Όταν η κλεφτουριά ψηφίζει...

Του Γιώργου Κράλογλου

Κακούργημα ή πλημμέλημα η κλεπταποδοχή; Το ερώτημα τίθεται  (παρά τις αμέτρητες κλοπές υλικού του ΟΣΕ), καθώς στο κύκλωμα είναι και ψηφοφόροι...

Και επειδή το "σήριαλ" αυτό παίζεται... μια 20ετία. 

Ας δούμε πώς. Λίγο μετά το 2000 όταν το κράτος της τότε σοβιετίας μας προβληματίσθηκε για το τι πρέπει να κάνει για την κλεφτουριά σε υλικά, ανταλλακτικά και άλλα, από τις κρατικές χωματερές... που έπαιζαν και παίζουν και τον ρόλο υπαίθριων (λέει) αποθηκών υλικού για μεταφορές, για την ενέργεια ή και για κάποιες κρατικές κατασκευές.

Και τι έκανε το κράτος και για να ακριβολογούμε, ορισμένοι από τους κρατικούς Οργανισμούς που διαχειρίζονται παροχή ενέργειας και μεταφορών του λαού... (που βεβαίως τους πληρώνει από την τσέπη του). 

Ως νομενκλατούρα (διορισμένη από τα κόμματα) το ανάφερε στους πολιτικούς των τομέων. 

Και οι πολιτικοί αφού τους χτύπησαν στην πλάτη..., έχωσαν τις υποδείξεις στα συρτάρια της πολιτικής τους. 

Μετά από 10-13 χρόνια η νομενκλατούρα (επειδή δεν μπορούσε άλλο να συγκρατήσει τις διαστάσεις της κλοπής -ιδίως τροχαίου υλικού, επανήλθε). Είχε βουίξει και ο τόπος τότε. Καθημερινά ήταν τα δημοσιεύματα και οι παρουσιάσεις στην τηλεόραση. 

Και δεν ήταν μόνο αυτό. Εκείνη την περίοδο υπήρχαν και απόνερα βρομιάς και οσμών... από το λαθρεμπόριο καυσίμων. Απόνερα από τη διάλυση μιας κυβέρνησης (του 2005-2009) και μιας ανεξάρτητης αρχής που είχε την "απρονοησία" να μελετήσει μέτρα για πάταξη του λαθρεμπορίου. Και να υποδείξει (αν είναι δυνατόν...) και τρόπο εφαρμογή τους... Τους διέλυσαν με το που το σκέφτηκαν...

Ωστόσο, πριν 10 χρόνια, το 2013 (μας το διηγήθηκε και η παρούσα κυβέρνηση προχθές) εισακούσθηκαν (από την πολιτική) εισηγητές μέτρων για τις κλοπές τροχαίου του ΟΣΕ και άλλων υλικών (πάντα μόνο από κρατικές επιχειρήσεις) να μετατραπεί η καταδίκη των υπαιτίων,  από πλημμέλημα σε κακούργημα. 

Στα χαρτιά έγιναν όλα κανονικά. Στην πράξη,  δεν χάθηκε ο κόσμος...

Στο κάτω-κάτω τις ζημιές σε ΟΣΕ και όπου αλλού η, γνωστή-άγνωστη, κλεφτουριά έκανε τη δουλειά της (με τεράστια κέρδη), τις πλήρωνε ο κοσμάκης. Και πρώτη απ’ όλους η μεσαία τάξη που, έτσι και αλλιώς, είναι μισητή από τα κόμματα της προόδου...

Προς τούτο, 6 χρόνια μετά, αποκαταστάθηκε... η δικαιοσύνη ξανά, από την κυβέρνηση της αριστεράς και προόδου.

Το 2019 (μας το κατήγγειλε προχθές και η παρούσα κυβέρνηση) οι ποινές για τις κλοπές του τροχαίου υλικού επέστρεψαν στο πλημμέλημα και άλλαξαν το κακούργημα. Την ποινή που είχε ορισθεί το 2013 !! 

Πόσο κράτησε και αυτό; Μόνο 3 χρόνια.

Με αφορμή την τραγωδία που προκάλεσε το ανίκανο κράτος μας στα Τέμπη βγάλαμε (μέσα στα άλλα) στη φόρα και την κλεφτουριά του σιδηροδρομικού υλικού. Και τι κάναμε; 

Μια από τα ίδια. Αποφασίσαμε να καταργήσουμε το πλημμέλημα στην κλεφτουριά και να επαναφέρουμε το κακούργημα που ναι μεν το σκεφθήκαμε λίγο μετά το 2000 αλλά ως ποινή το ορίσαμε με νόμο το 2013 (και το αλλάξαμε ξανά σε πλημμέλημα το 2019!!)

Τι μένει από εδώ και πέρα;

Αρχικά να περάσουμε από τη Βουλή την αλλαγή της ποινής σε κακούργημα. 

Στη συνέχεια να το εφαρμόσουμε (με κυνήγι του κυκλώματος κλεφτών και κλεπταποδόχων). 

Ακολούθως να δεχθεί η επόμενη κυβέρνηση να συντηρήσει και να μην αλλάξει την ποινή από κακούργημα σε πλημμέλημα...

Δύσκολη δουλειά για το Ελλαδιστάν, όταν το κύκλωμα κλεφτών και κλεπταποδόχων είναι μέρος πελατειακού δυναμικού κομμάτων (ανάλογα με τη στήριξη...) και η ψήφος του ιδιαίτερα υπολογίσιμη. Γιατί τόση καχυποψία; Δεν είναι καχυποψία. Πρόκειται για απορία... Αν δεν είχαμε την τραγωδία στα Τέμπη θα σκαλίζαμε το θέμα, ένα 2μηνο πριν τις εκλογές; Και αν ναι, γιατί δεν το κάναμε το 2020; 

george.kraloglou@capital.gr