Χάνουμε και τα "κοράκια" των ακινήτων...

Του Γιώργου Κράλογλου 

Αν οι πωλήσεις δεν σκόνταφταν στη γραφειοκρατία, το 80% των ακινήτων σε όλη τη χώρα θα είχε αλλάξει χέρια. Μια ματιά στη Β.  Ελλάδα θα σας πείσει. 

Οι ίδιοι οι Βορειοελλαδίτες τα λένε και τα γράφουν αυτά. Από τον Έβρο (που γελάνε όταν ακούνε για την Ελλάδα ενεργειακό κόμβο στα Βαλκάνια - όταν τρέχουν σε Βουλγαρία και Τουρκία και για ελληνικό ούζο φθηνότερο κατά 5 ευρώ (!)) μέχρι τη Θεσσαλονίκη. 

Ειδικά για τη Θεσσαλονίκη τα συμβαίνοντα τα οποία μου έδωσαν ερέθισμα για το σημερινό σημείωμα, διαβάζοντας και την άποψη του κ. Σταύρου Τζίμα στην "Καθημερινή" για αγανάκτηση των Ισραηλινών τόσο σε επενδύσεις όσο και εξαγορές μεγάλων και μικρών ακινήτων στη συμπρωτεύουσα. 

"...Το ενδιαφέρον ξένων επενδυτικών σχημάτων να τοποθετήσουν τούτη την εποχή κεφάλαια στην αγορά (γράφει για Θεσσαλονίκη ο κ. Τζίμας), ειδικά στο ιστορικό κέντρο, μικρών και μεγαλύτερων ξενοδοχείων, παλαιών πολυκατοικιών, οικοπέδων, διαμερισμάτων, τείνει να λάβει χαρακτηριστικά πυρετού, με κορυφαίους αγοραστές τους Ισραηλινούς.

Έως εδώ όλα καλά, γιατί επί του πεδίου τούς επενδυτές περιμένει ένας Γολγοθάς, σε σημείο που κάποιοι να καταριούνται την ώρα που έβαλαν τα λεφτά τους και μερικοί να προσπαθούν να ξεφορτωθούν το ακίνητο που μόλις αγόρασαν, για να γλιτώσουν τη γάγγραινα της γραφειοκρατίας και της αδυναμίας των υποστελεχωμένων υπηρεσιών του Δημοσίου να διεκπεραιώσουν τα προβλεπόμενα.

Εμπλεκόμενοι στις αγοραπωλησίες ακινήτων, σοβαροί άνθρωποι, έχουν να αφηγηθούν απίστευτες ιστορίες.

Όπως ότι η πολεοδομία έχει μόνο έναν μηχανικό για να ελέγχει τα τοπογραφικά σε όλο το πολεοδομικό συγκρότημα του Δήμου Θεσσαλονίκης, με αποτέλεσμα για το τοπογραφικό ενός άδειου οικοπέδου να απαιτούνται τουλάχιστον έξι μήνες(!) ή εάν κάποιος αγοράσει ένα διαμέρισμα θα πρέπει να περιμένει ένα χρόνο για να καταχωρηθεί στο κτηματολόγιο.

Σε μια άλλη κραυγαλέα, και ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί, περίπτωση το σύστημα δεδομένων του Δήμου Θεσσαλονίκης μετά το "χακάρισμα" που υπέστη πριν από τρία χρόνια, δεν δουλεύει και οι τοπογράφοι είναι αναγκασμένοι να ανοίγουν παλαιούς μεγάλους χάρτες, ενώ οι γνωμοδοτήσεις από την Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων, για μεγάλης αξίας ακίνητα στο ιστορικό κέντρο, μπορεί να καθυστερήσουν μέχρι και δύο χρόνια.

Η ταλαιπωρία των ξένων επενδυτών που αγόρασαν ιστορικό ξενοδοχείο επί της Εγνατίας Οδού και επί τρία χρόνια βρίσκονται στη διαδικασία της αδειοδότησης, συζητείται ευρέως στην πόλη. Μια ισραηλινή εταιρεία που αγόρασε τρία ακίνητα, αποφάσισε να τα ξεφορτωθεί και να επιστρέψει στη Βαρκελώνη, όπου δεν έχει τέτοια εμπόδια. Και άλλοι επενδυτές έχουν αρχίσει να φεύγουν. Η δυσαρέσκεια για τα αντικίνητρα μεταφέρεται στα διεθνή κέντρα των επενδυτών και αυτό θα αποβεί εις βάρος της πόλης...". 

Να μη μείνουμε στη Θεσσαλονίκη όμως. Και πού να πάμε; Στην Κρήτη; στην Κέρκυρα ή στα Μανιάτικα που έμπλεξαν οι Κινέζοι επειδή η γραφειοκρατία τα θεωρεί δασική περιοχή...

Να πάμε και στο Κέντρο της Αθήνας και στον Ελαιώνα όπου ενώ στην πράξη είναι βιομηχανική και βιοτεχνική περιοχή για να βάλεις ακόμη και διαστημικής τεχνολογίας… μηχάνημα θα σου πάρει 3-4 χρόνια να ξεμπλέξεις.. Από πότε αυτό; Τουλάχιστον επί 40 χρόνια ως σήμερα (!!). 

Να μιλήσουμε και για την εμπλοκή με την αρχαιολογία και το ΣτΕ; 

Έχει επιχειρήσει επενδυτής να ζητήσει άδεια λειτουργίας έστω και ζαχαροπλαστείου σε περίοδο δημοτικών εκλογών; Την άδεια (αν του δοθεί τελικά...) θα την πάρει στις μεθεπόμενες εκλογές... Μετά από 10ετία και βλέπουμε...

Γιατί τα σημειώνουμε, όταν η (σκόπιμη για πολλούς λόγους...) ελληνική γραφειοκρατία είναι πασίγνωστη και στην Αφρική...; 

Γιατί αν χάσουμε και τα "κοράκια" από την αγορά των ακινήτων, η σημερινή φούσκα θα σκάσει με τέτοιο πάταγο που κανείς μας δεν φαντάζεται... αυτή τη στιγμή. Και τι μας μένει, εκτός από το κράτος βεβαίως; Το "...λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου...", τα τσολιαδάκια (Κίνας και αυτά), το συρτάκι ντανς... Και τίποτε άλλο. 

george.kraloglou@capital.gr