Δεν τους καίγεται καρφί για το κόστος ενέργειας

Του Γιώργου Κράλογλου

Τους μίλησαν οι ενεργοβόρες και άλλες βιομηχανίες για το βάρος στις τιμές από το υψηλό κόστος ενέργειας. Τι είπαν; Θα συστήσουμε ομάδα εργασίας... 

Ομάδα εργασίας εμείς, νόμος στη Βουλγαρία η επιβολή "τέλους διέλευσης" 10,2 ευρώ ανά MWh στις χώρες που περνάνε το ρωσικό φυσικό αέριο από το έδαφός της, όπως κάνουμε και εμείς. 

Τι σημαίνει αυτό; 

Πρόσθετες επιβαρύνσεις σε όλους τους κλάδους, σε όλα τα μεγέθη όλων των επιχειρήσεων και σε όλους τους καταναλωτές στην Ελλάδα, όπως είπαν προχθές στην κυβέρνηση και οι βιομηχανίες, βλέποντας το πού βαδίζουμε και γιατί η ακρίβεια δεν φεύγει, ούτε με ευχολόγια, ούτε με ανάθεμα.   

Τι πρέπει να γίνει. Να πάει η Ελλάδα (λέει) στα αρμόδια όργανα της Ε.Ε. και να καταγγείλει ότι η Βουλγαρία παραβιάζει το δίκαιο της Ένωσης. Ας πάει... Θα περάσουν 5 χρόνια να ασχοληθεί η Ε.Ε. Μέχρι τότε θα πληρώνουμε. 

Στο μεταξύ 5 χρόνια θα μελετάει το πρόβλημα και η ομάδα εργασίας που θα συσταθεί για το ενεργειακό. Γιατί στην Ελλάδα του ψευτοσοσιαλισμού για να παγώσεις μια κατάσταση στήνεις επιτροπή ή ομάδα εργασίας την οποία, μετά από κάποια χρόνια, ψάχνεις να βρεις αν συνεδριάζει και που... 

Λες και δεν ξέρουμε ότι είμαστε στην κορυφή των ακριβότερων στην Ευρώπη, ανάμεσα στους 4 πιο ακριβούς. Και αυτό συμβαίνει και τα τελευταία χρόνια που περνάμε άλλη μία ενεργειακή κρίση. Μαζί βεβαίως με όσα προστίθενται από το επίπεδο της αισχροκέρδειας. Των υπερκερδών... για να το πούμε κομψότερα. 

Αισχροκέρδεια που έχει τη βάση στον Βορρά της Ε.Ε αλλά έχει κάνει "φωλιές" και στο Νότο με το Ελλαδιστάν στους πρώτους των πρώτων. 

Ποιος ξεχωρίζει από τον Νότο; 

Η πάντα και παντού αθόρυβη Πορτογαλία. Και μάλιστα σε τεράστια απόσταση από όλους τους άλλους. Ακολουθεί πίσω της λαχανιασμένη η Ισπανία και τους βλέπει, με θολά μάτια από την ακρίβεια, η Ελλάδα και περίπου κοντά της η Ιταλία. 

Πώς και γιατί η Πορτογαλία τα έχει καταφέρει (μαζί με επιτυχίες και στην απασχόληση και στην απαλλαγή βαρών στους φορολογούμενους); 

Γιατί θέλει να γεμίσει τον τόπο της δουλειές. Θέλει εξαγωγές. Θέλει να μειώσει όσο μπορεί την ακρίβεια. Και αυτό ξέρει ότι θα το πετύχει με επενδύσεις ανταγωνιστικού (για την Ε.Ε.) παραγωγικού κόστους. Που βεβαίως σημαίνει και χαμηλές τιμές στην ενέργεια. 

Το λέει αλλά και το εννοεί η Πορτογαλία. Γι' αυτό γίνονται πράξη όσα εξαγγέλλονται στη χώρα αυτή. Γι' αυτό παλεύει και την ανεργία της. Γι' αυτό ανανεώνει τα φορολογικά της κίνητρα με μειώσεις και στον ΦΠΑ και στις εισφορές της.

Δεν πλέκουμε το εγκώμιο της Πορτογαλίας. Δεν είναι αυτός ο σκοπός και ο στόχος του σημερινού μας σημειώματος. 

Μας έρχεται όμως στον νου πως έχει καταφέρει τόσα πράγματα η χώρα αυτή, σε αντίθεση με εμάς που μόλις τώρα θα ψάξουμε τα βαθύτερα προβλήματα της ακρίβειας. Τα στοιχεία εκείνα που μας κρατάνε στους 4 πιο ακριβούς της ενέργειας σε όλη την Ευρώπη. Τρεις θέσεις από την πανάκριβη Ιρλανδία που ανταγωνίζεται τον Βορρά της Ε.Ε. 

Και ερωτώ την κυβέρνηση που κατέφυγε στην ομάδα εργασίας για τη μελέτη των λόγων του υψηλού μας ενεργειακού κόστους που μας "ανεβάζει" στους "πλουσιότερους" της Ευρώπης. Αν εξαιρέσουμε την πανδημία που ήταν εισαγόμενη, η χρεοκοπία του 2008 (μας πήρε μια 2ετία να την δεχθούμε...)  και το μέγεθος της ενεργειακής κρίσης (που βεβαίως και παλεύεται από όλους στην  Ε.Ε. εκτός τεσσάρων - στους οποίους ανήκουμε και εμείς -) δεν λέγονται συμφορές για τις οποίες ευθυνόμαστε; Αυτό θα ψάξει να βρει και η νέα ομάδα εργασίας που συστήθηκε για να μελετήσει το ενεργειακό; Υπάρχει απάντηση; 

george.kraloglou@capital.gr