Ελαφρύνσεις νοικοκυριού. Με φοροκυνηγητό ή δανεικά;

Του Γιώργου Κράλογλου

Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα..., με την επενδυτική βαθμίδα; Γιατί αν ξύσουμε τον πάτο του βαρελιού..., θα βρούμε 10 δισ. αδήλωτα, παιδί μου.

Και αυτά τα αδήλωτα,  παιδί μου, είναι κάθε χρόνο. Εδώ και πολλά-πολλά χρόνια. 

Ναι, αλλά αυτά συμβαίνουν και στην ανεπτυγμένη Ε.Ε. με την υψηλή φορολογική συνείδηση..., πατέρα. Οπότε πού είναι το παράξενο; 

Το παράξενο είναι ότι εμείς υποτίθεται ότι τα κυνηγάμε (πολιτικά και μόνο πολιτικά) από το 2012. Για να μην πούμε πιο πριν. Τότε που ήταν στα 7-8 δισ. αλλά έβλεπαν και τα 10 δισ... 

Παρέα τους και το 1 δισ. του γενικού λαθρεμπορίου που υποτίθεται ότι θα αφανίζαμε οριστικά το 2000. Καύσιμα και τσιγάρα κυρίως τα τότε (όπως και τα σημερινά) λαθραία, να μοιράζονται τα κέρδη από 500 εκατ. ευρώ κάθε "κλάδος". 

Τι να πρωτοθυμηθούμε και από το τότε φοροκυνηγητό. 

Δηλώσεις επί δηλώσεων και για τις Δημόσιες Αρχές, που είχαν φτιάξει μηχανισμούς (λέει) από τους οποίους δεν θα ξέφευγε ούτε μια δεξαμενή..., από εκείνες που χτίστηκαν για το λαθραίο πετρέλαιο και αντί να τις γκρεμίσουμε το 2006-2008 (κατά την επανίδρυση... του κράτους) γκρεμίσαμε τις Δημόσιες Αρχές..., που είχαν αρχίσει να ενοχλούν το λαθρεμπόριο. 

Ποιος ο λόγος να τα ανασκαλίζουμε ξανά και ξανά όλα αυτά; Ποτέ χωρίς λόγο. Τα βάζουμε ανάμεσα στις γραμμές μόνο κάθε φορά που ξεκινάει το νέο "σαφάρι" για την φοροκλοπή. Νέο κυνηγητό με πιο πολλές δαγκάνες (λέει) από τις προηγούμενες...

Και πού καταλήγει συνήθως (στην πράξη) το "σαφάρι" των αδήλωτων φόρων (όλων των κυβερνήσεων της χρεοκοπίας από το 2008 μέχρι σήμερα); Στο εύκολο του 50χρονου ψευτοσοσιαλισμού μας. Στα δανεικά...

Το φοροκυνηγητό μένει στα λόγια. Στα λόγια και στα όνειρα πως κάποια στιγμή κάποιος..., θα πάρει στα σοβαρά το πρόβλημα. 

Εκτός από τα λόγια και σε κάποιες πράξεις που ακολουθούν μεν την πορεία για την ανακάλυψη των ασυνείδητων φορολογικά αλλά τι συμβαίνει; Μπερδεύονται στη μέση τα πρόστιμα και χάνονται τα ίχνη...  

Πάμε 10 χρόνια πριν να θυμηθούμε ότι και τότε (στην καρδιά των μνημονίων) μας μπήκε στο μάτι η "κλοπή" φόρων. Στο επίκεντρο και τότε η αναντιστοιχία μεταξύ κερδών από τα ακίνητα και φόρων που έπρεπε να πληρώσουν οι πλούσιοι. Τι έγινε στην πράξη; 

Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς... Αλλάξαμε 1-2 ονόματα στον φόρο. Τα φορολογικά κέρδη των 3 δισ. τον χρόνο (που καλά κρατούν ως σήμερα...) πήγαν κυρίως σε μισθούς νέων προσλήψεων κρατικών υπαλλήλων. 

Πάνω από 20.000 λογάριασαν τις προσλήψεις αυτές,  οι ίδιες οι κυβερνήσεις της χρεοκοπίας. Τι κάναμε σε ελαφρύνσεις; Δεν μας άφηναν (είπαν) τα μνημόνια και οι Τρόικες... 

Και ήρθαν το 2015 οι σύντροφοι και συντρόφισσες της αριστεράς και της προόδου... να βάλουν δικαιοσύνη στη φορολογία. Να μαζέψουν τα περιττά. Να κυνηγήσουν τους αδήλωτους φόρους. 

Τι έκαναν; Πήραν δανεικά για καλύψουν τις τρύπες των 8 δισ. (τότε) από τους αδήλωτους φόρους…. 

Θα μπορούσαν βέβαια να κάνουν ό,τι τους έλεγαν οι δανειστές. Κόψτε κράτος. Μειώστε ό,τι περισσεύει και καταργήστε όλα τα εισπρακτικά χαράτσια που βάλατε, για να συντηρήσετε το κράτος που δεν σας χρειάζεται. 

Ήταν αδύνατον να τα κάνει όλα αυτά η αριστερά της προόδου... Αδύνατον όπως και το νέο αριστερό μπουλούκι που ξέρει να δίνει μόνο παραστάσεις στην επαρχία. 

Τι μας μένει συνεπώς; Να έχει λογαριάσει καλά η κυβέρνηση (κατά πώς μας είπε) το δικό της φοροκυνηγητό. Γιατί έτσι και επιχειρήσει να κάνει τις 2,5 δισ. ελαφρύνσεις (που έταξε ήδη στα νοικοκυριά) πρέπει να πάει σε δανεικά. Οπότε καλώς να έρθει η επενδυτική βαθμίδα. Αλλιώς δεν γίνεται να προκάνει ως τις εκλογές του 2027. Και μετά τις εκλογές, ίσως να έχουμε και αντιπολίτευση...

george.kraloglou@capital.gr