οικονομίας μας, με άνοιγμα στην εξωστρέφειά της).
Φωτίζουμε τις ελληνοβρετανικές συζητήσεις με θέμα και τις επενδύσεις για δύο σοβαρότατους λόγους.
Δυο λόγους που θα ήταν πολύ καλό να αποδοθεί η προσοχή που τους αξίζει αν δεχθούμε ότι οικονομικό αύριο στην Ελλάδα δεν μπορεί να είναι άλλο από αυτό των μεγάλων και σοβαρών επενδύσεων, ικανών να αναβαθμίσουν την οικονομία μας σε ορίζοντα και κυρίως σε μέγεθος. Επενδύσεων που θα μας βγάλουν από το σημερινό μικρό έως ατομικό επιχειρηματικό μέγεθος.
Νισάφι πια με τα φυτώρια των μικρών που θα καλλιεργήσουν τις μεγάλες και τρανές μονάδες της παραγωγής με εξωστρέφεια... Νισάφι και όλα τα άλλα των μύθων του παρελθόντος...
Ο ένας λόγος λοιπόν είναι ότι σε διακρατικό επίπεδο είμαστε τούτη την ώρα προς τα πάνω καθώς η βρετανική διπλωματία "μελανώθηκε” με ασυγχώρητο τρόπο για την ιστορία της. Και μάλιστα σε επίπεδο πρωθυπουργού που, ιστορικά, έχει αποδειχθεί ασυγχώρητο.
Αυτό, κατά τη γνώμη μας, θα βοηθήσει ακόμη περισσότερο την πίεσή μας για τα γλυπτά του Παρθενώνα. Είναι όμως (παράλληλα) και ευκαιρία για την προσπάθειά μας να δέσουμε τις "γέφυρες” ικανές να μας φέρουν κεφάλαια Βρετανών και από άλλους προορισμούς ή άλλες επενδυτικές "πίτες” που είναι στους στόχους τους. Ας το δοκιμάσουμε τέλος πάντων.
Και ο δεύτερος λόγος ότι κάτι πρέπει να κάνουμε να περιορισθούν οι ετών και ετών ανοιχτοί επενδυτικοί διάδρομοι της Βρετανίας κυρίως με την Τουρκία. Αν τα καταφέρουμε (έστω και σε ένα βαθμό) θα περάσουμε και τις "ευρωπαϊκές εξετάσεις μας” σε επενδύσεις. Θα το επιχειρήσουμε όμως ή τι καλό ήταν το ταξιδάκι μας στο Λονδίνο και πότε θα ξαναπάμε...;