Ξεκινάνε το παιχνίδι της κολοκυθιάς και με την ανεργία

Του Γιώργου Κράλογλου

Επενδυτική βαθμίδα και δουλειές βλέπει η κυβερνητική "επιθεώρηση”. Επενδυτική βαθμίδα και στο εργασιακό, τα "μπουλούκια” θιάσων της αντιπολίτευσης. 

Η κυβέρνηση μπορεί να δικαιούται δια να ομιλεί..., μιας και δούλεψε για την επιστροφή της που φέρνει φθηνά δανεικά και ανοίγει πόρτες για επενδυτές (ας ελπίζουμε να μην είναι οι ευκαιριακοί αλλά κυνηγοί ευκαιριών...) πράγμα που βεβαίως σημαίνει και δουλειές (το κατά πόσο θα είναι και ανθρώπινες είναι άλλο θέμα ...). 

Η αντιπολίτευση όμως, και ειδικά η αξιωματική, συνεχίζει την τακτική θιάσων "μπουλουκιών” που άλλα λέει ο ένας και άλλα ο άλλος με ακαταλαβίστικα που μπερδεύουν τους πάντες.

"...Αντί για τεχνητούς πανηγυρισμούς, η δική μας επιλογή είναι να ανέβει ο λαός κοινωνική βαθμίδα, ο κρατικός μηχανισμός βαθμίδα, η υγεία, η παιδεία, η δικαιοσύνη, η διαφάνεια βαθμίδα. Να ανέβει το βιωτικό μας επίπεδο βαθμίδα” είπε προχθές η αξιωματική αντιπολίτευση... Ποιοι θα τα κάνουν αυτά. Πότε θα τα κάνουν. Πότε θα τα τελειώσουν ..., ούτε οι ίδιοι μπορούν να απαντήσουν. 

Αλλά τι να κάνουν, θα μας πείτε. Να μην πανηγυρίσουν οι μεν και να μην πουν τις ανοησίες τους οι δε, τώρα που έχουν ανάγκη να δείξουν ότι πρέπει να ασχοληθούν και με τις απαντήσεις σε θέματα ανεργίας που μας δίνουν και οι εργαζόμενοι.

 Και πάμε να δούμε δύο- τρεις από τις τις απαντήσεις από την γλώσσας της ανεργία μας,  μετά το 2020 ( με την συζητήσιμη προσφορά εργασίας στην οποία η ανταπόκριση είναι σχεδόν μηδέν -αν δούμε σωστά τις εργασιακές μας ανάγκες-). 

Η πλέον αισθητή είναι πως δεν πιστεύουν ότι υπάρχει περίπτωση, στην Ελλάδα, να δουν μακροπρόθεσμη εργασιακή πολιτική κινήτρων που δεν θα μεταβληθεί από την οποιαδήποτε κυβέρνηση αναδειχθεί στις εκλογές. Ακόμη και αν επικρατήσει το ίδιο κόμμα και παραμείνει το ίδιο κυβερνητικό σχήμα. 
 
Το γνωστό αυτό αλαλούμ δεν απασχολεί μόνο τις επιχειρήσεις. Το έζησαν και  οι εργαζόμενοι με την "...επανίδρυση του κράτους...” το 2005... που έφερε χρεοκοπία. Με το "...λεφτά υπάρχουν...” το 2009 που έφερε τα μνημόνια, τους μισθούς (τότε) Βουλγαρίας. Και το "ντάρλινγκ έκλεισα τις Τράπεζες” το 2015.
 
Πώς απάντησαν και τότε οι εργαζόμενοι; Όπως και σήμερα. Με τριπλασιασμό της μετανάστευσης. 

Ποιος θα έπαιρνε στα σοβαρά τους πολιτικούς και όλες τις πολιτικές που έταζαν όταν οι ίδιοι δεν ήταν σε θέση να αξιοποιήσουν επενδυτικά και τα Ολυμπιακά έργα. Αυτά που είχαν πληρώσει και από τους φόρους τους...

Η δεύτερη απάντηση που συναντούμε καθημερινά είναι αυτή με την άρνηση ανταπόκρισής τους στις προσκλήσεις για αγροτική απασχόληση, για τη λιανική και τις υπηρεσίες ή στη βιοτεχνική παραγωγή που όπως και να το δούμε καλύπτει σχεδόν το 100% του συνόλου της παραγωγής. 

Είναι τεμπέληδες οι εργαζόμενοι (όπως ακούγεται στην πιάτσα του κέντρου και ιδίως της περιφέρειας) και δεν ανταποκρίνονται στις γεωργικές, τις όποιες τουριστικές δουλειές,  στη λιανική και γενικά στο εμπόριο; 

Ας ξεκαθαρίσει πρώτα το επίπεδο της οικονομίας που θα συντηρήσουμε (πέρα από όλα εκείνα τα μικρά έως ασήμαντα σχήματα που ούτε θέλουν να τα βλέπουν και οι Τράπεζες...). Ας σταματήσουμε την ψευτοσοσιαλιστική επιδοματική πολιτική "λουκούμι” στη μαύρη οικονομία και τη μαύρη αγορά εργασίας... Και μετά μιλάμε για τις πραγματικές προθέσεις εργαζόμενων και άνεργων... 

Η τρίτη απάντηση έρχεται από τον χώρο των εργαζόμενων με εξειδίκευση καθώς και εκείνων με ειδικές τεχνικές γνώσεις που απαιτεί η τεχνολογία στην παραγωγή και έχουν άμεση ανάγκη τα τεχνικά έργα. 

Και εδώ η απάντηση είναι ίδια με την προηγούμενη. Για 30-35 χρόνια μιλάμε για σύνδεση της εργασίας με τα Πανεπιστήμια και γενικότερα την εκπαίδευση. Τις ίδιες 10ετίες εφαρμόζουμε αναπτυξιακές πολιτικές (που ευνοούν βεβαίως και τους εργαζόμενους) κρατάνε όμως 1-2 χρόνια και ανατρέπονται. Οπότε ας δούμε πού καταλήγουμε πολιτικά με όλα αυτά και μετά να ρωτήσουμε τους 550.000 άνεργους, γιατί αρνούνται την προσφορά. Γιατί δεν πιστεύουν κανένα στον τόπο τους...

george.kraloglou@capital.gr