Προσφυγή κάνε. Αποτέλεσμα μη ζητάς...

Του Γιώργου Κράλογλου 

Η ταχύτητα στο ξεσκαρτάρισμα των φορολογικών προσφυγών άλλαξε, μας λένε. Τι να το κάνεις όταν στις 81.000 προσφυγές δικαιώνονται μόνο 18.492!!

Ναι, αλλά όλες αυτές οι υποθέσεις θα κατέληγαν κατευθείαν στα δικαστήρια, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα τόσο για τους φορολογούμενους όσο και για το ελληνικό δημόσιο, καθώς οι αποφάσεις των δικαστηρίων μπορούν να πάρουν ακόμα και 10 χρόνια για να εκδικαστούν, απαντούν αρμοδίως...(ρεπορτάζ του Πρ.Χατζηνικολάου "Πάνω από 81.000 φορολογούμενοι έχουν προσφύγει κατά της εφορίας").

Οπότε (προσθέτουν, στο υπουργείο Οικονομικών) η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (τη σκεφτήκαμε το 2013,  δηλαδή μετά από 33 χρόνια ψευτοσοσιαλισμού...) αποσυμφόρησε τα δικαστήρια, βοηθώντας ταυτόχρονα τους φορολογούμενους, τις επιχειρήσεις και φυσικά το ίδιο το δημόσιο...

Απόδειξη ότι κατά την περίοδο 2013-2022 (δηλαδή μέσα σε μια 10ετία (!!) λέμε εμείς...) από τις 81.248 υποθέσεις που παρέλαβε η ΔΕΔ εξετάστηκαν οι 77.345 εκ των οποίων 30.448 οδηγήθηκαν στα διοικητικά δικαστήρια. 

Η εξέλιξη αυτή (λένε,  με χαρά...) έχει προφανώς μειώσει τον αριθμό των εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων που (πριν την τρόικα) ξεπερνούσαν τις 100.000 ενώ σήμερα ανέρχονται σε περίπου 20.000 (να είναι καλά η τρόικα... λέμε εμείς).

Και τι σημαίνει αυτό (ξαναλέμε εμείς) όταν (σύμφωνα με τα στοιχεία της ίδιας κρατικής υπηρεσίας) 40.487 προσφυγές (μισές και πάνω) απορρίφθηκαν. Όταν για 4.653, εξέπνευσε η προθεσμία για την εξέτασή τους (τέσσερις μήνες από την υποβολή της προσφυγής). Όταν 607 τα βρόντηξαν χάμω... επειδή δεν άντεχαν άλλο. 

Ναι (μας εξηγούν...) αλλά το 2015, οι υποθέσεις που κατέληξαν στα διοικητικά δικαστήρια ανέρχονταν στο 53,13% των προσφυγών που είχαν κατατεθεί στη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών. Τη χρονιά δε εκείνη, από τις 10.212 προσφυγές μόλις οι 490 είχαν γίνει δεκτές δηλαδή, δικαιώθηκαν οι φορολογούμενοι έναντι των αποφάσεων της εφορίας (μόλις το 4,7%). Επτά χρόνια μετά το ποσοστό των προσφυγών που καταλήγει στα διοικητικά δικαστήρια έχει περιοριστεί στο 38% των προσφυγών που έκλεισαν...  

Και πάμε τώρα και στην ουσία. 

Ποια είναι η διαφορά, του μόνιμα προβληματικού φορολογικού θέματος στο Ελλάδιστάν (συλλογιζόμαστε τώρα εμείς). Η ταχύτητα της εκδίκασης ή και της πρωτοκόλλησης... των προσφυγών ή η (μάλλον προς αποφυγή ανάληψης ευθυνών) παραπομπή τους στη δικαιοσύνη (έστω και με ταχύτητα...).

Γιατί τα σημειώνουμε σήμερα όλα αυτά. 

Γιατί οι πάντες γνωρίζουμε τον λαβύρινθο που περιμένει και τους αδικούμενους φορολογούμενους, δεδομένου ότι ο οθωμανισμός δεν λείπει ούτε στην εκδίκαση. Δεν λείπει γιατί στηρίζεται στη φοροείσπραξη, που είναι κάθετα αντίθετη και σε κάθε αναπτυξιακή σκέψη.  

Ασφαλώς και δεν έχουμε λόγο να διατυπώνουμε αντίθεση στην όποια πρωτοβουλία του υπουργείου Οικονομικών να επιταχύνει και τις διαδικασίες για τις προσφυγές των φορολογουμένων. 

Αγγίζουμε όμως το θέμα στις αιτίες της ασθένειας. Στις αιτίες και όχι στις θεραπείες με απλά παυσίπονα... (όπως η δημιουργία μιας νέας κρατικής υπηρεσίας...). 

Και, κατά τη γνώμη μας, η αιτία δεν είναι άλλη από τη γνωστή και γενικευμένη πολιτική βούληση ότι τα πάντα στην οικονομία (γιατί ανάπτυξη με τέτοιες τακτικές αποκλείεται...) έχουν σπονδυλική στήλη τη φορολόγηση. Την πιο αναχρονιστική και κωμική στην Ε.Ε. και στα Βαλκάνια,  φορολόγηση. 

Τους λίγους που τυχόν επιφυλάσσονται να δεχθούν τα μακρόχρονα αποτελέσματα... από τους αστείους φορολογικούς παρεμβατισμούς τους παραπέμπουμε σε βέβαιες προσεχείς "παραστάσεις" υπό τον τίτλο "ενοίκια και πωλήσεις ακινήτων".

Και για σήμερα στον Frazor "οι δημόσιοι υπάλληλοι ανέκαθεν είχαν ένα ύφος ανωτερότητας διότι γνωρίζουν ότι είναι τα απολυτά αφεντικά σε οποιαδήποτε συναλλαγή που περιλαμβάνει τη συμμετοχή του δημοσίου. Και το δημόσιο είναι η κομμουνιστική εκπροσώπηση στη χώρα που την υπηρετούν και προστατεύουν όλα τα κόμματα" (στο σημείωμά μας χάνουμε και τα κοράκια στα ακίνητα).

george.kraloglou@capital.gr