Επιτέλους έχουμε δημοκρατία στην Ελλάδα

Του Γιώργου Κράλογλου 

Όλες οι φωνές στη Βουλή. Με τις πραγματικές δυνάμεις της κάθε πλευράς και όχι στημένα δεκανίκια να στηρίζουν τον κρατισμό του εκάστοτε δικομματισμού.

Τώρα μπορούμε να μιλήσουμε και να απαιτήσουμε το πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον που είναι δυνατόν να ανταποκριθεί σε όσα χρειάζεται η αναβάθμιση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. 

Έτσι θα ανταποκριθούμε σε εκείνες τις προσκλήσεις που κάνουμε για επενδυτική επιλογή της χώρας μας αλλά και στις προκλήσεις που τυχόν θα διασφαλίσει (αν διασφαλίσει...) η οικονομία μας.

Ισχυρή αυτοδύναμη κυβέρνηση η οποία δεν δικαιολογείται πλέον να ανακατεύει (στο όνομα ενός ψευτοσοσιαλισμού), τη στήριξη του 50ετούς κρατικοδιαιτισμού και της διαπλοκής, δικαιολογώντας τις παρεμβάσεις της στην οικονομία, πότε ως αναδιανομή πλούτου και πότε ως προστασία των ευάλωτων...

Πολιτικό κόστος τέλος μετά από τέτοια ισχυρή και αυτοδύναμη λαϊκή εντολή ανάθεσης της εξουσίας. 

Πολιτική ευθύνη στη νέα κυβέρνηση για τα πάντα. Από την πρώτη ημέρα και όχι μετά τις πρώτες 100 ημέρες...

Μέσα στη Βουλή οι αντιδράσεις κάθε πολιτικής κίνησης ή και έκφρασης και όχι στους δρόμους με ταμπούρλα και γελοιότητες, ενάντια στην πρόσκληση επενδυτών, επενδύσεων ή στη διάλυση κρατικής (βιομηχανικής κυρίως) σαβούρας που μας έφερε στον πάτο των οικονομικών της Ε.Ε. 

Μέσα στη Βουλή οι πατριωτισμοί και οι εθνικισμοί και όχι στους δρόμους και στα σοκάκια να σκοτωνόμαστε και να σφαζόμαστε για βλακώδη συνθήματα και μηνύματα. Πείτε ό,τι έχετε να πείτε μόνο από τα έδρανα και όχι στα πεζοδρόμια και στις αλάνες...

Όλοι στη Βουλή. Με μια κυβέρνηση με τεράστιες δυνατότητες να φέρει τα πάνω κάτω και τα μέσα έξω. Και μια αντιπολίτευση που πήρε το μήνυμα να μην ζητάει δυνάμεις (ακόμη και της προόδου) έτοιμες από χέρι...

Να τις αποκτά με έργο και σωστές φωνές από τα έδρανα που της παρέδωσε για πρώτη φορά ο ελληνικό λαός δίκαια και ανάλογα με αυτό που δείχνουν ότι μπορούν να κάνουν. 

Η Ελλάδα,  η κοινωνία της και η οικονομία της έχουν ανάγκες που δεν μπορούν να περιμένουν. Παιδεία, υγεία, δουλειές. Και πριν απ όλα το εργασιακό. Οι αμοιβές και οι εργασιακές συνθήκες που θα κρατήσουν τους νέους στον τόπο τους. Και γιατί όχι ίσως φέρουν και κάποιους από τους μετανάστες μας πίσω (πολύ δύσκολο αλλά ας το ευχηθούμε...). 

Είμαστε ήδη στα χέρια της ακρίβειας και του πληθωρισμού που δεν τον πολεμάς με τους κατώτατους και την ανταπόκριση σε δεξιότητες,  μόνο από το 20% των επιχειρήσεων. 

Ανθρώπινες αμοιβές με συνθήκες δουλειάς, σε οικονομικό περιβάλλον που θα δένει και την παιδεία με την παραγωγή, τα ακούμε από το 2019. Πότε θα φανούν;

Και δεν τα ακούσαμε από τη σημερινή αντιπολίτευση είτε των δυνάμεων της προόδου... που κυβέρνησε τη χώρα την 4ετία ως το 2019 ούτε από την άλλη του σοσιαλισμού και των ονείρων... μιας 45ετίας. 

Μας τα είπε και μας τα έταξε, στην πρώτη της θητεία, η σημερινή κυβέρνηση που επιστρέφει στην εξουσία μέχρι και το 2027, αλλά αυτή την φορά με απίστευτη αυτοδυναμία. Τα σημείωσε και ως προτεραιότητα η κάθε μορφής αντιπολίτευση. Αυτή που είναι ήδη από χθες εντός της Βουλής. 

Εάν λοιπόν η νέα αυτοδύναμη κυβέρνηση θέλει να δώσει δείγμα γραφής, στη δεύτερη θητεία της, ας περάσει στην οικονομία το στίγμα που θα προβληματίζει θετικά για το πώς (μετά από μισό αιώνα), η πολιτική θα σταματήσει να περιπλέκεται στην οικονομία. Να μπαίνει χωρίς λόγο στα πόδια της αγοράς με προσχήματα που έχουν το άθλιο γνώρισμα του κρατικισμού. Και αν η αντιπολίτευση από το ΚΚΕ ως τα όποια άκρα... θέλουν να προστατεύσουν τον λαό και το δίκιο του εργάτη ας το κάνουν στη Βουλή. Τώρα που όλες οι φωνές βρήκαν έδρανα να κάτσουν...

george.kraloglou@capital.gr