Τους τρομάζει ο "σκοτωμός" για πωλήσεις

Του Γιώργου Κράλογλου 

Σε κουβέντα να βρισκόμαστε..., είναι οι δήθεν παραινέσεις για καλύτερη δουλειά από το υπουργικό συμβούλιο. Ο φόβος είναι ένας. Ότι τα πάντα πωλούνται.

Ότι στις ευρωεκλογές δεν θα έχουν τίποτε να παρουσιάσουν για πεπραγμένα γιατί στην αγορά κανείς δεν παρακολουθεί ούτε όσα λέγονται ούτε τα άλλα που επαναλαμβάνονται ως πεπραγμένα της κυβέρνησης. Ως επεμβάσεις της για τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας και τη μεταρρύθμιση της, ώστε να γίνει περισσότερο ανταγωνιστική...(λέει).  

Στις δε  εκλογές του 2027 δεν θα μπορούν να αποδείξουν ότι η κυβέρνηση του 2023 ακολουθούσε κάποιους κανόνες πολιτικής προς κάποια κατεύθυνση ή καθόταν στους καναπέδες των υπουργείων και έβλεπε από τα κανάλια τη δήθεν δράση της αντιπολίτευσης, στα κενά της κυβέρνησης... Αυτά δηλαδή που κάνουν και οι φορολογούμενοι πολίτες μπας και πάρουν μια κάποια ιδέα, για το πού πάνε οι φόροι τους... 

Υπάρχει έστω και ένας να έχει διαφορετική άποψη για την εικόνα που παρουσιάζουμε; Ας μας δώσει τις δικές του εκτιμήσεις. Περιμένουμε...  

Ας μας αποδείξει ότι φαίνεται από κάπου καπνός ανάπτυξης ή προοπτική για καλύτερες μέρες και όχι μόνο (ασταμάτητες) πωλήσεις (του όσο-όσο οι πιο πολλές)  σε ακίνητα και κινητά ή οι κάθε είδους τακτοποιήσεις κόκκινων δανείων, ενόψει της έλευσης των φθηνότερων δανεικών με την επιστροφή της επενδυτικής βαθμίδας... 

Ας μας αποστομώσει με τα αποτελέσματα στον εκσυγχρονισμό του κράτους και στην αναδιάταξη κρατικών δυνάμεων  ή κρατικών υπαλλήλων που το 2024 θα είναι και ο χρόνος αναγνώρισης της συμμετοχής τους στην ανάπτυξη  και θα αμειφθούν με αυξήσεις, ενώ στο βάθος σύντομα θα φανούν και 3ετίες.. (για να μη ζηλεύουν τους ιδιώτες εργαζόμενους...).

Ας μας βάλει στη θέση μας με στοιχεία για το πρόγραμμα Ελλάδα-2-0 που είναι ακόμη σε διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή προκειμένου να  οριστικοποιηθεί.... Και αν οριστικοποιηθεί  να πάρει από το Ταμείο Ανάκαμψης (όπως όλος ο ντουνιάς...) το μερτικό του... 

Ας μας βουλώσει το στόμα με αυτό που χτίζεται στον τόπο και ειδικά στην οικονομία ώστε να μην ανησυχούμε που για πρώτη φορά δεν μένουν ούτε τα οικόπεδα από τα κουφάρια της πρώην βιομηχανίας (που μόνο αν πάμε στα συνέδρια  και στους πίνακες βλέπουμε την ανάπτυξη της και τις επενδύσεις της. Μέχρι φουγάρα θα δούμε ξανά σε λίγο καιρό...).  
 
Τι γίνεται λοιπόν; Ξέρει κανείς τι γίνεται στον τόπο εκτός από το ότι κλείνουν και πωλούνται οι περισσότερες επιχειρήσεις; 

Ότι το ενοικιάζεται (σε παλαιές και σύγχρονες μορφές...) είναι το κέντρο βάρους της οικονομίας μας από το 2019 ως και το 2023; 

Ότι ενοικιάσεις και πωλήσεις ανανεώθηκαν μαζί με τον αυξημένο τουρισμό που όμως ακόμη δεν έχει κάνει ταμείο για το 2023... (εκτός αν βάζουμε μέσα και αυτά που μας φέρνουν τα  σουβλατζίδικα και τα -εισαγόμενα από Κίνα- τσολιαδάκια των σουβενίρ μας...);   

Ότι έχουμε σκοτωμό (επιμένουμε σε αυτό) σε εξαγορές ό,τι ακίνητου πωλείται (ειδικά στο κέντρο της Αθήνας και σε όλη τη Θεσσαλονίκη ως τη Χαλκιδική) από αγοραστές των ΗΠΑ (όλων των πολιτειών) του Ισραήλ (εντάθηκαν μετά τα γεγονότα), της Γερμανίας και της Ρωσίας με έντονο ανταγωνισμό και από τη Γαλλία. Τη Γαλλία που αγοράζει τα πάντα στα νησιά;

Εδώ είμαστε λοιπόν. Στις αγοραπωλησίες ακινήτων και μόνο. Σε ανυπαρξία ουσίας σε ό,τι οι ανεπτυγμένες οικονομίες αποκαλούν παραγωγή. Και στην αναμονή να περάσουν στις πωλήσεις τα εκτός σχεδίου και οι δασικές εκτάσεις επειδή δεν θα έχουμε τίποτε άλλο να πουλήσουμε. 

Πώς να τα χαρακτηρίσουμε αυτά που ζούμε; Αυτά που έκαναν από προχθές την κορυφή της κυβερνήσεως να ανησυχεί για το αν ανταποκρίνονται ή όχι τα υπουργεία και οι υπουργοί. Και λέμε εμείς τώρα.. Μιας και αντιπολίτευση (να ξέρει βέβαια τι της γίνεται) δεν έχουμε μήπως να τα αποκαλέσουμε ανάπτυξη ή να τα αφήσουμε ώστε έτσι και δυσκολευτούμε στις εκλογές, να τα ρίξουμε στη Χαμάς...

george.kraloglou@capital.gr