Δουλειές υπάρχουν... Μισθούς ψάχνουμε.

Του Γιώργου Κράλογλου 

Η κυβέρνησή έδωσε δείγμα γραφής. Και ως τις εκλογές και για μετά. Οδηγός της ο κατώτατος. Η αντιπολίτευση ανύπαρκτη. Που να την αφήσει ο ανένδοτος... 

Πού να βρουν καιρό να ασχοληθούν με το μισθολογικό. Με εκείνες τις επενδύσεις που θα φέρουν ανθρώπινες δουλειές και μισθούς να στέκονται στο χαλάζι της οικονομίας του 2023. 

Γιατί χαλάζι; Γιατί καλοκαιρία βλέπουν μόνο όσοι έχουν βολευτεί στον μόνιμο κρατικοδιαιτισμό της χώρας και περιμένουν δουλειές από το κράτος... Διορισμούς στο κράτος. Καθησιό και πληρωμή στις κρατικές προβληματικές, που δήθεν ιδιωτικοποιούνται από το 1995 αλλά όλο και σπρώχνουμε πιο κάτω το κρατικό τενεκεδάκι...

Πότε όμως θα μάθουν,  αν θα πληρώνονται κάθε μήνα και αν θα έχουν δουλειά και τι δουλειά, ας πούμε μέχρι το 2030 (για να μην πάμε παραπέρα και τραβάμε τα μαλλιά μας...) εκείνοι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι και εργάτες (κοντά στους 1.250.000 από το σύνολο των 2.500.000) που δεν έχουν καταφέρει ακόμη να πλησιάσουν τα 1.000 ευρώ σε μισθούς και "κολυμπάνε" σε απόνερα κατώτατων και κάτω από αυτά...;

Πότε θα μάθουν τι περιμένει στο μέλλον το εργατοϋπαλληλικό δυναμικό της παραγωγής (ειδικά της βιομηχανίας) που δεν θα τα βγάλει πέρα με τα μπαλώματα που επιχειρούνται στο ενεργειακό και τις μικρές ελαφρύνσεις στο ασφαλιστικό; Ο λόγος για 400.000 και περισσότερους εργαζόμενους που δεν έχουν ιδέα, τούτη την ώρα, προς τα πού βαδίζουν...

Ποιος θα δώσει την πραγματική εικόνα της αγοράς εργασίας έξω από τα επιδόματα και τη μαύρη αμοιβή;

Και πώς θα βεβαιωθεί η νέα φουρνιά των μεταναστών μας ότι είναι καλύτερα να μείνουν στην Ελλάδα των επενδυτικών ευκαιριών..., περιμένοντας όμως την εργοδοσία εκείνη που θα καλύψει αυτά που θα δουν άμεσα στην πράξη, αφήνοντας την Ελλάδα που όλοι ξέρουμε...; 

Το επαναλαμβάνουμε. Η κυβέρνηση μας έδωσε δείγμα γραφής στο εργασιακό. Και είμαστε σε θέση, πάνω-κάτω, να διακρίνουμε πώς θα κινηθεί αν επιβάλλει το πρόγραμμά της (σε περίπτωση αυτοδυναμίας -πράγμα ασφαλώς εξαιρετικά δύσκολο-) ή και στη συγκυβέρνηση, αν θα έχει το πάνω χέρι και τον τελικό λόγο... 

Γι’ αυτό και θα σταθούμε στην αντιπολίτευση. Και με κάποια μεγαλύτερη επιμονή, στην αριστερή αξιωματική αντιπολίτευση της προόδου... 

Θα το κάνουμε για δύο λόγους που κανείς δεν μπορεί να τους αμφισβητήσει, ως μοναδικά σοβαρούς. 

Ο πρώτος είναι τα πεπραγμένα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην πολιτική αλλά κυρίως στην οικονομική ζωή του τόπου. 

Πώς είναι δυνατόν να ελπίζει η φιλόδοξη πλευρά της οικονομίας ότι αυτή τη φορά η κυβέρνηση του 2015-2019 (ως αριστερά της προόδου...) θα δώσει δυνατότητα στην επιχειρηματική κοινότητα να αδράξει ευκαιρίες μέσα από μια νέα εκβιομηχάνιση, απόλυτης ανάγκης να σταθεί η χώρα; Μέσα από τη σύνδεση της παιδείας και της ανεργίας με την παραγωγή; Μέσα από τη διασφάλιση της  απαιτούμενης ανταγωνιστικής εξωστρέφειας; 

Τι έχει αλλάξει στις αυταπάτες της... από τη διακυβέρνησή της κατά την οποία ξεχώρισε μόνο το φορολογικό κυνήγι των μικρών, των μεσαίων και των επαγγελματιών; 

Τι έχει αλλάξει από τις σχέσεις της με την ολιγαρχία... (έτσι την αποκαλούσε ως αντιπολίτευση του 2012-2015) που δήθεν θα άφηνε σε χλωρό κλαρί... όταν θα γινόταν κυβέρνηση; Θα φανεί στο πρόγραμμά της; Και πότε θα αφήσει τον ανένδοτο...  να βρει καιρό να ασχοληθεί με το πρόγραμμά της...;

Τον δεύτερο λόγο τον σημειώνουμε γιατί το μέχρις ώρας δείγμα γραφής της (δυστυχώς το αντιγράφουν και άλλοι διεκδικητές της εξουσίας μαζί με τα δεκανίκια που τους ακολουθούν...) δείχνει ότι ενώ οι επιπλοκές από τις κρίσεις (ειδικά την ενεργειακή) κλονίζουν συθέμελα και το εργασιακό η αντιπολίτευση είναι προσκολλημένη σε σελίδες της οικονομικής ιστορίας για τις οποίες έχει αηδιάσει το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Οπότε πού βαδίζουμε; Μήπως σε μια από τα ίδια...; 

george.kraloglou@capital.gr